Openbaar ministerie vordert 3 jaar gevangenis voor Jan Fabre: herlees procesdag 1
In Antwerpen gaat vandaag het proces tegen Jan Fabre van start in het kader van #metoo-beschuldigingen tegen de kunstenaar en leider van dansgezelschap Troubleyn. Fabre wordt geweld, pesterijen of ongewenst seksueel gedrag op het werk verweten, alsook aanranding van de eerbaarheid van een persoon. Volg de eerste zittingsdag hier live.
Wat onthouden we van procesdag 1 tegen Jan Fabre? 20 jaar lang vernederingen, agressie, angstcultuur en aanranding
‘No sex, no solo’: het proces tegen kunstenaar Jan Fabre gaat van start, en dit staat er op het spel
Live
Wat onthouden we van procesdag 1 tegen Jan Fabre? 20 jaar lang vernederingen, agressie, angstcultuur en aanranding
Op de eerste dag van zijn proces liet de wereldberoemde kunstenaar Jan Fabre (63) verstek gaan. Zo moest hij niet aanhoren hoe de ene na de andere vrouw hem beschreef als een seksueel roofdier dat kunst gebruikt als lokaas. Of hoe het Openbaar Ministerie drie jaar effectieve celstraf eist.
OM vordert effectieve gevangenisstraf van 3 jaar voor Fabre: 'Qua grensoverschrijdend gedrag kan ik me geen erger dossier voorstellen'
Het Openbaar ministerie vordert een effectieve gevangenisstraf van 3 jaar voor Jan Fabre. Dat is de maximumstraf voor pesterijen, geweld en ongewenst seksueel gedrag op het werk. Het ligt wel onder de maximumstraf van vijf jaar die het kon vorderen voor de aanranding van de eerbaarheid.
"Uit het onderzoek is gebleken dat de beklaagde zich schuldig heeft gemaakt aan publieke vernederingen, straffen, bijnamen - ook op basis van huidskleur -, seksueel grensoverschrijdend gedrag, ongepast gedrag, uitlokkingen op de hotelkamer. De lijst is oneindig", zei het Openbaar ministerie. Ze noemde de verklaringen van de burgerlijke partijen in het dossier bijzonder overtuigend en benadrukte dat ze overeenstemmen met elkaar.
'De beklaagde is sinds jaren God en niemand zal hem durven tegenspreken'
"Het is duidelijk dat beklaagde zorgde voor een angstcultuur, een bijzonder bedreigende omgeving waarin niemand hem durfde tegen spreken. Hij maakte misbruik van zijn gezagspositie om de vrouwen seksueel te benaderen voor een fotosessie bij hem thuis."De vrouwen durfden geen neen te zeggen uit angst om hun werk te verliezen of dat hun carrière gekraakt zou worden. Dat is met het grootste deel van de burgerlijke partijen ook effectief gebeurd.
"De beklaagde is sinds jaren God en niemand zal hem durven tegenspreken", zei de arbeidsauditeur. "Hij vertoont geen enkel schuldinzicht en het gedrag stelt zich nog altijd. Hij blijft zijn machtspositie misbruiken. Het gaat om bijzonder ernstige feiten. Qua grensoverschrijdend gedrag kan ik me geen erger dossier voorstellen. De loopbanen van jonge talenten zijn gekraakt."
Dit was de eerste procesdag
• De eerste procesdag zit erop. Jan Fabre staat terecht voor pesterijen, geweld en ongewenst seksueel gedrag op het werk en één geval van aanranding van de eerbaarheid. De kunstenaar was zelf niet aanwezig vandaag
• Het Openbaar ministerie vordert een effectieve gevangenisstraf van 3 jaar voor Jan Fabre, de maximumstraf voor pesterijen, geweld en ongewenst seksueel gedrag op het werk
• Het OM noemde de verklaringen van de burgerlijke partijen in het dossier bijzonder overtuigend en benadrukte dat ze overeenstemmen met elkaar
• Volgende week vrijdag volgt de tweede procesdag. Dan zal de verdediging van Fabre het woord krijgen
• De uitspraak wordt ten vroegste over een maand verwacht
• Advocaten Christine Mussche en An-Sofie Raes, die de burgerlijke partijen vertegenwoordigen, citeerden op de eerste procesdag uit verschillende getuigenissen:
- "Ik moet seks hebben met je, voor ik de solo voor je kan maken", zou Fabre tegen T.A. gezegd hebben
- S.L. kreeg dan weer een stage aangeboden in ruil voor maaltijden, maar enkel tijdens de week
- "Hij begon foto’s te nemen, maar kwam dichter, legde zijn hand op mijn borst en stak zijn tong in mijn mond", zo wordt er geciteerd uit de verklaring van S.W.
