Op 21 oktober 2013 fietste hij voorbij de woning van Erik Janssen op de Hoogbaan. “Erik stond buiten en zwaaide. Hij nodigde me binnen uit. We hebben samen bier gedronken. Ik was eerst nog naar de nachtwinkel gereden want Erik had alleen bier van de Aldi en dat vond ik niet lekker. Hij vroeg om seks. Dat hebben we in de slaapkamer gehad. Erik dreigde om te gaan rondbazuinen dat we seks hadden. Ik wilde dat hij moest zwijgen want ik zou ermee in de problemen geraken. Ook nu in de gevangenis kom ik niet buiten”, vertelde Essah. Voorzitter Thys wees Essah erop dat Janssen zichzelf mogelijk ook in een lastig parket zou brengen als hij zijn homoseksualiteit openbaar zou maken. “Wat had Erik ermee te winnen als het uit zou komen? “, vroeg Thys, maar daar kon Essah geen logische verklaring voor geven.

“Een mes had ik niet bij. Na de seks op de slaapkamer heb ik onder een mes en een schaar uit een schuif in de keuken gehaald. Ik heb snel iets genomen. Ik wilde hem ermee bedreigen zodat Erik zijn mond zou houden. Hij bleef zeggen dat hij het aan de grote klok zou hangen. Ik werd kwaad en stak hem een eerste keer. Hoeveel steken ik gaf, weet ik niet meer. Na de steken vroeg hij mij om de ambulance te bellen want hij bloedde hevig. Als hij toch zou zwijgen, dan wilde ik de hulpdiensten wel bellen. Maar hij hield niet op. Op het gelijkvloers onder heb ik Erik een tweede keer aangevallen met mes en schaar. Er viel met hem echter niet meer te onderhandelen. Erik gleed uit over zijn eigen bloed. Hij viel op zijn rug. Erik was nog bij bewustzijn. Met mijn handen heb ik hem gewurgd. Erik droeg alleen nog een onderbroek. Ik heb zeker het bloed niet van zijn lichaam afgekuist. Ik probeerde nog zijn handen op zijn buik te leggen”, ging Essah verder, die nadien met mes, schaar en portefeuille naar het kanaal fietste om de spullen daar te dumpen.

Erik Janssen had Essah die avond geen enkele keer fysiek aangevallen. “Als ik de tijd kon terugdraaien, was ik nooit iets met Erik begonnen. Het was niet echt wettige zelfverdediging zoals ik eerder wel verklaarde. Ik heb verschrikkelijk veel spijt van wat er gebeurd is. Daarnet wilde ik hier op de zitting niets vertellen omdat ik de nabestaanden niet wilde kwetsen”, zei een emotieloze Abdullah Essah bij zijn ondervraging door voorzitter Dirk Thys.