In het script stond een gesimuleerde seksscène, het werd een echte: ‘I was essentially raped on camera’

Evan Rachel Wood was 14 toen ze een 13-jarige speelde in Thirteen. In de film zat een vrijscène met een acteur die tien jaar ouder was. Pijnlijk ongemakkelijk als tiener zonder veel seksuele ervaring, maar ze had beslist dat ze een ernstige actrice zou worden en elke ernstige actrice weet dat de echte magie zich buiten je comfortzone afspeelt. Vanaf toen werd ze Hollywoods favoriete lolita en kreeg ze de ene ‘volwassen-voor-haar-leeftijd’-rol na de andere. Op haar 18de ontmoette ze Marilyn Manson. Ze vond hem spannend en slim, interessant en tegendraads. Ze kon goed met hem praten over kunst. Hij was 37.

Als buitenstaander zie je het van mijlenver aankomen, het groomen. Hij werd haar toeverlaat en mentor. Ze dronken samen absint. Hij luisterde naar hoe ze worstelde met haar ouders en gaf haar vaderlijke raad zoals alleen oudere mannen dat kunnen. Hij moedigde haar aan voor zichzelf op te komen. Op een avond kuste hij haar. Onverwacht. Ze ging weg bij haar lief en hij scheidde van zijn vrouw. Zij haalde de lijst van Hollywood’s Biggest Homewreckers.

Dat haar moeder haar afraadde mee te spelen in zijn videoclip voor ‘The Heart Shaped Glasses’, was een reden om het wel te doen. Tijdens de opnames was ze onder invloed. In het script stond een gesimuleerde seksscène. Het werd een echte. “I was essentially raped on camera.” (Probeer nu maar eens de kunstenaar van de kunst te scheiden, als je gaat piepen op YouTube. Hoe voelt dat?)

Ze ging mee op tournee en raakte verslaafd aan drugs – hij was het al. Vanaf dan zou hij regelmatig geweld gebruiken. Toch bleef ze. Jarenlang. U kent de verwijten die zouden volgen. Waarom vertrok ze niet? Waarom zweeg ze? Waarom ging ze terug? Phoenix Rising gaat over de verrijzenis van een vrouw die zich ontpopt tot activist. Toen ze met andere slachtoffers van huiselijk geweld in Washington voor volksvertegenwoordigers getuigde, noemde ze zijn naam niet. Waarom niet? Ook daarover gaat deze tweedelige documentaire. Al wist iedereen natuurlijk over wie het ging. Andere slachtoffers van Marilyn Manson aka Brian Warner contacteerden haar. Zijn fans bedreigden haar met de dood.

De verjaringstermijn voor al het strafbare dat hij haar heeft aangedaan, is allang verstreken. Maar drie jaar volstaat niet altijd om je verhaal te durven doen als je met posttraumatische stress en zelfmoordneigingen kampt. Een keer, toen ze het leven echt niet meer zag zitten, belde ze haar vader, maar papa was te druk met een toneelstuk en kon niet komen.

Meisjes met daddy issues zijn het beste in bed, zei Donald Trump in 2004 in de talkshow van Howard Stern. Aan die ‘wijze woorden’ moest ik denken, tijdens het zien van deze docu. Trump was toen 58.

Phoenix Rising, nu op Streamz