Wereldkampioenen, met Kevin Borlée op kop, genieten na: “We hebben in het hotel wel een klein feestje gehouden”

En of dat verdiend is. Voor Kevin is het, na drie keer EK-goud indoor en twee keer EK-goud outdoor, zijn eerste wereldtitel. Voor de Belgian Tornados is het goud in Doha al de vijftiende medaille, maar zonder twijfel de mooiste uit hun veertienjarige loopbaan. Het viertal liep een perfecte race, enkel Jonathan Sacoor kreeg het als derde loper even moeilijk. Sacoor kreeg, raar maar waar, de voorkeur van Jacques Borlée op diens eigen zoon, Dylan. Een makkelijke keuze kan dat niet geweest zijn. 

Wel eentje die gelukkig goed uitdraaide. Met dank aan Jacques’ andere zoon, Kevin. Hij startte als laatste loper in tweede positie, enkele meters achter de Spanjaard Erta, maar was over twee ronden bijna een seconde sneller. Borlée stoof in 3:06.52 naar de wereldtitel. 

“Ik zat meteen in het goede ritme. Ik bleef kalm en ontspannen en voelde dat ik op 150 meter nog heel goed was, dus dan heb ik nog een versnelling gedaan.”

Het ontbreken van de Verenigde Staten deed de medaillekansen van de Tornados exponentieel stijgen. Slotloper Isaiah Harris moest bij de VS verstek geven met een blessure. Dat maakte van Nederland en Spanje de grootste uitdagers. En de Spanjaarden waren lang op weg naar goud. Tot Kevin Borlée daar een stokje tussenstak.

“Ik was wat verrast dat ik zo sterk kon terugkomen. Ik kon Erta net voor de bocht weer terughalen. Als dat niet was gelukt, zou het heel moeilijk geweest zijn. Maar het lukte gelukkig wel.”