Kato Callebaut, Céline Van Ouytsel en Julie Van den Steen over bodyshaming: “Eerst te dik, nu te mager. Er is altijd wel iets”

In een wereld van sociale media en camera’s die overal zijn, ligt de focus al gauw op ons lichaam. Toch geeft dat niemand het recht om aan bodyshaming te doen. Daar wees zangeres Camille Dhont (20) op. Op Twitter deelde ze een recensie over het VTM-programma ‘Liefde voor Muziek’. En die was niet mals. Al focuste de recensent niet op de prestaties van de zangeres, wel op haar uiterlijk, met verwijten als “witte melkflessen” en “ze heeft iets gewoons, wat contrasteert met haar over the top looks op het podium”. “In een van de gelukkigste momenten van mijn leven zijn er toch mensen die blijkbaar graag andere mensen nodeloos kwetsen”, schreef Camille. 

Deze week ook, verder van huis, plaatste zangeres Camila Cabelo (25) een post op Instagram over hoe ze uitgeput is door de druk om er altijd goed te moeten uitzien. De paparazzi is overal waar zij is, ook op het strand. “Ik was niet bezig met hoe ik eruitzag, maar dan zag ik online de foto’s en reacties en voelde ik me zo slecht”, schreef ze. “Ik hield mijn buik zo erg in dat mijn spieren pijn deden, haalde geen adem en lachte amper. Ik voelde het zielige en lege van de gedachten van onze cultuur, die nu ook mijn gedachten zijn geworden.” Haar post raakt een gevoelige snaar: hij kon al op 1,2 miljoen likes rekenen.

“Toen ik in ‘The Masked Singer’ zat, werd er zoveel gezegd over mijn gezicht, mijn haar en mijn kleren. Die blauwe blouse, bijvoorbeeld. Vanuit een naïviteit geloofde ik dat de reacties alleen zouden gaan over wie er in zo’n pak zat. Maar in sommige afleveringen was er meer te doen over hoe ik eruit zag of over wat ik wel of niet heb laten doen aan mijn gezicht. Ik werd er zelfs op onverwachte momenten over aangesproken door vreemden in de supermarkt. Ook op het werk of bij vrienden of familie kwam er soms plots zo’n vraag die gelinkt was aan online commentaar. Heel onaangenaam.”

Door het zelf te ervaren, leeft Julie erg mee met Camille en Camila. “Hun posts raakten mij. Ergens kon ik die pijn voelen, ook al heb ik geen paparazzi rond mij. Ik weet perfect hoe het voelt om ‘gepakt’ te worden op je uiterlijk. Ik hoef die online meningen niet te lezen, maar als mijn naam wordt getagd, komt het toch bij mij terecht. Niet iedereen kan mij of wat ik draag mooi vinden, daar ben ik mee akkoord. Je mag er zelfs mee lachen: humor kan. Maar mij pakken op alleen maar mijn uiterlijk én mij dan nog eens taggen? Dan probeer je me te kwetsen.” 

“Ik kan niet goed uitdrukken in woorden hoe het voelt om zulke dingen over jezelf te lezen, maar het doet pijn. Los van bekend of niet bekend zijn, los van vrouw zijn of niet: Ik denk dat iedereen die druk voelt. We hebben allemaal gevoelens en dus is lief zijn voor elkaar misschien wel een cliché. Maar wel een cliché dat ik met plezier nastreef.”

“Bodyshaming is er altijd geweest bij mij”, legt de The Starlings-zangeres uit. “Tien jaar geleden was ik zogezegd te zwaar en nu ben ik dan weer te mager. Er wordt altijd een reden gevonden voor kritiek, en die is nooit terecht. Als ik zulke opmerkingen op mijn sociale media zie, doet mij dat niet zo veel. Ik probeer er niet te zwaar aan te tillen.” Toch wil Kato reageren op die mensen. “Ik heb (jonge) volgers die zich niet 100 procent zelfzeker voelen in hun lichaam. Ik wil niet dat zij denken dat bodyshamen normaal is. Ik twijfel wel of reageren dé oplossing is”, zegt Kato met een zucht. “Maar ik doe het toch, want het is geen goede boodschap om het zomaar te laten passeren.”

Daarom begrijpt Kato ook goed dat Camille bodyshamers op de vingers tikt. “Het is belachelijk om de focus te leggen op iets fysiek, terwijl het gaat over een programma waarin liefde voor muziek centraal staat. Mensen op zo'n manier naar beneden halen: ik vind dat jammer.” Dat Camille op het podium iemand anders is dan ernaast? So what, denkt Kato. “Op het podium draagt ze coole outfits met meer showgehalte en naast het podium is ze nog steeds zichzelf.  Als je daar commentaar op hebt, zijn we echt niet goed bezig.”

“Toen ik Miss België was, werd ik al wel eens geconformeerd met bodyshaming. Dat is natuurlijk een wedstrijd die over het uiterlijk gaat en ik wist dat mensen een mening gingen vormen, maar je schrikt er toch van. Van sommige opmerkingen dacht ik: dit schrijf je toch niet?” 

“Toen ik net verkozen werd, las ik de comments onder artikels wel. Maar daar ben ik snel mee gestopt. Er mogen nog duizend positieve comments zijn, die ene slechte blijft je bij. Vroeger kreeg ik ook de opmerking dat ik te mager was. Als jong meisje vond ik dat erg en het maakte mij onzeker. Gelukkig ben ik daar ondertussen in gesterkt.”

Nog iets wat Céline niet snel zal vergeten: “Ik werd ooit eens volledig afgekraakt door een journalist van een kwaliteitskrant die ik nog nooit gesproken had. Een vrouw dan nog. Ze schreef dat ik meer kwaad dan goed deed in coronatijden. Ze vond dat ik geen recht van spreken had toen ik zei dat ik het moeilijk had, terwijl ik in haar ogen een luxeleven leid. Mijn oma was destijds gestorven en als je dat dan leest, gaat dat diep. Als je niet sterk in je schoenen staat, is dat wel gevaarlijk.”

“Een heel team beschermt je, op én naast het veld.” 5 vrouwenploegen in een stoere sport over hun sterke band

Tom hunkert naar de vrouw van zijn beste vriend. “Haar lichaam tegen het mijne: dat voelde juist” (+)