Profetische woorden van broers Seppe en Hannes Kopecky: “Zondag zal ik zeggen dat de Ronde Lottes mooiste zege is”

De wielergekte ten huize Kopecky begon in 2006, toen Seppe meedeed aan een jeugdinitiatie tijdens de veldrit in Niel. “Ik werd meteen tweede en onze mama is meteen op zoek gegaan naar een wielerclub. Dat werd Steeds Vooraan Kontich. Lotte zag mij bezig en wou ook koersen. Ze was verbaasd dat het op haar leeftijd al mocht, ze was een jaar of tien. Zo is het begonnen.”

Ook Hannes wou het proberen. “Ik was nog te jong, een jaar of zeven. Maar door wat te foefelen kon ik toch wat koersjes rijden, zoals veldritten in Nederland. Maar het was geen succes en ik deed het seizoen zelfs niet uit. Als ik een ronde had gereden en ik kwam voorbij de meet waar de familie stond, vertraagde ik in plaats van harder te trappen, om te kunnen zwaaien toen ze mij aanmoedigden. (lacht) Lotte kwam zelfs met haar step van de andere kant van het parcours om mij vooruit te duwen.”

Jij hebt wel wat wedstrijden gewonnen, Seppe. Je koerste zelfs tegen Jasper Stuyven.

Seppe: “Ik heb zeven jaar gekoerst, tot en met de eerstejaarsbeloften. Toen vond ik feesten belangrijker. Ik was een goede spurter, maar kon ook wedstrijden bij de jeugd winnen door er alleen vandoor te gaan en stand te houden. In de Ardennen moest je mij niet steken, klimmen was niet mijn ding.”

Was het al snel duidelijk dat Lotte talent had?

Seppe: “Moeilijk om te zeggen, want vaak had ze maar twee of drie tegenstanders. (lacht) Toen ze bij de nieuwelingen won, was het duidelijk dat ze talent had en op haar vijftiende mocht ze testen doen voor de topsportschool in Gent. Ze slaagde met brio en vanaf dan wisten we: Dit kan iets worden. Opmerkelijk: in de sprint was er altijd wel een meisje sneller. Zij was meer een hardrijdster en won veel tijdritten. Als ze demarreerde en er ontstond een kloofje, zagen ze haar niet meer terug. Pas later begon ze ook te winnen in de sprint.”

Ze is supervriendelijk, maar na een wedstrijd is ze soms kort van stof. Ze kan moeilijk tegen haar verlies. Is dat altijd zo geweest?

Hannes: “Ja, hoor. Dat is haar karakter. Zelfs tijdens een dom gezelschapspelletje deed ze er alles aan om te winnen. Alle truken van de foor paste ze toe. Ze is heel verbeten. Maar we lieten haar nooit winnen, hoor. Als ze verloor, zag je zo haar gezichtsuitdrukking veranderen. In de koers merk je dat ze gepikeerd is als het niet loopt zoals ze het in haar hoofd had gepland.”

Seppe: “Ik ging vaak mee naar haar wedstrijden en je moest haar na de aankomst even gerust laten. Dat had ik al snel door. Daarna stond ze wel open voor raad en kritiek. Al deed ze toch graag haar eigen ding.”

Hannes: “Ze is koppig, maar niet in negatieve zin. Opgeven staat niet in haar woordenboek. Ze gaat er altijd voor de volle honderd procent voor en leeft ook voor de koers.”

Ze groeide op tussen twee broers, ze heeft dus geleerd om zich niet te laten doen.

Hannes: “Dat is altijd zo geweest, ze liet zich niet wegdrummen.”

Seppe: “Vroeger konden we haar weleens plagen, maar nu gaat dat zo gemakkelijk niet meer. Ik krijg het dubbel en dik terug.”

Ze is intussen ook minder verlegen geworden.

