Evenepoel vecht voor wat hij waard is, maar moet de eindzege in het Baskenland nog aan Martínez laten: “Miste paar procenten”

Bij aanvang van de loodzware koninginnenrit bedroeg Evenepoels voorsprong op dichtste achtervolger Martínez slechts twee seconden. Andere favorieten in de naam van Izagirre, Vlasov, Bilbao en Vingegaard volgden op ruim 20 tellen. Roglic stond al een dikke minuut in het krijt. 135 kilometer en zeven beklimmingen scheidde Evenepoel van de eindzege in wat volgens hem “’s werelds zwaarste rittenkoers van één week” is.

Om de vlucht van de dag te controleren kreeg Quick.Step-Alpha Vinyl de hulp van INEOS Grenadiers, die in dienst van Martínez een stevig tempo oplegden. Al was het een renner van Jumbo-Visma, die de debatten opende op 40 kilometer van de streep. Op de Krabelin, een klim van eerste categorie, versnelde Roglic. Martínez, Vlasov, Vingegaard, Izagirre, Bilbao en Mas schoven mee. Evenepoel moest het alleen zien te klaren, want voor ploegmaats Alaphilippe en Vansevenant ging het al helemaal te snel.

Evenepoel koos voor zijn eigen tempo en slaagde erin weer aan te sluiten. Tijd om even te recuperen kreeg onze landgenoot niet, want Mas trok de gashendel open. Alle favorieten volgden, behalve Evenepoel. In de afdaling kwam diezelfde Mas ten val. Martínez raakte gehinderd en werd opgeslorpt door een groepje met Evenepoel. Hun achterstand op het favorietengroepje bedroeg ruim twintig seconden.

In de afdaling van de voorlaatste klim, de Urakregi, imponeerde Evenepoel. Onze landgenoot nam heel wat risico en kwam met Martínez in zijn zog weer aansluiten. Evenepoel deelde nog even een prikje uit. Hij won de tussensprint voor Martínez en breidde zo zijn voorsprong met een secondje uit.

De slotklim naar Arrate moest voor de finale beslissing zorgen. Formolo, een overblijver van de vlucht van de dag, was de eerste die versnelde. Evenepoel leek de controle te bewaren, maar moest op drie kilometer van de top de rol lossen. Weg gele trui. Martínez had nu de beste papieren voor de eindzege in handen. Thuisrijder Ion Izagirre werd bergop nog omver gemaaid door Vingegaard, maar toonde weerbaarheid en sloot vlak voor de top weer aan.

In de dalende slotkilometers bleven de klassementsmannen samen, de eindzege kon Martínez dus niet meer ontsnappen. Maar voor de ritzege wachtte nog een pittig sprintje. Daarin toonde Izagirre zich zowaar nog de snelste, voor Vlasov. Daniel Martínez werd vierde, maar dat zal hem worst wezen. Na de Dauphiné in 2020 mag de Colombiaan een tweede eindzege in een WorldTour-rittenkoers op zijn palmares bijschrijven.

En Remco Evenepoel? Die ging strijdend ten onder en beperkte de schade aan de finish tot 23 seconden, waardoor onze landgenoot nog knap als vierde eindigde in het klassement. Knap dus, maar ook nét naast het podium - vijf luttele seconden. “Dat is heel zuur”, aldus Evenepoel na de aankomst. “Ik had geen slechte dag, maar miste gewoon een paar procenten om écht te kunnen strijden met de besten. Maar goed, ik kwam naar hier om me te testen tegen de ‘big guns’ en ik denk dat ik het goed gedaan heb.”

Vooral dat laatste stemde onze landgenoot tevreden. “Het was een goeie week, maar zoals ik al zei: het is heel jammer dat ik net niet op het podium sta. Ik voel een mix van teleurstelling en tevredenheid. Ik rijd eindelijk op het niveau dat ik van mezelf verwacht, maar er is ook nog werk. Volgens mij moet ik toch eens met het team en mijn coach bespreken om meer in de bergen te trainen. Maar hier kunnen we zeker op verder bouwen. Nu gaat de focus naar de heuvelklassiekers.”