Mathieu van der Poel viert Rondewinst met hamburger: “Geen enkele keer stress gevoeld”

“Ik was enkel met Tadej bezig, niet met de anderen. Ik werd de kop opgedrongen. Ik focuste helemaal op Pogacar. Ik zag de anderen in een ooghoek, ze kwamen erg snel. Toen ben ik mijn sprint begonnen. Ik wilde niet te lang wachten. Mijn timing zat precies goed.”

“Neen, ik heb geen enkele keer stress gevoeld. Ik heb me altijd op mijn sprint gefocust. Ook dit keer was ik rustig genoeg. Het is altijd een beetje pokeren. Ik wou vooral niet van te ver aangaan. Ik begon op het goede moment. Ik heb nu drie jaar op rij zo’n beetje dezelfde finish gekend, op de duur weet je het wel.”

“Neen, helemaal niet. Ik heb toen geen fout gemaakt, dat heb ik vorig jaar gezegd en dat vind ik nog steeds. Kasper Asgreen was gewoon sterker op het einde. Als iemand sterker is, word je geklopt, ook als je alles juist doet in de sprint.”

“Dat geloof ik niet. Ik eindigde vierde in mijn eerste Ronde van Vlaanderen (in 2019). Ik ben daar ook gevallen voor de Oude Kwaremont. Het belangrijkste is dat je de benen hebt. Ik wist dat Pogacar voor de overwinning zou meedoen. Hij was in Dwars door Vlaanderen ook heel sterk. Hij raakte daar vast na een valpartij, waardoor hij de goede vlucht miste. Dat was het enige.”

“Als ik naar mijn vermogens kijk, was dit mijn beste Ronde van Vlaanderen. Ik zie op mijn Strava dat ik een aantal persoonlijke records heb gereden. Pogacar was werkelijk indrukwekkend op de beklimmingen. Ik was blij dat ik zijn wiel kon houden. Bij de tweede beklimming van de Oude Kwaremont ging hij heel hard. Ik zag het niet goed, we raapten een groep met vluchters op en het was een beetje chaos. Ik zag hem voor me uit rijden en die kloof kon ik nog dichten. Dat gaf me wel vertrouwen.”

“Bij de laatste beklimming van de Paterberg stond ik op het punt te lossen. Ik geloof niet dat ik ooit eerder zo verzuurd ben geraakt op de Paterberg. Ik reed zonder cadans naar boven, ik was blij dat ik me over de Paterberg kon trekken. Nooit eerder moest ik zo diep gaan om iemands wiel te volgen. Gelukkig vond ik voorbij de top nog een stukje waar ik kon bekomen en recupereren voor de finish. Maar het heeft enorm veel zeer gedaan, dat kan ik wel zeggen.”

“Deze overwinning is er een waarvoor ik heel hard heb gewerkt. En dan was er nog het publiek. Na twee jaar was het publiek weer daar. Dat maakte het een heel andere koers. Je moet natuurlijk de benen hebben. Maar dat er zoveel toeschouwers langs de weg stonden heeft wel geholpen bij de verzuring.”

“Neen. Ik wist wel dat ik toen een goed niveau haalde. Ik weet welke vermogens ik kan trappen, ik voelde dat het op training erg goed ging. Racen is iets anders, natuurijk.”

“Had je het mij één maand voor Milaan-Sanremo gevraagd, was ik veel meer onzeker geweest. Dan had ik wellicht gezegd dat dit onmogelijk zou zijn. Het is fijn dat ik beloond word voor het harde werk dat ik heb gedaan. Ik moet ook veel mensen bedanken hiervoor. Ik ga hier samen met hen van genieten.”

“Zonde is dat. Ik zei het, hij was erg indrukwekkend. Hij was de eerste om aan te vallen op de Oude Kwaremont en op de Koppenberg. Ik had hem een podiumplaats gegund, zelfs de overwinning, als hij mij geklopt had.”

“Neen! We hebben in de Strade Bianche gezien dat Tadej ook een renner van de klassiekers is. Hij is een ongelooflijk talent.”

“Ik denk er niet aan. Ik geloof niet dat het mogelijk is.”

“Ik rijd de Amstel en dan Parijs-Roubaix. Luik-Bastenaken-Luik ga ik niet rijden. Normaal rijd ik de Giro, dat is nog niet helemaal zeker. Dan is Luik er te veel aan. Na Roubaix neem ik een paar dagen vrij en dan vertrek ik weer op trainingskamp naar Denia in Spanje, wat ik in februari ook gedaan heb.”

“Wout zou ongetwijfeld mee geweest zijn met Tadej en mezelf. Ik rijd liever met Wout erbij. Wout en Tadej zorgen er mee voor dat de koers al heel vroeg begint. De makkelijkste en eerlijkste manier is als je in de finale komt met de beste renners. Ik hoop dat Wout weer fit is voor Parijs-Roubaix.”

“Dat geloof ik wel. De Ronde van Vlaanderen ligt me goed, de beklimmingen zijn niet te lang en het is altijd alles geven. Daar houd ik van. Het is een eerlijke koers, de sterkste renners rijden altijd vooraan. En we raken allemaal vermoeid. Dat was ook dit keer zo.”

“Heel goed. Het is een kutperiode geweest waar ik door ben gegaan. Mijn crossseizoen heeft anderhalve wedstrijd geduurd. Het was toen een groot vraagteken of ik het voorjaar wel zou halen, hoe ver weg dat ook nog was. Ik deed een maand niks en toen was het een beetje beter. Maar minder dan ik had gehoopt. Toen begon het zorgwekkend te worden. Daarna is het wel snel goed gekomen. Dat ik hier nu in deze vorm sta vind ik zelf een heel straffe prestatie.”