Als dit geen nieuws is voor de buurtkrant. De eerste Oekraïense vluchtelingen hebben hun intrek genomen in de voormalige VDAB-gebouwen van Peer. Vorige week werden hier de laatste coronavaccinaties toegediend, nu kan het een tijdelijke opvang worden voor zestig oorlogsvluchtelingen. Dit centrum wordt gerund door de stad, het OCMW en heel wat vrijwilligers. Burgemeester Steven Matheï vraagt om deze mensen de nodige rust te geven en ook voorlopig geen kleding of voeding te bezorgen. Zelfs voor deze kinderen komt er begeleiding met bijhorende kinderactiviteiten.

Wat is tijdelijk? Wie zal het zeggen? Oekraïne is een puinhoop, een kerkhof met vooral doodongelukkige mensen. Het kapot schieten van huizen, fabrieken, straten, stations of museums is erg, maar dat kan in de loop van de tijd een wederopbouw krijgen, weliswaar met heel veel moeite en grote kosten. Mensen verliezen in deze dwaze oorlog is onherstelbaar. Dit kwetst je diep. Dat onmenselijk en zo brutaal heengaan van kinderen, familie, vrienden en kennissen, krijg je nooit meer weg uit je hart. Denken we maar aan Hitler, zijn wereldoorlog, zijn Jodenvervolging en uitroeiing? Servië, Kosovo, Bosnië en andere voorbeelden, nog niet zolang geleden. Wie had ooit gedacht dat dit in 2022 weer kon plaatsvinden in onze Westerse beschaving? Foei Poetin.

Wat een volksverhuizing naar Europa. De taal 'Oekraïens' is maar door weinig mensen hier gekend en omgekeerd zal het niet anders zijn. Dit is een obstakel erbij. Ik denk vooral aan de kinderen die naar een school of opvang moeten. Hoe kan je daar resultaat halen, als leerkracht of begeleider? Hoe moeten die vreemde, bange jongelui dit allemaal verwerken? Ik vraag me zelfs af hoe onze eigen kinderen deze onverwachte bezoekers gaan tolereren en beoordelen.

Eventjes buiten beschouwing van dit vluchtelingenproces, luisterde ik dit weekend naar het voetbal. De reporter gaf enthousiast een verslag via de autoradio. Hij noemde de ene na de andere voetballer in volle furie. Sorry reporter, kan je mij eerst eens zeggen welke ploegen aan het spelen zijn? Wie kan al die vreemde namen met moeilijke uitspraken nog thuis brengen zonder hun truitje op tv te zien? Kijk maar even naar de arbeiders op de bouwwerven, de vuilnisophalers, de truckers, de voetballers en zelfs in de politiek. Vliegtuigen, boten en auto's doorkruisen dagelijks alle werelddelen. Ze vervoeren en lossen overal passagiers tot in China en Japan toe. Hoeveel voetballen er al bij Genk en Sint-Truiden? En het zijn zeker de slechtste niet. En wie koopt onze dure voetbalploegen op? Juist.

Terug naar de vluchtelingen. Opmerkelijk hoeveel Europese landen hun deuren wagenwijd openzetten met opvang, begeleiding, onderwijs en zelfs met een leefloon erbovenop. Veel vraagtekens blijven over hun mindere inentingen tegen corona en andere besmettelijke ziektes. Veel Walen, daarentegen, zitten nog steeds te wachten na een jaar miserie op broodnodige hulp na hun overstromingen met trieste gevolgen. Zwijg stil over de wederopbouw of een leefloon. Bij de overheid aldaar is er blijkbaar geen haast mee gemoeid.

Stad Peer toont hoe het moet. Een pluim voor burgemeester Matheï en de vele vrijwilligers. Een Oekraïens meisje van 10 stak de vingers in haar oren toen een vliegtuig overkwam. Zelfs een boormachine was er te veel aan. Wat hebben die kinderen al meegemaakt en gezien in Oekraïne? Hier kunnen ze even herstellen en tot rust komen om daarna weer hun eigen land, huis, familie en school op te zoeken. Wanneer dit zal gebeuren? Ik durf er geen timing op plakken. Is dit goede Vrijdag of Pasen?