- E.O. werd gevraagd om voor een camera te masturberen, waarbij enkel haar ogen zouden gefilmd worden. "Op een gegeven moment kwam hij dichterbij, begon aardbeien in mijn vagina te stoppen en zei dat hij me probeerde te helpen."Fabre wist van intern onderzoek bij Troubleyn
De advocaten van de burgerlijke partijen stellen dat er geen enkel schuldinzicht is, en linken dat aan recidive (herhaling van strafbare feiten). Volgens hen wisten de mensen rondom Jan Fabre wat er gebeurde en probeerden sommigen daar ook iets aan te doen.
In 2017, een jaar voor alles uitkwam, startte er een intern onderzoek bij Troubleyn. "Een verrassend groot aantal performers gaf aan dat ze grensoverschrijdend gedrag hadden meegemaakt", blijkt uit het dossier.
In 2018 gaf Fabre dan een interview bij VRT waarin hij het had over #metoo. "Ik moet zeggen, bij ons in de compagnie, veertig jaar lang, is er nooit een probleem mee geweest", zei Fabre toen. "Jamais."
Luttele minuten voor het gesprek is Fabre gebrieft waar hij in de fout was gegaan en hoe ernstig het gezelschap dit nam, zo lezen de advocaten in het dossier. "Het interview toonde echter aan dat Fabre en Troubleyn nooit zou veranderen", aldus meester An-Sofie Raes.
Advocaat An-Sofie Raes (midden).Beeld BELGA 'Stage in ruil voor maaltijden, maar enkel tijdens de week'
De precaire financiële situatie van de danseressen bij Troubleyn komt bij geen andere getuigenis zo naar voren als bij S.L.. De dame verliet Latijns-Amerika toen ze 14 was, na de zelfmoord van haar vader, en belandde op een prestigieuze dansschool in Parijs.
Als jonge twintiger deed ze auditie bij Troubleyn. Al bij het begin vroeg Fabre haar of ze nog maagd was. "Ze mag stage doen, in ruil voor onderdak en twee maaltijden per dag", vertelt Mussche. "Het weekend moest ze zelf zien te overbruggen. Ze had geen geld voor eten in het weekend."
S.L. is aanwezig in de rechtszaal en moet de kaken op elkaar bijten om haar tranen tegen te houden. Ze vindt steun bij de dansers rond haar.
Tijdens repetities spaarde Fabre haar niet. Hij dreigde er op een bepaald moment mee om haar uit de compagnie te zetten. Pijnlijk, gezien haar kwetsbare positie.
Ook zij werd uitgenodigd voor fotoshoots bij Fabre, maar heeft naar eigen zeggen nooit een cent daarvoor gezien en de foto's al evenmin. Tijdens een tournee nodigde hij haar uit op zijn hotelkamer.
"Ze voelde zich verkracht en stond op het punt om zelfmoord te plegen. Ze heeft zich enkel laten tegengehouden doordat ze de blik van haar moeder voor zich zag, toen haar vader zelfmoord had gepleegd", vertelde Mussche. "Tijdens het verhoor van de politie is ze compleet ingestort."
Denk je aan zelfmoord en heb je nood aan een gesprek, dan kan je terecht bij de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be.
'Ja Jan, ik wil in jouw vuil werken'
De advocate van de burgerlijke partijen, An-Sofie Raes, gaat na een korte middagpauze verder met de beschrijving van wat andere burgerlijke partijen meemaakten bij Fabre. Telkens gaat het om vrouwen die jong en financieel kwetsbaar waren toen ze startten bij Troubleyn. En telkens werd hen een fotoshoot voorgesteld op het privé-appartement van Fabre, waarbij de kunstenaar hun fysieke grenzen overschreed en hen cash betaalde.
"Hij begon foto’s te nemen, maar kwam dichter, legde zijn hand op mijn borst en stak zijn tong in mijn mond", vertelt S.W. Ze hield hem af en zei neen. "Fabre zei: doe me dit niet aan, ik ben ook maar een mens."
Een tweede fotoshoot weigerde ze en volgens haar is ze daarvoor gestraft. Ze speelde rollen kwijt, maar maakte ook verbale en fysieke agressie mee. Vlak voor een première, bij een laatste repetitie, riep hij haar toe dat ze 'shit' was, een 'stomme koe', 'zo dik'.
