Julie Van den Steen: “Ik ben in therapie sinds mijn achtste. Het helpt zo veel: ik raad het iedereen aan”

Schoenen uit. Het is sinds kort de regel voor wie bij Julie Van den Steen (29) over de vloer komt. Allemaal het gevolg van Welkom in de familie, het nieuwe programma dat ze op VTM presenteert. Daarin dropt Julie elke aflevering iemand in een wildvreemd gezin, waarbij die de plaats inneemt van een van de gezinsleden. Na dat verblijf moet hij of zij uit een rij van vijf de persoon raden van wie hij of zij de plaats had ingenomen. “Schoenen uit was de regel bij bijna elk gezin waar ik over de vloer kwam. Daar verschoot ik van. Ik dacht: wat doe ik verkeerd dat ik dat wel toelaat, vieze mie die ik ben! (lacht) Het is een gewoonte die ik inmiddels heb overgenomen.”

In welk gezin zou jij wel eens gedropt willen worden? Bij koning Filip? Of liever de Kardashians?

“Allemaal! Het maakt mij niet uit. Een doorsnee Vlaams gezin is even goed. Dat vond ik zo leuk aan dit programma, om te kunnen zien wat er zich achter de muren van Vlaamse huishoudens afspeelt. Ik heb meermaals mijn ogen open getrokken en gedacht: wow, jullie leven zó! Een gezin is vaak als een soort machine. Vooral wat betreft de ochtendroutines. Daar stond ik soms met open mond naar te kijken: zot, hoe iedereen op elkaar is ingespeeld. Het was ook mooi om te zien hoeveel liefde mensen in een gezin voor elkaar hebben. Ook al was dat ene gezinslid slechts een paar dagen weg, als ze elkaar terugzagen, konden ze de emoties niet wegsteken. Zelfs al beweerden ze dat ze nooit veel emoties laten zien.”

Na The masked singer zien we je opnieuw in een spelprogramma. Schuilt er een spelletjesmens in jou?

“Nee. Ik speel wel eens een gezelschapsspelletje, maar ik ben niet zo competitief, waardoor mensen zich al snel aan mij ergeren. Welkom in de familie vind ik anders. Dat is een soort Wie is het – dat logicaspel waarbij je het geheime figuurtje van je tegenstander moet raden – maar dan in de versie 2.0. Je wilt gewoon weten wie van de vijf het is, en voor je het weet zit je mee te raden. Dezelfde reden waarom The masked singer zo scoort.”

Wat is jouw verklaring voor het succes van The masked singer, na twee seizoenen in het hart van dat spektakel te hebben vertoefd?

“Het is me deze keer vooral opgevallen dat er veel kinderen helemaal gek van zijn geworden. Ik had soms het gevoel dat ik voor Ketnet werkte. Zoveel kindjes als er naar me toekwamen! Dat was ik niet gewend. En dan merk je dat ook de papa’s en mama’s, opa’s en oma’s je erover aanspreken. Het spreekt verschillende generaties aan. Juist omdat het zo eenvoudig is: je wilt gewoon weten wie er in dat pak zit.”

Zelfs de loodgieter die bij Jens Dendoncker over de vloer kwam, probeerde hem er iets over te ontfutselen. Wat herinner jij je als de meest onverwachte reactie?

“Ik ben vooral blij dat ik opnieuw vrij kan praten. Ik ben tien weken lang waakzaam moeten wezen. Zowel bij mijn oma, mijn ouders en vrienden, als in de supermarkt. Telkens moest ik heel goed op mijn woorden letten, of op mijn gelaatsuitdrukkingen. Ik was continu bang om iets verkeerds te zeggen. En ja, ik vergeet niet die keer dat ik ging tanken, en dat men van twee pompen verder naar mij riep: Hey, die Miss Poes, is dat Camille? Gek, hoor. Of zelfs aan een stoplicht, mensen in de auto naast mij die teken deden: doe je ruit naar beneden, we willen je iets vragen. Ik had niet gedacht dat het zo hard zou leven.”

Dan moeten we het nog even over “de blauwe blouse” hebben. Die met de diepe decolleté, die je zoveel commentaar opleverde. Ik denk dan: dat kan je toch op voorhand voorspellen, niet?

“Moet ik dan mijn gedrag aanpassen om de mening van anderen te voorkomen? Ik had echt niet gedacht dat er reactie op zou komen, toen ik die blouse aantrok. Styliste Farah El Bastani en ik dachten gewoon: het is The masked singer, de galashow van VTM, dus daar kleden we ons naar. Ik vond ook dat de reacties meevielen. Maar misschien was dat omdat ik daarvoor al ergere commentaar te slikken had gekregen.”

Je bedoelt het stormpje rond Helmut Lotti, die je op Facebook “een blonde simpele” had genoemd, nadat jij hem meende te herkennen in een van de Masked singer-pakken?

