"Waarom woont uw getrouwde zoon ook in het Witte Huis?"

"We hebben te maken met een unieke, historische situatie, in de zin dat er een nieuwe kijk komt op de communicatie tussen de president en de inwoners van de Verenigde Staten. Tegelijkertijd is het een experiment, omdat de president iets dergelijks nooit voordien gedaan heeft." Tv-persoonlijkheid en voor de gelegenheid radiogastheer Walter Cronkite kon 40 jaar geleden de telefoonbabbel van president Jimmy Carter met de luisteraars van CBS Radio Network niet beter omschreven hebben. Carter was er immers mee akkoord gegaan om vanuit de Oval Office in het Witte Huis vragen te beantwoorden van luisteraars, die aan de andere kant van de telefoon hingen. Het mocht er van Carter immers wat losser aan toe gaan in het Witte Huis en dit was alvast "een historische stap".

"Dial-a-President"/"Ask President Carter". Misschien dat het tegenwoordig minder spectaculair lijkt met VS-presidenten die zich voortdurend tussen het gewone volk en in allerhande tv-shows laten opmerken, maar op 5 maart 1977 was het vrij ongezien. Het resultaat mocht er dan ook wezen: om en bij de 9 miljoen telefoontjes kwamen binnen bij CBS tijdens het 2 uren durende programma. De luisteraars die uiteindelijk Carter aan de lijn kregen, hielden geen blad voor hun mond.

Carter reageerde alvast erg enthousiast op het initiatief: "Ik ben blij dat ik deze kans krijg om met mensen in een rechtstreekse dialoog te gaan. Ik kijk uit naar de komende 2 uren. Als jullie klaar zijn, ik ben het ook!"

De vragen waren alvast even uiteenlopend als direct: "Idi Amin heeft in Oeganda moordeskaders uitgestuurd om 7.000 christenen te vermoorden. Hoe kan je een man met zo’n ego nog vertrouwen?", "Zijn normale relaties met Cuba mogelijk in de nabije toekomst?", "Worden al die verantwoordelijkheden als president u soms niet te veel en wil u er dan niet eens de brui aan geven?", "Kan u iets doen aan de huidige rentevoeten?", "Waarom geven we zoveel geld uit aan buitenlandse hulp, terwijl er in ons eigen land zoveel armoede is?", "Wat vindt u van de Concorde?" of "Waarom wonen uw zoon en zijn vrouw op kosten van de Amerikaanse belastingbetaler in het Witte Huis?"

Carter probeerde zo eerlijk en open mogelijk op de vragen te antwoorde en vroeg, indien nodig, zelfs verdere uitleg aan de bellers. Na de vragenronde concludeerde Carter dan ook: "Walter, ik heb ervan genoten. Vragen die me vandaag gesteld werden, krijg ik nooit te horen van journalisten op persconferenties. Het is goed voor mij om te weten wat er echt leeft bij de bevolking."

"Programma was voor beide partijen een succes"

"De toon van de antwoorden van de president, niet opdringerig, goed over nagedacht, zelfs antwoordend dat hij het soms ook niet wist, schonk ons vertrouwen. De luisteraars konden zich voldoende identificeren met de bellers en putten moed uit het feit dat de president met hen praatte. Als de president op deze manier het vertrouwen van zijn kiezers wil winnen, dat lijkt hem dat goed te lukken", concludeerde The Washington Post.

Cronkite tekende later in zijn autobiografie op dat het programma voor beide partijen, de president en CBS, een succes mocht genoemd worden. Carter zou zelfs toegestemd hebben voor meerdere dergelijke radio-optredens. Dat gebeurde nochtans niet meer.

Het volledige radio-programma kunt u hier nogmaals in uitgeschreven vorm nalezen.

Meest gelezen