De aantrekkingskracht van het peperdure horloge: ‘Een slimme investering, zelfs als je het gewoon draagt’
Gewapende overvallers gingen er vrijdag vandoor met het horloge van bouwpromotor Bart Versluys. Op sociale media leidde vooral het prijskaartje van dat horloge tot beroering: een Richard Mille ter waarde van 350.000 euro, de prijs van een huis. Wat is de aantrekkingskracht van zo’n collector’s item? En is het - ook figuurlijk - een gouden investering?
Een minuut, langer duurde het vrijdagavond niet. Toen bouwpromotor Bart Versluys zijn kantoor in Oostende uitstapte, werd hij opgewacht door twee gewapende mannen. “Ze spoten pepperspray in mijn gezicht, sloegen me op de grond, schopten me en gingen ervandoor met mijn horloge. Iemand verblinden met pepperspray, dat vind ik laf. Ik zag helemaal niks meer. Na de overval moest ik mijn ogen urenlang uitspoelen.”
De overvallers waren goed voorbereid en wisten waarvoor ze kwamen: het horloge van Versluys. Hij kocht de Richard Mille Rm 11-03 Titanium, ter waarde van 350.000 euro, zes jaar geleden als investering. “De daders moeten geweten hebben dat ik het vrijdagavond droeg”, zegt Versluys. “Want dit is een collector’s item, geen ding waarmee je elke dag rondloopt. In een grootstad als Londen of Parijs zou ik het nooit dragen. Maar in Oostende, aan mijn eigen bedrijf? Daar voelde ik me veilig. Hoe de daders wisten dat ik het die avond droeg, is me een raadsel. Misschien hielden ze me al een tijdje in de gaten.”
Decadent
De overval maakte heel wat los op sociale media. Maar vele malen groter dan de verontwaardiging over de brutale manier waarop de immokeizer werd aangevallen, was de verontwaardiging over de prijs van zijn gestolen horloge.
Bart Versluys is lang niet de enige die een peperdure horloge om zijn pols draagt. Zo reed Julian Alaphilippe twee jaar geleden in de Tour de France rond met een Richard Mille van 141.000 euro en droeg Eden Hazard tijdens zijn presentatie bij Real Madrid een horloge van hetzelfde merk, ingelegd met achttienkaraatsdiamanten. Prijskaartje: 154.000 euro. Klein bier in vergelijking met het horloge van Versluys, al kan het nog een pak extremer. Ook Rafael Nadal bijvoorbeeld tennist met een Richard Mille om zijn pols, weliswaar eentje van 900.000 euro. En voetbalvedette Cristiano Ronaldo liet zijn Franck Muller bezetten met 424 witte en rode diamantjes. Kostprijs? Zo’n 1,5 miljoen euro.
Om maar te zeggen: een uurwerk dient allang niet meer alleen om het uur op af te lezen. Dat bevestigt horlogejournalist Pierre Darge. “Horloges worden meer en meer een statussymbool”, zegt hij. “Een manier om te tonen ‘kijk eens wat ik me kan veroorloven’. Vrouwen kunnen dat op allerlei manieren: met hun handtas, hun schoenen, hun juwelen. Mannen hebben eigenlijk maar twee manieren om hun rijkdom voor iedereen te etaleren: hun auto en hun horloge. Tijdens een meeting aan tafel schuiven met een Richard Mille om je pols is hetzelfde als arriveren in een Lamborghini. Niet dat er iemand is die nog aan de status van Bart Versluys twijfelt, maar toch, het maakt dat iedereen aan die tafel in één oogopslag weet: ‘Amai, die mens heeft geld’.”
Hoe zeldzamer, hoe duurder
De prijs van een horloge wordt vooral bepaald door de zeldzaamheid ervan. “En dan geldt uiteraard: hoe zeldzamer, hoe duurder”, zegt Darge. “Rolex bijvoorbeeld, ook een luxemerk, maakt ongeveer een miljoen horloges per jaar. Bij Richard Mille worden er slechts 5.000 per jaar gemaakt, en die exclusiviteit betaal je. Hoewel het altijd nog een pak exclusiever kan. Er zijn modellen waarvan wereldwijd amper vijf stuks gemaakt worden. De prijs van zo’n horloge kan boven het miljoen gaan. Het hangt er ook van af welke uit materialen het gemaakt is. Is er titanium gebruikt of kobalt? En is het bezet met diamantjes of niet? Al die zaken bepalen hoeveel je uiteindelijk betaalt.”
Zulke dingen stijgen alleen maar in waarde. Ook als je ze niet angstvallig in een kluis bewaart, maar gewoon draagt. De wijzerplaat is bedekt met saffierglas: daar komen geen krassen op
Niet de beste move
Bart Versluys kocht zijn Richard Mille zes jaar geleden. “Als investering”, zegt hij zelf. “Een slimme investering”, zegt Darge. “Als je een zeldzaam horloge koopt, met een beperkte oplage, mag je er zeker van zijn dat het zijn waarde behoudt. Meer nog: zulke dingen stijgen alleen maar in waarde. Ook als je het, zoals Versluys, niet angstvallig in een kluis bewaart maar gewoon draagt. In tegenstelling tot wat de meeste mensen misschien denken, kan dat geen kwaad. De wijzerplaat is bedekt met saffierglas, daar komen geen krassen op.
“Wat wel een voorwaarde is om de waarde intact te houden: je moet de doos en de papieren bewaren. Ik las dat de dieven alleen het horloge van Versluys gestolen hebben en het doosje nog bij hem thuis ligt. Dat is dan een streep door de rekening van de dieven. Zonder doosje en papieren verliest een horloge minstens de helft van zijn waarde. En zelfs al mochten ze het doosje toch hebben, dan is het nog niet de beste move om zo’n peperduur horloge te stelen. Want het is heel moeilijk om zo’n ding op de zwarte markt te verkopen, net omdat het zo exclusief is. De meeste van die horloges zijn trouwens traceerbaar. Of dat ook het geval is bij dit specifieke model, weet ik niet, maar het zou best kunnen dat de politie intussen al lang weet waar het horloge zich precies bevindt.”
