Remco Evenepoel legt zichzelf geen té hoge verwachtingen op in Baskenland: “Ik neem dit als een derde hoogtestageweek”

“Goed. Een hoogtestage houdt altijd een zeker gevaar in. Om téveel te willen doen en over de limiet te gaan. Dat heb ik bewust niet gedaan. Hopelijk ben ik na enkele rustige trainingsdagen, thuis op de rollen, voldoende hersteld.”

“Het is toch altijd een beetje een vraagteken hoe je lichaam erop reageert. Ik neem het dag per dag, zie hoe mijn benen aanvoelen. Blijkt er sprake van vermoeidheid, zal ik het niet forceren. Mijn belangrijkste doelen komen er later deze maand aan, met de Brabantse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik”

“Ik wil eerst en vooral een goeie openingstijdrit rijden. Nou ja, tijdrit… dat is het niet echt in mijn ogen. 7,5 kilometer is superkort. Het is wel een lastige, constant op en neer en dus in die zin moeilijk in te delen. Zelf heb ik het liever langer. Wat in deze prachtige regio perfect had gekund. De laatste twee kilometer lopen over smalle wegen en zelfs kasseien. Beetje ‘a big show’, denk ik. (grijnst) Hopelijk blijft het droog, anders riskeert het halve peloton al te worden uitgeschakeld nog voor de eigenlijke ronde is begonnen. Ik ga zo snel mogelijk rijden. Maar als ik pas tiende of twintigste word, zal ik niet panikeren.”

“Neen. Dat doe ik maandagmorgen wel. Ik ben van plan om een uur tot anderhalf uur met de tijdritfiets te trainen. Op dat korte traject maakt dat ongeveer… 50.000 rondjes.” (lacht)

“De dagen erna gaan we in eerste instantie met de ploeg voor een etappezege. Met mij of één van de andere jongens.”

“Ja, heel ‘tricky’. Steile beklimmingen, vaak slecht weer. Verrassingen loeren om elke hoek. Ik heb er eerlijk gezegd nog niet te veel over nagedacht, hoe lastig het kan worden. Mijn conditie is redelijk goed, dus zou dat wel goed moeten kunnen komen. Ik draag deze regio in elk geval in mijn hart. Als junior heb ik hier ooit sterk gereden. En mijn enige profrace in Baskenland tot dusver won ik (Clasica San Sebastian, red.). Dat zijn geen onbelangrijke details om de week mee af te trappen.”

“Goh, Tirreno-Adriatico… da’s al lang geleden. (lacht) Het is één van de redenen waarom ik op hoogte ging, hé. Om bepaalde dingen bij te veilen, te finetunen. Op Tenerife klom ik alvast veel beter en haalde ik hogere wattages, ook op de steile stukken. Mijn test op de slotdag op de Masca – eveneens een steil geval – was wat dat betreft representatief. Ik maak me sterk dat het in Tirreno-Adriatico om een momentopname ging. Een slechte dag. Kan gebeuren.”

“Ik ben hier uiteraard om het zo goed mogelijk te doen. Maar ik leg mezelf geen al te hoge doelen of verwachtingen op. De slotfase van mijn stage was zeer zwaar, met specifiek werk richting Ardennenklassiekers. De Ronde van Baskenland ligt wat in het verlengde daarvan. Ik zie dit een beetje als een derde hoogtestageweek. Ook hier kan het zeer intensief worden. Tuurlijk zou het fantastisch zijn om te kunnen postvatten tussen de allerbesten. Het zou me veel vertrouwen schenken voor het vervolg. Maar als het niet zo zal zijn: no panic.”

“Ik rijd een totaal verschillend programma, wat maakt dat ik de machteloosheid en ontgoocheling van de klassieke jongens iets minder fel ervaar. Míjn wedstrijden waren, op Tirreno-Adriatico na, ook al redelijk succesvol. Voor een team als het onze is het niet leuk om als ‘underdog’ naar de klassiekers te moeten. Zeker niet in díe races die we al jaren hebben gedomineerd en waar het nu hard afzien is voor een béétje resultaat. Dat is geen normale situatie. Weliswaar één waarmee we moeten ‘dealen’. Ook voor ons, Julian en ik en de rest van onze groep, komt er nu een hele belangrijke periode aan. We willen iets terugdoen!”

De 61ste Ronde van Baskenland start morgen met een pittige 7,5 kilometer lange tijdrit in Hondarribia, met onderweg 500 meter aan gemiddeld 9% en twee kortere stukken van 400 en 200 meter aan respectievelijk 5,2 en 9%. Na een relatief ‘vlakke’ etappe (dinsdag) volgen woensdag, donderdag en vrijdag drie heuvelachtige ritten en als uitsmijter op de slotdag, zaterdag, een bergetappe met aankomst boven in Arrate.

Niet van de poes. Tweevoudig eindwinnaar en olympisch tijdritkampioen Primoz Roglic voert het deelnemersveld aan. Maar wat dacht u voorts van onder anderen Vingegaard, Bilbao, Ayuso, Soler, Mas, Martinez, Thomas, Adam Yates, de broers Izagirre, Buchmann, Grossschartner, Higuita, Vlasov, Woods en Gaudu?