“Een droom om de leiderstrui te dragen in wat men de zwaarste rittenkoers van één week noemt”, gaf Evenepoel gisteren nog aan na zijn putsch in de finale. Als u de voorbije dagen nog niet overtuigd was, moest de slotetappe letterlijk en figuurlijk voor het hoogtepunt zorgen. Met maar liefst zeven beklimmingen in een relatief korte rit van 135 kilometer tussen Eibar en Arrate. Maar daarnaast had leider Remco Evenepoel ook een afspraak met de geschiedenis. Hij kon de eerste Belg sinds Maurice Dewaele in 1929 worden die deze Ronde aan zijn palmares mocht toevoegen.

Daarvoor moesten dus wel eerst de zeven cols, waarvan drie van eerste categorie, bedwongen worden. Als opwarmertje: de Elkorrieta, een korte beklimming aan 6,7%, waar vluchters Davide Formolo (UAE Team Emirates),Tony Gallopin (Trek-Segafredo) en Cristian Rodriguez (Total Energies) het eerste kennis mee maakten. Het peloton, dat gecontroleerd werd door Quick-Step, liet begaan waardoor de voorsprong van het drietal naar de zes minuten groeide.

Op weg naar de Endoia, col van tweede categorie aan 6,8%, probeerden een select groepje met onder meer Kenny Elissonde (Trek-Segafredo), Lennard Kämna (Bora-Hansgrohe), Nélson Oliveira (Movistar Team) en Xabier Azparren (Euskaltel) de oversteek naar de kopgroep te maken. Die laatste twee slaagden ook in hun opzet. Al duurde het avontuurtje van Azparren niet lang. De Spanjaard moest al snel lossen.

Ineos neemt over

Na een korte afdaling volgde meteen de eerste, echte test: de Azurki. In het peloton hadden de mannen van Ineos-Grenadiers de fakkel overgenomen en het tempo ging ook de hoogte in. Er werd dan ook wat van de achterstand op de kopgroep goedgemaakt. In die kopgroep was het einde verhaal voor bergkoning Rodriguez. Het begin van een versnippering want ook in het peloton vielen er renners af.

Andere renners die zich tussen de kopgroep en het peloton bevonden, werden een voor een opgeslokt. Bij de top van de Gorla, col van tweede categorie, bedroeg de voorsprong van Formolo, Gallopin en Oliviera nog maar een kleine drie minuten.

Twee keer de finish

De voorsprong ging snel naar beneden, maar ook even snel was daar de volgende col. En dat was een speciale want met de Krabelin (1e categorie aan 10,5%) reden de renners via de achterzijde een eerste keer over de finish. Bij die beklimming moest Gallopin zijn twee metgezellen laten gaan, in de achtergrond begon het steekspel. Primoz Roglic viel aan en kreeg Vlasov, Vingegaard, Martinez en Mas mee. Remco Evenepoel moest een gaatje laten. Maar vooral: niemand van Quick-Step om Evenepoel bij te staan. Op eigen kracht keerde de Belg nog wel terug, maar lang duurde de samenkomst niet. Mas demarreerde en Vingegaard, Martinez, Vlasov, Izagirre en Bilbao reageerden even later om de Spanjaard weer bij te benen. Evenepoel moest opnieuw op z’n eentje achtervolgen en proberen 20 seconden goed te maken. Martinez reed met andere woorden virtueel in het geel. Dat zagen ook de uitzinnige Baskische fans langs de kant. In de kopgroep reed Formolo alleen voor zich uit, nadat Oliviera eveneens de rol moest lossen.

Movistar valt

Het zag er dan even heel benard uit voor Evenepoel, maar dat veranderde lichtjes nadat Movistar-renners Oliviera en Mas in de afdaling tegen de grond smakten. Door die valpartij werd virtuele leider Martinez opgehouden en voor we het goed en wel beseften, reed de Colombiaan bij Evenepoel in het achtervolgend groepje op Bilbao, Vlasov, Izagirre, Vingegaard en Formolo, die als last-man-standing gegrepen werd. Evenepoel en co volgden op bijna een halve minuut. Wat betekende dat de leiderstrui virtueel naar Bilbao ging.

Maar een beresterke Evenepoel en Martinez reden de longen uit hun lijf en dichtten de kloof met de leiders, waardoor letterlijk alles weer mogelijk was. Bij de tussensprint, waar drie boniseconden te rapen vielen, toonde Evenepoel zich het gretigst voor zijn naaste belager Martinez. Positief, al lagen er aan de finish wel nog meer seconden te pakken. Meteen na die tussensprint en met de slotbeklimming in het verschiet schoot Davide Formolo nog eens naar voren.

Strijdend ten onder

Op de steile Usartza gebeurde het dan. Remco Evenepoel moest de andere klassementsmannen laten rijden op vijf kilometer van de streep en zag de eindwinst aan zijn neus voorbijvliegen. Maar wie pakte die felbegeerde eindwinst nu eigenlijk? Formolo werd ook weer voor een tweede keer deze middag ingerekend.

Na een steekspel tussen Martinez, Vlasov, Vingegaard en Izagirre kwam het uiteindelijk tot een sprint. De Bask Ion Izagirre toonde zich daarin de snelste, voor Vlasov. Knap nummer van Izagirre die even ervoor nog ten val kwam. Daniel Felipe Martinez pakt de eindzege in deze Ronde. Evenepoel strandt op 21 seconden van de Colombiaan.