Hannes: “Ja, naar andere mensen was ze veel meer teruggetrokken. Ze is opengebloeid en zal altijd zeggen wat er op haar maag ligt. Ze was als kind ook heel actief. Ze was niet het type dat op zondag de hele dag in de zetel ging liggen om naar series te kijken.”

Seppe: “Ofwel trainde ze, ofwel speelde ze buiten. Ze heeft ook aan turnen en basketbal gedaan en speelde zes jaar voetbal bij SK Schelle – tussen de jongens en ze stond haar mannetje, hoor. Ze zei niet veel, maar de ploegmaats en tegenstanders hadden al snel door dat ze niet tegen haar schenen moesten schoppen. Ze reageerde meteen. Die winnaarsmentaliteit, hé. Ik heb haar ook nooit met barbies zien spelen.”

Hannes: “Die had ze wel, want ik heb er later nog mee gespeeld.”

Seppe: “Ze zal wel meisjesdingen gedaan hebben, hoor, want ze ging vaak spelen bij het buurmeisje.”

Intussen komt ze steeds meer op tv. Ze deed zelfs mee aan het VTM-programma ‘Marble mania’.

Seppe: “Ze heeft meer zelfvertrouwen gekregen en kan steeds beter om met haar bekendheid. Ze weet dat mediaopdrachten erbij horen. Het is niet altijd met volle goesting, maar ze probeert ervan te genieten. Ik heb haar zelfs voorgesteld om mee doen aan The masked singer. Maar haar antwoord was duidelijk: No way!”

Hannes: “Dat zou nochtans tof zijn, al heb ik haar in haar kamer nooit horen zingen.”

Seppe: “Voor een wedstrijd is ze wel nog altijd zenuwachtig. Er is toch altijd een beetje stress en onzekerheid. Ze wil dat alles perfect loopt, wil het zo graag goed doen. Ze is ook voor veel kleine meisjes een voorbeeld. Ze is daar wel mee bezig.”

Moesten jullie als broers vaak opkomen voor jullie zus?

Hannes: “Neen, zij beschermde mij .(lacht) Ik ben de jongste, dus ze stond er altijd als ik haar nodig had. Als ik iets wou, zorgde zij ervoor.”

Seppe: “Ze trok zelf haar plan en is nooit om hulp komen vragen.”

Lotte is verhuisd naar Assenede en ingetrokken bij haar vriend Kieran De Fauw. Dat is een uur rijden van Schelle. Zien jullie elkaar nu minder?

Hannes: “Ja, het is ver, hé. Dat vind ik wel jammer. Maar we waren het al een beetje gewoon, want ze ging naar de topsportschool en bleef daar ook slapen. We zien elkaar niet vaak, maar als het gebeurt, is het wel altijd een hartelijk weerzien.”

Seppe: “Ik probeer veel naar haar koersen te gaan en we sturen wel veel berichtjes. Bellers zijn we niet. We zijn alle drie steeds heel zelfstandig geweest.”

Welke zege van Lotte zal jullie het meest bijblijven?

Seppe: “Ik kan moeilijk kiezen tussen de Strade Bianche en haar wereldtitel ploegkoers met Jolien D’hoore.”

Hannes: “De ritzege in de Giro voor mij. Dat was haar eerste grote zege. Maar na zondag zal ik de Ronde van Vlaanderen zeggen, want ze gaat die winnen.”

Waar gaan jullie zondag kijken?

Seppe: “Ik ter plaatse, in Oudenaarde. Tenzij ik kapot ben. Want zaterdag rij ik de volledige afstand tijdens de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen.”

Hannes: “Ik kijk op televisie, dan zie ik haar het best. En ja, ik kijk naar de vrouwen, niet naar de mannen. Ik kijk naar de koers omdat Lotte meerijdt. Voor de rest moet je mij daar niks over vragen, ik ken er niks van. (lacht) Maar voor Lotte blijf ik thuis.”

LEES OOK. Lotte Kopecky wint de Ronde van Vlaanderen! Onze landgenote klopt Van Vleuten in de sprint