LEES OOK.Novak Djokovic biedt financiële steun aan meestrijdende Oekraïense ex-collega Stakhovsky

Na zijn afscheid op de Australian Open eerder dit jaar, leek Sergej Stakhovsky te mogen genieten van een welverdiend pensioen. Niemand kon zich toen ook inbeelden dat er enkele maanden later in Oekraïne een Russische invasie zou plaatsvinden. Stakhovsky leek zijn land vooral financieel te helpen, maar de ex-tennisser is nu ook zelf in Kiev te vinden. Stakhovsky kijkt in elitegroepen van drie tot vijf toe op de veiligheid in de Oekraïense hoofdstad. “De stad komt stilaan terug tot leven, de eerste schrikgolf lijkt voorbij”, geeft hij aan bij het Duitse Frankfurter Allgemeine Zeitung.

“Alles wat ooit ons dagelijkse leven was, bestaat niet langer”, zegt Stakhovsky. “Al hebben mijn dagen wel een vaste structuur. Ik behoor tot een elitegroep van drie tof vijf en hebben onze eigen sector waar we patrouilles doen. We hebben telkens een shift van twee uur, dan een pauze van zes uur, vervolgens gaan we terug twee uur naar buiten... dat kan overdag zijn of in het midden van de nacht. We controleren of er Russische militairen binnendringen en jagen ze op, net zoals we dat doen met plunderaars. We staan vooral in voor de veiligheid van de stad. Stilaan zien we dat Kiev opnieuw tot leven komt. Families komen terug. Ik denk dat de eerste schrikgolf voorbij is.”

Stakhovsky heeft, net als veel Oekraïeners geen legerervaring. Een wapen hield de ex-tennisser dan ook nooit eerder vast, laat staan het te gebruiken. “Ik hoop niet dat ik die hoef te gebruiken, maar als het moet, zal ik het doen. Maar ik zie niet in waarom mijn landgenoten hun leven op het spel moeten zetten, en ik niet.”

Worst case scenario

Hoewel de rust in Oekraïne terug lijkt te keren, is Stakhovsky behoedzaam. “Natuurlijk zijn we allemaal bezorgd om de steden die vernietigd worden en waar er veel mensen sterven. Dat zorgt voor extra motivatie, maar het zet ook veel kwaad bloed. Iedereen is hier klaar om wraak te nemen op het Russische leger en hun wreedheden, voor het leed dat ze onze bevolking veroorzaken.”

Ook de vrees dat het nog de verkeerde kant kan uitgaan en dat Rusland Oekraïne annexeert, leeft nog bij Stakhovsky en zijn landgenoten. “Dan bestaan we niet langer. Dat zou verschrikkelijk zijn, ook naar mijn grootouders toe die hier begraven zijn. Ik hoop later het Oekraïense verhaal aan mijn kinderen te kunnen vertellen. Daarom dat ik het mijn plicht vond om hier te zijn. Anders zou ik me de rest van mijn leven schuldig voelen.”

Steun van Djokovic en Federer

Dat de Oekraïners steun krijgen van de rest van de wereld raakt Stakhovsky. Toch is het niet voldoende. “We zien wel dat we niet alleen staan, dat de wereld toekijkt en met ons begaan is. Zelfs Djokovic en Federer hebben me onlangs berichten gestuurd waarin ze hun steun betuigen. Federer zei me dat hij hoopt dat er snel vrede komt en wil samen met zijn vrouw Mirka en hun organisatie Oekraïense kinderen helpen.”

“Maar de politieke steun zou veel groter kunnen en moeten zijn. Het luchtruim boven Oekraïne moet zo snel mogelijk dicht. Want op de grond gaat Rusland ons nooit verslaan. Wij staan klaar om terug te vechten.”