“Onder andere. Ik zat de avond van de blauwe blouse op restaurant met vrienden, en ik heb niet naar mijn gsm gekeken. Achteraf wel. En toen zag ik meer positieve reacties dan negatieve. En bij die negatieve dacht ik: oké, chill, niet iedereen hoeft het mooi te vinden wat ik draag.”

Hoe kweek je dat, zo’n olifantenvel?

“Ik denk niet dat ik al een olifantenvel heb. Ik ben nog even gevoelig als toen ik begon in de media. Sommige reacties komen echt wel aan. En ik vind het ook goed om daar eerlijk in te zijn, zodat men beseft dat iedereen een mens is met gevoelens, die gekwetst kan worden.”

“Ik weet inmiddels wel dat ik niet voor iedereen goed kan doen. Het is niet erg dat sommige mensen mij niet leuk, mooi of getalenteerd vinden. Wat ik wel raar vind, is als ze het dan nodig vinden om daar de woorden “dom”, “simpel”, “opgespoten” of “te naakt” op te plakken. Iedereen mag zijn mening hebben, maar ik vind niet dat iedereen die ook constant hoeft te verkondigen. En zeker niet als het ten koste gaat van iemands gevoelens.”

“Ik lig er niet zo wakker meer van omdat ik er anders over ben gaan denken. Ik heb lang gedacht dat ik goed moest doen voor iedereen en ervoor moest zorgen dat iedereen mij leuk vond. Maar dat is onmogelijk. Mensen zullen altijd commentaar blijven hebben. Ik zelf ook. Maar het zou nooit in mij opkomen om daar een bericht of een tweet over te sturen. Als mensen dat wél doen, probeer ik er geen moeite meer aan te verspillen.”

Toch lig je al wel eens wakker. Daarom ligt er een piekerschriftje naast je bed. Wat is de recentste wijsheid die je daarin hebt genoteerd?

“Ik doe het vooral om dingen van mij af te schrijven en ze zo van mij af te kunnen zetten. Dus ja, dat ging over de kritiek op The masked singer. Het commentaar op mijn uiterlijk. Ik zit niet meer op Twitter, maar ik ben toch gaan kijken. Ik ben daar echt slecht van geweest. En toen heb ik mijn gedachten uiteindelijk maar opgeschreven.”

Ga je nog naar de psycholoog?

“Wekelijks. Het helpt mij zo veel. Ik raad het iedereen aan. Het grappige is wel … Door de dingen daar luidop te zeggen, kom ik zelf soms tot inzichten. Dan denk ik: heb ik hier nu voor betaald terwijl ik dat eigenlijk ook gewoon thuis had kunnen doen? (lacht) Maar zo werkt het natuurlijk niet. Ik heb wel gemerkt dat er bij veel mensen toch nog een groot taboe op rust. Ze vinden het moeilijk om de stap te zetten. Daar schrik ik van, omdat ik zelf al in therapie ben vanaf mijn achtste. Voor mij is dat absoluut niet raar.”

Vanaf je áchtste al?

“Ja, ongeveer. Ik ben heel snel in therapie gegaan, omdat ik gepest werd. Ik zat daardoor ook met donkere gedachten. Mijn zelfbeeld was echt heel laag. Omdat mijn ouders niet goed wisten wat ze met mij aan moesten, hebben ze me naar een kinderpsycholoog gebracht.”

Corona heeft velen doen nadenken over hun job of hun leven. Welke wijsheid heb jij eraan overgehouden?

“Ik heb het vertragen meer omarmd. Ik vind het niet meer zo erg om een namiddag gewoon op mijn terras te zitten. Vroeger was ik veel onrustiger en wilde ik vooral dingen doen, in functie van mijn werk. Nu probeer ik meer naar mijn hoofd en mijn lichaam te luisteren, zoals de zondag na de liveshow van The masked singer. Toen heb ik een hele dag met migraine in mijn zetel gelegen. Ik ben best hoogsensitief en raak snel overprikkeld. Vroeger stak ik mij vol Dafalgans om toch maar iets te kunnen doen. Nu besefte ik dat ik maar beter kon luisteren naar mezelf.”

“Dat heb ik wel geleerd, ja, dat het tof is om thuis te zijn, of om gewoon een namiddag bij mijn ouders door te brengen. Ze zeiden het onlangs nog: je bent veel meer op je gemak. Vroeger was ik altijd naar mijn gsm aan het kijken. Ik kon zelfs verkrampt raken in mijn rug omdat ik heel de tijd klaar zat om te vertrekken. Nu kan ik het moment pakken. Ik weet het, dat klinkt heel cliché. Een paar jaar geleden zou ik ook gezegd hebben: bullshit! En zou ik weer eropuit getrokken zijn. Maar corona heeft me geleerd dat die rust veel waard is.”

Weet je al wat je wilt worden als je later groot bent?