"Het meest bedreigende, abusieve dat me ooit is overkomen", getuigde S.W. Ze liet zich niet doen, en zei ‘Hé Jan’, maar hij onderbrak haar meteen en rende het podium op, met zijn vuist in de lucht, zo getuigde S.W. "‘Jan wat? Als het niet net voor de première was, zou ik je van het podium gooien', riep hij.
Ook N.S. kreeg te maken met Fabres handtastelijkheden tijdens een fotoshoot en werd eveneens slachtoffer van zijn "tirannieke gedrag". Twee medewerkers van Troubleyn hadden een infectie opgelopen van het orgaanvlees dat ze gebruikten in voorstellingen. N.S. maakte daar een opmerking over. Vervolgens verplichtte Fabre iedere danser om een voor een te zeggen: “Ja, Jan, ik wil in jouw vuil werken.”
Hoge hakken, champagne en cocaïne
De Canadese T.A. werd net als E.O. uitgenodigd door Fabre voor een fotoshoot op zijn appartement in Antwerpen. Hij vroeg haar om hoge hakken aan te doen, en de champagne en cocaïne lag klaar.
Fabre maakt een serie naaktfoto's in lingerie, waarvan T.A. het gevoel had dat ze niet kon weigeren. "Hij noemde me mooi, sexy en bijzonder, maar ook zwakker dan de andere dansers en overhandigde 1.500 euro."
Pas jaren later zou Fabre verteld hebben dat de foto's verschenen in een kunsttijdschrift, hetzelfde magazine als waar de foto's van E.O. verschenen. "Ik walgde ervan dat die foto’s in het openbaar kwamen."
In totaal kreeg ze zo een zeven- tot achttal fotoshoots aangeboden tijdens haar carrière bij Troubleyn. Volgens de advocate nam het grensoverschrijdend gedrag tijdens die fotoshoots telkens toe.
Volgens haar advocate zat T.A. in een bijzonder kwetsbare situatie. Ze had hedendaagse dans gestudeerd in Canada, maar op haar 22ste liet ze alles en iedereen achter om haar droom na te streven in Europa. Twee jaar later kwam ze bij Fabre terecht, die haar een rol aanbood, maar dan wel onbetaald. "Hij ontnam me een salaris voor mijn echte werk, maar betaalde me riante sommen voor die fotoshoots."
Op repetities kreeg T.A. een andere Fabre te zien, die haar openlijk vernederde, tegen haar schreeuwde en haar "dik en dom" noemde. In 2006 stelde hij haar een solo voor. "Toen kwam de expliciete zin waarvan ik nooit dacht dat ik een regisseur hem zou horen zeggen: 'Ik moet seks hebben met je, voor ik de solo voor je kan maken.'"
T.A. weigerde. In november 2007 was er nog een laatste fotoshoot, in het privé-kasteel van Fabre. Ze zouden daar een fake seksscène spelen. "Maar hij begon echt seks te hebben. Wat ik het meest verontrustend vond: hij gebruikte het theater om me in de val te lokken."
Daarna vertrok ze bij Troubleyn. Ze was gekwetst en beschadigd en is nooit meer elders als danseres aan de slag geraakt. T.A. is naar de academische wereld getrokken en woont opnieuw in Canada.
'Na 17 jaar krijg ik nog altijd buikpijn'
De Zweedse L.P. was een succesvol klassiek balletdanseres, die overschakelde naar hedendaagse dans. In 2003, toen ze 26 was, deed ze auditie bij Fabre in Parijs. Ze kreeg een onbetaalde workshop, en dat viel mee. Fabre zei haar: “Weet je , ik kan echt een klootzak zijn, maar wil je met me werken?”
P. vond dat vreemd, maar vond het ook een unieke kans. Haar herinneringen aan de tijd bij Troubleyn zijn genuanceerd, maar een deel ervan toont dat het een ongezonde werkomgeving was.
Toen L.P. voor zichzelf probeerde op te komen, ging een solo naar iemand anders. Fabre zou rollen in voorstellingen hebben gebruikt als beloning of straf. "Voor de soundcheck mochten we normaal onze kleren aanhouden, maar Fabre vroeg me om mijn kleren toch uit te doen", getuigde L.P., nu een gekende actrice in Zweden. "Daar stond ik, voor een buitenlandse technische crew in mijn slipje met Fabre als enige toeschouwer. Na 17 jaar, krijg ik nog altijd buikpijn als ik denk aan de kwetsbare situatie waarin ik toen zat."
