“Het was opnieuw een lastige en hectische etappe”, verklaarde Gilbert na afloop. “Je moest voortdurend vooraan koersen. Ik zat even in de tweede waaier, maar uiteindelijk raakte ik weer in de eerste groep, al waren die laatste meters toch echt wel een stevige inspanning. De laatste 10 kilometer waren echt zwaar. De wind blies zo sterk tegen, ik haalde met moeite 40 kilometer per uur.”

Ploegmaat Alaphilippe vertelde na afloop dat het de zwaarste etappe uit zijn carrière was. “Hij is nog jong hé”, grapte de Belgische kampioen. “Ik herinner me nog zo’n koersdagen. Dit is zeker niet nieuw voor mij en we hebben zelfs al in slechtere omstandigheden gekoerst. Milaan-Sanremo van 2013 was tien keer erger dan dit, om maar iets te noemen. Het ging wel, en zo koud is het nu ook weer niet. Ca va.”

Met het oog op Milaan-Sanremo, is dit wel een goede voorbereiding? “Tja, het is wel moeilijk om voldoende te eten en drinken onderweg. Dus je moet wel opletten en daar rekening mee houden bij de recuperatie na de rit, zorgen dat je voldoende eet en dat ook ‘s morgens doet.”

Oliver Naesen zevende in “etappe voor sterke beren”

Oliver Naesen (AG2R) reed zich in de kijker en sprintte als beste Belg naar een zevende stek. “Hier ben ik best wel tevreden mee”, reageerde de 26-jarige Oost-Vlaming. “De etappe was er echt één voor sterke beren. Je moest echt voortdurend vooraan rijden, zeker niet achteraan verzeilen, want je mag nog zo’n een grote naam zijn of zo sterk, als je achteraan ‘even op de kant raakt’, dan verlies je vijf, tien seconden en voor je het weet waai je uit die groep. Ik had vanmorgen voorspeld dat ik mee vooraan zou zitten. Deze keer zou ik me niet laten vangen. Eerst was ik mee in een ontsnapping, maar na zo’n 28 kilometer werden we weer gevat door een deel van het peloton, zo’n 40 renners. Opnieuw ging het heel snel. Het was echt voortdurend knokken. Ik verzeilde even achteraan en waaide uit dat groepje, maar gelukkig kon ik uiteindelijk weer aansluiten. Al had ik er wel een goed gevoel in dat we weer zouden aanpikken. Het was een groepje met Contador en co, die mannen wilden echt vooruit.”

“De ontsnapping van Gilbert was kansloos. De wind zat tegen en in het peloton reden we niet echt snel. De sprintersploegen hadden het wel onder controle. Aan de ene kant had ik er graag bij geweest, maar aan de andere kant wist ik ook dat het slechts zou zijn om publiciteit mee te graaien. Ik geloofde ook wel in mijn kansen in de sprint. Na zo’n harde wedstrijd ben ik best wel snel. Er zat meer in. Ik zat links helemaal ingesloten en ik wou van echt ver aanzetten, van 300 meter, maar toen reed iemand tegen mijn stuur, zat ik een beetje vast en kon ik me niet meer lanceren. Maar met deze zevende stek kan ik leven.”

Twee dagen op rij al is het slecht weer in Parijs-Nice. Zondag was er alleen regen in de beginfase, maandag regende het bijna van start tot finish en ging de temperatuur niet boven de vijf graden. “Het is zwaar. Het is nu best gevaarlijk om ziek te worden. Al is dit wel trainingsarbeid, je doet je kilometers. Ik heb nog nooit zo hard getrapt, zo’n wattages bijeen gefietst als vandaag. Dit was één van mijn zwaarste dagen op de fiets. Natuurlijk is het gevaarlijk. Je moet voortdurend je stuur goed vasthouden of je ligt met deze wind tegen de grond en je hebt ook amper tijd om te drinken. Ik heb slechts twee bidons uit en twee koekjes gegeten. Dat is echt heel weinig. Normaal eet ik op een rit van 200 kilometer 20 koekjes en drink ik acht bidons uit.”

Dinsdag is de laatste dag dat regen voorspeld wordt. “Voor mij mag het al zonder regen”, besloot Naesen. “Volgend jaar organiseren ze misschien beter eens Nice-Parijs in plaats van Parijs-Nice, dan kunnen we eens in de zon starten.”

Sonny Colbrelli sprint naar grootste zege

Sonny Colbrelli had al vijftien overwinningen op de teller, maar nog nooit pakte hij de zege in een WorldTour-wedstrijd. Vandaag schoot hij eindelijk wel raak op het hoogste niveau. “Mijn doel is geslaagd”, reageerde de 26-jarige Italiaan van Bahrein-Merida. “Deze zege betekent heel veel voor mij.”