“Mama, denk ik? Al beschouw ik mezelf al als mama van mijn hondje Dirk. Mezelf wil ik worden, eigenlijk, maar dan tien jaar ouder. Ik ben heel content met mezelf, tegenwoordig. Misschien is dat nog wel een antwoord op je vraag over mijn olifantenvel. Bij bekend zijn komt veel negativiteit kijken. Je krijgt te maken met haters, commentaar en kritiek. Maar als je kijkt naar de positieve dingen? Dat je het leven van mensen kunt beïnvloeden? Dat mensen zich aan jou kunnen optrekken? Dat weegt zoveel zwaarder door voor mij. Het maakt dat ik beter met de negatieve dingen om kan, en denk: ik ben niet voor iedereen een simpele blonde met een diep decolleté. Dus ja, later zou ik nog meer dat voorbeeld willen zijn. Want niet alleen bekende mensen moeten omgaan met kritiek. Ik heb het al vaker gezegd: ik zou graag de persoon willen zijn waar ik zelf nood aan had, toen ik veertien was. Ik zou graag mijn bekend zijn nog meer voor goede dingen willen gebruiken.”

Zie je jezelf dan als Unicef-ambassadeur, zoals Kristel Verbeke?

“Graag. Maar dan eerder als An Lemmens, die voor honden opkomt. Ik woon vlak achter een asiel. Als ik hoor dat heel wat mensen daar in coronatijden hun hond of hun kat zijn gaan droppen, vind ik dat verschrikkelijk. Dat breekt mijn hart.”

“Maar daarnaast zou ik nog zoveel willen. Mijn eigen kledingmerk, bijvoorbeeld. Ik zou graag zowel vrouwen als mannen willen laten zien dat je je via de juiste kleren beter in je vel kunt voelen. En ik heb nog wel wat ideeën voor televisie. Maar er is geen lijstje. Ik probeer van dag tot dag te leven. Dat is echt wel iets nieuws: in het moment leven. En aanvoelen: waar heb ik nu nood aan?”

Vertel me dan eens over de positieve reactie die je echt is bijgebleven?

“Ik heb een jaar of twee geleden een podcast gedaan, over mentale en fysieke gezondheid. Daarin heb ik verteld hoe ik heb gestruggeld met mijn eetstoornissen en mijn zelfbeeld. Ik krijg er wekelijks nog reacties op. Zo was er iemand die me vertelde dat ze daardoor anders is beginnen te kijken naar zichzelf en hulp is gaan zoeken bij een psycholoog. Er voor het eerst met haar ouders over had gepraat. Dat het voor haar voelde als een last die van haar schouders viel. Dat ze voor het eerst het gevoel had: ik kan hier uitgeraken, want het is Julie ook gelukt.”

En dan moeten we het nog over je kleerkast hebben.

“Verschillende kasten. (lacht) Ik heb écht te veel kleren. Mijn regel is dat als ik iets een jaar niet meer heb gedragen, het dan een nieuw leven moet gaan leiden. En dus verkoop ik ze via Instagram. Af en toe doe ik een closet sale. De helft van het geld geef ik aan het asiel.”

Hoe komt het dat het er zoveel zijn?

“Dat is echt iets dat ik heb meegekregen van thuis. Mijn zus heeft dat ook. Mijn mama is een fiere vrouw die altijd mooi gekleed is. Wij hebben haar gevoel voor stijl geërfd. Ik vind het gewoon tof om goed gekleed te zijn. Het kan mijn dag goed maken, omdat de juiste kleren zoveel doen aan mijn zelfvertrouwen. Vroeger was ik een emotionele shopper. Ondertussen probeer ik duurzaam te kiezen, en vraag ik me af: ga ik dit over een paar jaar nog dragen?Maar ja, hoe komt dat? Dat zit in mij, ik kan er niet aan doen.” (lacht)

“Mijn slechtste gewoonte is wakker worden en meteen mijn gsm pakken. Nadat ik mijn mails bekeken heb, check ik dan eerst al mijn winkelmandjes. Ik heb altijd minstens vijftig tabbladen openstaan. Niet om te kopen, maar ik vind het gewoon leuk om de trends te volgen en te weten welk merk wat heeft, en dan combinaties te maken. Al kijkend vul ik constant winkelmandjes. Met als gevolg dat als er iemand voor mij staat, ik vaak kan zeggen: die blouse of die broek komt van dat merk of die winkel.”

Dus als ik je zou vragen om nu op je gsm te kijken ...

“Dan staan er zeker tien open. Gevuld, hé. (lacht) Ik doe er niks mee. Raar, ja. Waar andere mensen eindeloos blijven scrollen op Instagram, doe ik dit.”

Wie is...

Julie Van den Steen (29) werd bekend als sidekick van Peter Van de Veire in diens ochtendshow op MNM. Daar stopte ze in 2019. Bij VTM was ze al te zien in Beat VTM, Een echte job, Game of talents en The masked singer. Nu presenteert ze er elke woensdag Welkom in de familie, en deze zomer volgt een nieuwe reeks van Vakantiehuis forlife. Ze bracht dit voorjaar haar eerste collectie uit bij CKS.