Naar bed voor een solo
G.L. getuigde in eerste instantie over een voorstelling waarin ze luid moest krijsen. Nochtans had ze aangegeven dat ze na de voorstelling nog een belangrijk zangproject had, waarvoor ze haar stem moest sparen.
"Ze gaf dus een grens aan, maar die werd niet gerespecteerd", zegt advocate Raes. "Men kan niet ontkennen dat er een causaal verband was met de instructies van Fabre, en de heesheid die G.L. nu nog altijd heeft."
Maar ook bij haar ging het om ongewenste seksuele benadering. In november 2002 waren ze met de compagnie in Parijs. "Ik dacht dat hij een gesprek wou over wat ik goed deed en wat niet, maar Jan kwam plots al grommend naar me toe en kuste me op de lippen en in het gezicht", zo getuigde G.L. in het dossier. "Ik stond perplex. Hij kuste mijn hals en deed mijn T-shirt uit."
G.L. zei neen en hij stopte. Ze zei dat ze er met zijn partner over zou praten. En ze wierp hem voor dat de geruchten dan toch waar zijn dat je met hem naar bed moet gaan voor een solo. "Zijn reactie was veelzeggend. Hij zweeg even en zei dat het 'nu of nooit' was. Ik zei hem dat het dan nooit was."
Masturbatie met aardbeien voor fotoshoot
Na het pleidooi van Christine Mussche neemt haar collega An-Sofie Raes de fakkel over. Ze start met de oudste feiten waarvan sprake in dit dossier. E.O. kwam eind jaren ’90 bij Troubleyn, maar de problemen zouden in 2000 gestart zijn.
“Ze werd gevraagd om voor een camera te masturberen, waarbij enkel haar ogen zouden gefilmd worden”, zegt Raes. “Ze zegt dat de locatie zijn flat in Antwerpen was en er met niemand over mocht praten.”
Ze citeert uit de getuigenis van E.O. “Hij was alleen, bood een drankje en drugs aan. Ik voelde me twijfelachtig en onzeker. Toen ik de actie deed was ik beschaamd. Op een gegeven moment kwam hij dichterbij, begon aardbeien in mijn vagina te stoppen en zei dat hij me probeerde te helpen.”
De foto’s zijn effectief in een kunsttijdschrift verschenen, met enkel haar gezicht, maar, zo zegt Raes, zonder contract, zonder betaling, zonder aanwezigheid van vertrouwenspersoon en zonder dat ze op dat ogenblijk handelingsvrijheid had om neen te antwoorden.
Fabre ging nog verder bij E.O. Hij zou haar tijdens een tournee hebben uitgenodigd op zijn hotelkamer om een solo te bespreken. “Het eerste wat hij deed op de hotelkamer, was zijn tong in mijn mond steken”, getuigde E.O. “Hij zei dat ik er over moest nadenken of ik de solo wou doen.”
Volgens Raes was het solovoorstel een lokaas en maakte Fabre duidelijk dat er vele anderen waren die de solo wilden doen. De solo wordt een succes en E.O. breekt door als danseres. "Dat 'No sex, no solo' een activistische slogan zou zijn zoals de verdediging zegt, klopt niet. Het speelde zich al af in 2000, lang voor #metoo."
E.O. zou al die jaren hebben geworsteld met de feiten en ze pas zeer recent aan haar partner hebben verteld. Ze is psychiatrisch opgenomen in 2019 en zit in een steungroep voor overlevers van seksueel misbruik en trauma.
Getuigen ter verdediging van Fabre 'kregen contract'
Mussche trekt pro-actief de getuigen in twijfel die in het dossier getuigen ter verdediging van Fabre. Volgens haar doen mensen dat omdat ze niet willen dat Troubleyn de subsidies kwijtspeelt en zo hun job in gevaar komt, ofwel omdat ze niks gezien hebben en dus niks kunnen bevestigen of ontkennen. Een andere mogelijk reden is dat ze tot Fabres onmiddellijke entourage behoorden. Die laatste groep noemt ze 'zijn muzes' of ex-partners en ze noemt er een vijftal bij naam.
Ze stelt dat een aantal van die getuigen eerst in berichten aan de burgerlijke partijen, nog voor er sprake is van een gerechtelijk onderzoek, hun beklag doen over Fabre, om later in zijn voordeel te getuigen.