Colbrelli is geen onbekende in het peloton. De voorbije jaren won hij lastige koersen in Frankrijk, Zwitserland en Italië, zoals de GP Lugano (BC) en de Tre Valli Varesini (BC), maar nooit op WorldTour-niveau. Dit jaar verkaste hij van het procontinentale Bardiani-CSF naar Bahrein-Merida. “Neen, ik denk niet dat ik te lang in een kleine ploeg ben gebleven”, zei hij. “Het was een sterk team, ik werd er goed omringd, leerde er veel bij en ik voelde mij er goed. Jaar na jaar heb ik stappen vooruit gezet en dit seizoen achtte ik me klaar voor de stap naar een WorldTour-team.”

In moeilijke omstandigheden won hij de sprint maandag voor Degenkolb en Démare. “Ik heb niet de sprintkwaliteiten van een Kittel of een Greipel. Ik moet het hebben van een zware koers, die de sprinters afpeigert, of een hellende finish. Vandaag kreeg ik mijn kans en ik zette vroeg aan. Dit maakt veel emoties bij me los. Ik startte hier in Parijs-Nice, en niet zoals de voorbije vijf jaar in Tirreno-Adriatico, om eens een nieuwe aanpak te hanteren. Ik wilde hier graag een etappe winnen en dat is nu gelukt. Dit is mijn eerste grote zege. Aan Milaan-Sanremo denk ik nu nog niet. Eerst deze Parijs-Nice tot een goed einde brengen.”

Degenkolb ontgoocheld met tweede plaats, maar tevreden met conditie

John Degenkolb beleefde een betere dag, nadat het misliep in de openingsrit: deze keer was de Duitser samen met zijn ploeg Trek-Segafredo beter bij de les en sprintte hij naar een tweede plek. De winnaar van Milaan-Sanremo en Parijs-Roubaix van 2015 reisde naar Parijs-Nice af om te oogsten na zijn harde werk in de winter. Eerder won hij in 2014 een etappe, dat doel had hij zich ook nu gesteld. Zondag liep het mis, maandag sprintte hij wel mee. “Na zo’n gure weersomstandigheden en zo’n lastige waaieretappe was dit geen normale sprint”, zei de Duitser. “Iedereen was moe en leeg en dat zijn de sprints waar ik van houd, die waarin je echt tot het uiterste moet gaan.”

Colbrelli zette als eerste aan, Degenkolb kwam nog heel dicht, maar remonteerde hem niet. “Ik voelde me al bij al nog vrij sterk na zo’n etappe, dus ja, ik ben wel een beetje ontgoocheld met een tweede plaats. Anderzijds toont het ook aan dat mijn conditie de goede kant uit gaat, met het oog op mijn voorjaarsdoelen. Dit is mijn tweede wedstrijd na een trainingsstage (in Spanje) en ik sta al meteen weer op het podium. Dat geeft toch vertrouwen, maar een zege zou mooier geweest zijn.”

Démare niet ontgoocheld na derde plaats

Arnaud Démare mag intussen nog een dagje langer de leiderstrui dragen. Hij sprintte naar de derde plaats en heeft nu zes seconden voorsprong op zijn landgenoot Julian Alaphilippe. “We rijden al twee dagen op rij een echte klassieker”, reageerde de 25-jarige Fransman van FDJ. “zondag win ik, vandaag werd ik derde. Ik kan hier niet ontevreden mee zijn. De tweede rit was nog lastiger dan de eerste. Net zoals zondag begon het gevecht in de waaiers na 30 kilometer. Er stond nu weliswaar minder wind, maar het regende wel de hele tijd en met temperaturen van amper vijf graden hebben we echt afgezien. Het is alsof we al twee dagen op rij een Vlaamse klassieker rijden. Dit was een gesel voor het lichaam. Ik voelde mijn handen niet meer op het eind van de etappe.”

Over zijn sprint zelf was hij best tevreden. “Je weet dat na zo’n rit de renner wint die nog een beetje in de tank heeft zitten en dat was bij de meesten van ons niet veel meer. De meest frisse zou de sprint winnen. Ik was gewoon helemaal leeg en Sonny is een mooie winnaar. Ik wilde de sprint niet zo vroeg aanzetten, bleef nog even in zijn wiel toen hij aanging, maar raakte er niet meer over. Dan is het duidelijk: hij was de sterkste. Hij is misschien niet bekend bij het grote publiek, maar ik ken hem al van bij de junioren en weet dat hij een steengoed renner is. Net zoals ik moet hij het hebben van een lastige finish en vandaag maakt hij het waar. Ik ben niet ontgoocheld met die derde stek, want ik behoud nog de gele trui en dat was, zeker na aanvallen door renners zoals Gilbert en Gallopin, toch niet zo eenvoudig. Hopelijk wordt het weer nu wat beter, want dit waren toch wel twee gruwelijke dagen.”