“Doet toch een beetje pijn”: Evenepoel geeft 5 seconden toe op winnaar Roglic in openingstijdrit in Baskenland

De proloog telde dan wel maar 7,5 kilometer, toch was het parcours niet van de poes. Drie fikse kuitenbijters, waaronder de Muur van Hondarribia (500 meter kasseien aan 9%), zorgden ervoor dat er ook geklommen moest worden.

Adam Yates zette de eerste richttijd neer. Andere klimmers zoals Vingegaard, Martínez en Vlasov beten hun tanden stuk op de chrono van de Brit. Zijn ploegmaat bij INEOS Grenadiers Geraint Thomas deed wel beter, zij het met zestien honderdsten verschil. Vanwege het profiel van de tijdrit werd Cavagna (Quick.Step-Alpha Vinyl) aanvankelijk niet bij de favorieten gerekend, maar het Franse tijdritkanon verraste en dook een goede seconde onder de tijd van Thomas. Julian Alaphilippe werd geveld door kettingproblemen en kon geen rol van betekenis spelen. Alweer een mechanisch probleem voor het team van Patrick Lefevere.

Remco Evenepoel en Primoz Roglic, dat waren de grootste namen die de toptijd van Cavagna nog van de tabellen konden vegen. De tijd bij het tussenpunt was alvast veelbelovend voor onze landgenoot. Evenepoel was acht seconden sneller dan Cavagna en Yates. Aan de streep bedroeg zijn voorsprong zelfs elf seconden en zo sprong het fenomeen uit Schepdaal naar plaats één. Het was dan enkel nog wachten op Roglic. De Sloveen was aan het tussenpunt 56 honderdsten trager, maar boog die minieme achterstand nog om en hield aan de finish vijf seconden over. Roglic mag morgen aantreden in de gele leiderstrui. 

 “Ik moet blij zijn, want mijn conditie is beter dan drie weken geleden. Maar toch: twee keer nu al zie ik dit seizoen een zege in een WorldTour-tijdrit en de daaraan gekoppelde mooie leiderstrui net aan mijn neus voorbijgaan. Dat doet toch wel een beetje pijn.”

Beter had hij niet gekund, daar was Evenepoel wel van overtuigd. Op een kort, technisch en bijwijlen gevaarlijk traject, reed hij de best mogelijke tijdrit. Met een berekend gevoel voor risico. “Qua indeling hield ik me perfect aan het schema. Roglic maakte het verschil op de allerlaatste klim in kasseien. Daar heb ik deze tijdrit verloren.” Vijf seconden, scheelde het uiteindelijk aan de streep in Hondarribia, aan de Cantabrische kust. Een kloofje waar Evenepoel zich mentaal aan optrok in het zicht van het loodzware vervolg van deze zesdaagse rittenkoers. Zowat elke dag wacht hem een soort Ardennenparcours en de slotetappe, zaterdag, finisht op de klim van Arrate. “Op het einde van de week zal er niet met seconden maar met minuten worden gegoocheld”, verwacht hij. “Daarom, nogmaals: ik neem het dag per dag. Met deze vorm hoop ik de allerbeste klimmers zo lang mogelijk te kunnen volgen. Lukt dat, dan zit er misschien toch een mooi klassement in.”

“Ik ben superblij met deze overwinning. Ik vond het hier gisteren al leuk met de ploegenpresentatie. Er was veel volk en ik heb ervan genoten. De tijdrit zelf was best wel tricky met veel technische passages. Ik had gelukkig goeie benen en daar ben ik blij om”, vertelde Roglic na afloop. 

Wel relativeert de olympische kampioen tijdrijden de gevolgen van deze proloog voor het algemeen klassement. “Die voorsprong op mannen als Evenepoel, Yates en Alaphilippe is nog klein. Dit is nog maar het begin en in zo’n korte tijdrit is het verschil nooit groot. Maar in elk geval: het is altijd beter voorsprong dan achterstand te hebben. Hoe het hier verder zal gaan, dat bekijk ik dag per dag.”