Na het radio-interview van Fabre, waarin hij zei dat er nooit sprake is geweest van #metoo in zijn gezelschap, stuurde een van die getuigen een WhatsApp-berichtje: "Ik snap niet dat hij niet beseft hoe belachelijk hij zich maakt bij degene die hem kennen.”
Een andere zou gezegd hebben op een terrasje op Theater Aan Zee: "Als ik zou praten, zou het vuil pas echt op tafel komen." Nadien getuigde die persoon net ter verdediging van Fabre. Mussche suggereert dat hen door Fabre een contract is beloofd.
'Je zag de tranen zo lopen'
De feiten die Fabre ten laste gelegd worden bestrijken een periode van bijna 20 jaar: van begin 2000 tot 13 september 2018, het moment dat de belastende open brief verschijnt.
Mussche wil het argument van de verdediging counteren dat een aantal van die vrouwen wel heel laat naar voren komen met hun aantijgingen. Volgens haar is er geen sprake van verjaring. "Met dit soort geheim naar buiten komen, dat vergt tijd", zegt Mussche. "Dat doosje open doen, brengt ook weer die pijn. Dat wordt niet erkend aan de overzijde."
Ze verwijst onder meer naar Operatie Kelk, het onderzoek naar seksueel misbruik in de Kerk, om aan te tonen dat mensen tijd nodig hebben om feiten te verwerken voor ze ermee naar buiten treden. "Er zijn nog altijd personen die de stap nog niet gezet hebben. Ze zijn in het diepste van hun zijn gekwetst."
Ze vertelt hoe zwaar het was voor enkele burgerlijke partijen om hun verhaal te doen in haar advocatenkantoor, met name S.L. "We hadden mondmaskers op, maar je zag de tranen zo lopen. De pijn die ze uitstraalde door die pijnlijke situatie opnieuw te vertellen was verschrikkelijk. Om dan te horen dat al die dames zaken vertellen die overdreven zijn of niet waar zijn, dat is schrijnend. Dat is een rookgordijn."
Advocate Christine Mussche.Beeld Photo News 'Een seksuele relatie hoorde bij de werkcultuur'
Mussche draait zich even om naar de danseressen die achter haar zitten te luisteren. "De dames hier aanwezig noemen hem een schitterend regisseur, fantastisch theatermaker, en een artistiek genie, maar de schade die ze ondervonden ligt hier ter beoordeling van de rechtbank en die bestaat ook massief."
Ze legt uit welke emotionele druk er op hen lag. De danseressen vreesden volgens Mussche dat een stopzetting van de samenwerking ook op zich negatief zou afstralen, omdat Fabre zo’n naam is in het wereldje.
Volgens haar kwam Fabres macht tot uiting op "een bijzonder pijnlijke manier". Mussche verwijst naar het pestgedrag, waarbij mensen die niet ingingen op scènes die ze te ver vonden gaan of op seksuele avances, vervolgens werden genegeerd, opgegeven, of scheldwoorden toegeworpen zoals “lelijk, lui of onbekwaam”.
In zijn dansgezelschap Troubleyn waren seksueel getinte opmerkingen, vulgaire beledigingen of anderzijds koosnaampjes door Fabre schering en inslag.
"Een seksuele relatie hoorde bij de werkcultuur", zegt Mussche. "Na het werk uitnodigen bij hem thuis, op tournee op de hotelkamer opzoeken. Bij een weigering werd het contact plots zeer afstandelijk, maar als hij een mogelijkheid zag tot toenadering te krijgen, was alles mogelijk. Die persoon was dan de uitverkorene. Aantrekken en afstoten zit overal in dit dossier, en bijna altijd met seksuele avances."
'Zaak is duidelijk'
De zaak-Fabre is het gevolg van een onderzoek van het arbeidsauditoraat nadat een twintigtal danseressen en andere medewerkers van Fabre in een open brief gewag deden van pesterijen op het werk, manipulaties en seksueel grensoverschrijdend gedrag.
Maar Mussche start haar pleidooi al eerder in de tijd. “In mei 2017 begon iemand al een onderzoek naar seksisme in de danssector.” Mussche wil zo aantonen dat er geen beïnvloeding geweest is van deze onderzoeker, de dames onder elkaar of het instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen. “Als u de chronologie bekijkt, is dat onmogelijk. Op het moment van het onderzoek is nog geen sprake van #metoo, die pas in oktober 2017 begint.”
