‘Nergens beter dan thuis’, staat op de scheurkalender, en hoewel Union een formidale achterban en een charmant stadion heeft, toch geldt het dezer dagen niet voor de competitieleider. Unions laatste zege voor de eigen fans dateerde alweer van in januari, toen het in het Dudenpark Anderlecht klopte. “Hoog tijd om onze supporters nog eens te verwennen’, sprak Felice Mazzu voor KV Oostende. Anders gezegd: hoog tijd om nog eens in Vorst te winnen, na zeperds tegen STVV (0-1) en Eupen (0-0).

Aan goede wil geen gebrek, aan enthousiasme op de tribunes evenmin, maar toch was het KV Oostende dat op voorsprong klom. En hoe: Max D’Arpino joeg de bal met een strak afstandsschot los in de winkelhaak. Een frustrerend moment voor Anthony Moris. Hij had de ganse eerste helft geen werk en werd toch geklopt. Ook aan de overzijde had KVO-goalie Scherpen evenzeer weinig te doen. Union kwam niet tot kansen.

Is het waar of niet, dat valt straks te bezien, maar gefluisterd wordt dat Yves Vanderhaeghe eind dit seizoen sowieso niet bij KVO zal mogen blijven. Als dat al zo is, dan mag Vanderhaeghe zich wel op de borst kloppen. Hij heeft een team dat niet overloopt van het talent snel in veilige wateren gekregen. Was het altijd sprankelend? Neen. Maar de spelersgroep aan zee bezit nu eenmaal niet de klasse die elders in 1A wel te bewonderen is. We zeggen maar iets: een Mitoma heeft Oostende niet rondlopen.

Mazzu heeft de Japanner wel: hij is de ideale blikopener. Geen wonder dus dat de vleugelspeler mocht invallen aan de rust om iets te forceren. Union kreeg weinig ruimte, Mitoma brengt diepgang en heeft een actie, hij kon de match doen kantelen met een versnelling of een dribbel. Al vrij snel leek dat ook te lukken: Mitoma maakte de 1-1, maar de lijnrechter had voorafgaand buitenspel gezien.

Ook zonder gelijkmaker bezorgde Mitoma Union een nieuwe dynamiek. Er was meer daadkracht en intensiteit dan voor de pauze, toen het allemaal te loom was. Union claimde ook een strafschop: Albanese gaf kersvers Rode Duivel Van der Heyden een zetje, scheidsrechter D’Hondt zag er geen overtreding in. Je zult arbiters en videorefs hebben die zo een fase anders beoordelen: KVO kwam goed weg.

Die woorden kunnen we ook gebruiken bij een poging van Teuma. Het speaker kondigde al bijna de 1-1 aan, het ganse stadion was aan het vieren, maar de bal bleef op een onwaarschijnlijke wijze hangen vóór de doellijn, waar Medley kon wegwerken. Niet veel later knalde Undav twee keer naast. Union had dan al een gelijke stand verdiend.

Oostende kwam nauwelijks nog over de middellijn, zelfs woelwater Gueye kwam mee verdedigen. Het was pompen of verzuipen, met meer geluk dan kunde: het was vaak ‘net niet’ voor Union. Niet het minst bij Undav, tot in minuut 82: hij kopte een voorzet van de ingevallen François koelbloedig binnen. Opmerkelijk: het was pas Undavs vijfde goal thuis, en ’t is nu niet dat hij zelden scoort (25 stuks al).

Ondanks de 1-1 kunnen we stilaan over een soort uitcomplexje spreken bij Union. Op verplaatsing telt het 41 punten op 48, tegenover 30 in eigen huis. Union is door de draw nog niet mathematisch zeker van de eerste plek na de reguliere competitie. Maar als het het niveau van die laatste 45 minuten kan aanhouden, komt dat wel goed.