Tony Baert-Martens was de kleindochter van Nicolaas Theelen, die op 6 december 1879 voor het eerst Het Algemeen Belang der provincie Limburg uitbracht. Het was de voorloper van Het Belang van Limburg. Na WOI nam Nicolaas’ zoon Frans Theelen de krant over. De kinderloze Frans Theelen vond op zijn beurt opvolging in de persoon van zijn nichtje Tony Martens uit Bree.

Tony Martens trouwde met Jan Baert, directeur van De Brugsche Courant. Hij kwam in 1953 aan het hoofd van uitgeversgroep Concentra. Ook na de dood van haar man in 1986 bleef Tony Baert nauw betrokken bij de leiding van Het Belang van Limburg. Van 1971 tot 2009 zetelde ze in de raad van bestuur van Concentra, waarvan ze ook voorzitter was.

Barones

“Haar overlijden is een grote klap”, zegt Indra Dewitte, hoofdredacteur van Het Belang van Limburg. “Wat ze betekend heeft voor de provincie is niet te onderschatten. Ze is niet toevallig de eerste vrouw die gehuldigd is als ereburger van Limburg. In 2004 is ze tot barones geslagen. De wapenspreuk die ze toen gekozen heeft, ‘Sterk en ongebonden’, tekent haar helemaal. Met een ongebonden krant wilde ze een eigen koers varen.”

Dewitte leerde Tony Baert ook persoonlijk kennen tijdens enkele lange gesprekken. “Daarin heeft ze een grote indruk op me gemaakt als een rustige en verstandige vrouw die geen enkel moeilijk onderwerp uit de weg ging. Ook bij de fusie die uiteindelijk tot Mediahuis geleid heeft, zat ze zelf mee aan tafel. Ze stond achter die fusie, maar heeft er tegelijk sterk over gewaakt dat de eigenheid van Het Belang van Limburg altijd bewaard zou blijven.”

Mijn leven

Tony Baert was ook een vaste waarde in de lijst van machtige Limburgers in Het Belang van Limburg. Maar zelf relativeerde ze die macht. “Als krant heeft Het Belang van Limburg invloed, maar dat vertaalt zich in een dagelijkse inzet voor het welzijn en de kracht van deze provincie. Persoonlijk kom ik daarin nooit tussen, de redactie is volstrekt onafhankelijk.”

Over de liefde voor de krant die ze meer dan zeventig jaar mee leidde, was ze heel duidelijk in een interview: “Zou u me vragen wat Het Belang van Limburg voor mij persoonlijk betekent, dan kan ik heel kort zijn: mijn leven. Alles. Het verleden, mijn man, mijn familie, echt mijn hele leven. Mensen zeggen me vaak: ‘Ik lees al mijn hele leven Het Belang van Limburg.’ Ze bedoelen daarmee dat de krant voor hen veel meer is dan een bron van informatie, namelijk een stukje ook van hun leven. En dat ontroert me. Wat onze krant uniek maakt, is dat hij zo dicht bij de lezers staat, dat de lezers er zich mee identificeren. Het is hún krant.”