Dat onderzoek leidde tot een publicatie in cultuurblad Rekto:Verso, Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz (Open Vld) vroeg vervolgens een wetenschappelijk onderzoek aan de UGent. "Op 26 juni 2018 komt dat onderzoek naar buiten. Op 27 juni doet Fabre een interview op de radio waarin hij zegt dat er in zijn gezelschap in 40 jaar geen problemen zijn geweest."
Hoe de bal in de zaak-Fabre aan het rollen ging: ‘Plots begon hij me te kussen’
“Er is meer fysiek contact in de danssector", gaat Mussche verder. "Er is daardoor meer grijze zone. Het is niet altijd gemakkelijk om in te schatten of het grensoverschrijdend is, maar ik denk dat deze zaak duidelijk is wat dat betreft.”
Deze zaak is volgens Mussche dus kristalhelder, maar ze stelt dat er bij slachtoffers wel vaak twijfel is of het gestelde gedrag grensoverschrijdend is. Ze verwijst daarvoor naar het UGent-onderzoek in de danssector.
“Een ontstellend cijfer is het percentage dat professioneel hulp zoekt. Acht procent in die wereld stapt daarmee naar buiten. Ofwel gaat men het dus verdringen, ofwel dat gedrag ontkennen. Meldingen aan de autoriteiten gebeurt extreem weinig.”
Dat is volgens Mussche omwille van de schrik voor gevolgen op de carrièremogelijkheden. Nochtans is de kwetsbaarheid van de mensen in die sector groot: “Jonge, vaak alleenstaande freelancers die alles over hebben voor hun passie”, aldus Mussche.
'Geen seks, geen solo': de integrale open brief van de ex-medewerkers van Jan Fabre
Christine Mussche.Beeld Simon Mouton Photo News Rechtszaak tegen Fabre is begonnen
De rechtszaak tegen Jan Fabre is begonnen. Eerst komen de burgerlijke partijen aan het woord. Elf vrouwen stelden zich burgerlijke partij, net als het Instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen. Een twaalfde vrouw is geen burgerlijke, maar wel benadeelde partij. Acht van die danseressen daagden op voor het proces.
Na de burgerlijke partijen, vertegenwoordigd door advocate Christine Mussche, is het aan het openbaar ministerie. Volgende week vrijdag is het aan de verdediging van Fabre, die vandaag zelf niet aanwezig is op de eerste procesdag.
Fabres advocaten Danique Van Mechelen, Eline Tritsmans en Manon Gutwirth, met achteraan advocaat van de burgerlijke partijen Christine Mussche.Beeld BELGA Rechtbank handelt eerst andere zaken af
De rechtbank in Antwerpen handelt momenteel eerst een reeks andere zaken af, vooraleer de zaak-Fabre aan de beurt komt.
Fabre zelf niet aanwezig
Fabre zal vandaag niet opdagen, zo zegt zijn advocate Eline Tritsmans bij het binnengaan van de rechtbank. “Ik hoop dat iedereen kan wachten met zijn mening te vormen tot wij volgende week aan bod komen met de verdediging.”
De rechtbank heeft twee zittingsdagen voorzien: vandaag komen het openbaar ministerie en de burgerlijke partijen aan het woord, volgende week vrijdag de verdediging.
Advocaten komen toe
Christine Mussche, advocate van twaalf burgerlijke partijen, is aangekomen in de rechtbank in Antwerpen. Ze verwacht dat een aantal van de danseressen zullen komen, maar wou verder geen commentaar kwijt. “Ik hoop dat het rustig en sereen kan verlopen.”
Het gaat om elf danseressen die zich burgerlijke partij hebben gesteld, net als het instituut voor Gelijkheid van vrouwen en mannen. Nog één vrouw stelde zich benadeelde partij. Een handvol van deze burgerlijke partijen zijn intussen aangekomen in de rechtbank, zonder commentaar.
De burgerlijke partijen zullen vandaag aan het woord komen, net als het openbaar ministerie. Op een tweede procesdag op 1 april zal de verdediging het woord krijgen. De uitspraak wordt ten vroegste over een maand verwacht.
Advocate Christine Mussche bij aankomst in de rechtbank.Beeld Bruno Struys Vooraf: hier gaat het over
Jan Fabre, een van Vlaanderens grootste na-oorlogse kunstenaars, staat terecht voor pesterijen, geweld en ongewenst seksueel gedrag op het werk en één geval van aanranding van de eerbaarheid. ‘No sex, no solo', zo vatten een twintigtal (ex-)medewerkers van zijn gezelschap Troubleyn het in een open brief samen.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
