“Het was op hangen en wurgen”, stelde de winnaar van de Ronde van Vlaanderen achteraf. “Ik had niet de benen waar ik op gehoopt had. Het was een aparte wedstrijd. Ik zat achteraan toen het brak, maar had niet echt het gevoel dat ze het op de kant gingen trekken en plots lag het halve peloton eraf. Ik panikeer niet snel meer en uiteindelijk kwamen we toch weer in een goede situatie dankzij enorm sterk ploegwerk, maar ik had de benen gewoonweg niet. Het was een beetje achter de feiten aanrijden. Toen het op 20 km van de meet echt losbrak, kon ik niet mee. Ik kon de wattages niet trappen die ik normaal haal. Ik was niet top, maar ook niet slecht, anders rij je geen top tien.”

Na alle blessureperikelen is Van der Poel, na winst in de Ronde, sowieso blij met zijn voorjaar. “Alles was bonus. Het was meer dan verwacht en uiteraard had ik gehoopt op een mooie Roubaix. Ik heb in de finale het beste van mijzelf gegeven, maar meer zat er niet in. Ik ben op mijn waarde geklopt en kan terugkijken op een erg mooi voorjaar, met de Ronde van Vlaanderen als hoogtepunt.”

Van der Poel last nu een rustpauze in en trekt dan weer naar Spanje om zich voor te bereiden op wat voor hem het tweede luik van 2022 moet worden. “Ik ga nu een paar dagen rusten en niets doen en daarna trek ik weer naar Spanje om op mijn gemakje te trainen. Daarna rijd ik normaal gezien de Giro.”

Devriendt verrast vriend en vijand

“Super mooi, hé”, vond Tom Devriendt zelf over zijn verrassende vierde plaats. “Ik had nooit gedacht dat ik dit hier ging presteren vandaag. Ik heb zeker geen dag in de hel achter de rug. Dit is zeker de dag van mijn leven”, knipoogde hij. Devriend trok voor het Bos van Wallers in de aanval met onder meer Mohoric. “Die wou constant versnellen. Ik wou dat ook wel, maar op die manier heeft Mohoric wel die Pichon helemaal kapot gereden. Ik had bovendien nog twee ploegmaten achter mij. Plots zat ik helemaal alleen door pech van anderen. Ik zat stikkapot, maar heb alles gegeven. Toen Van Baarle ging, ben ik volledig ontploft. ”

“Daarna heb ik gewoon constant gereden om zover mogelijk in de finale te geraken, ook als Küng en Van Aert nog bij ons kwamen voor de tweede plaats. Ik dacht te ontploffen in de sprint, maar meer zat er toch niet in. Ik zat tegen de krampen aan, ik was volledig kapot. Ik heb een mooie dag achter de rug. Ik ben super gelukkig, ook met dat volk langs de kant en dan mijn vierde plaats. Ik reed precies in een tunnel, iedereen roept je naam. Je rijdt precies door een muur. Ik cijfer me vaak weg voor een ander en het is moeilijk voor mij om in dit soort situaties te komen. Maar nu is het toch eens gelukt.”

Jasper Stuyven: “Toen Van Baarle eens doortrok, wist ik al hoe laat het was”

“Je hoopt altijd dat als je pech hebt in Roubaix, het op een relatief oké moment gebeurt. Dat was niet het geval voor mij vandaag”, stelt Jasper Stuyven, die in de finale op een slecht moment lek reed. “Ik had graag voor het podium gevochten. We hebben met de ploeg goed gereden en ik wilde niet te snel de kaarten op tafel gooien. Op het einde was het duidelijk man tegen man en zat iedereen op de limiet. Ik heb denk ik een prima koers gereden, de benen waren niet slecht. Ik denk dat een podium het maximaal haalbare was, Dylan van Baarle stak erbovenuit. Ik kan tevreden zijn over mijn koers en pech hoort er jammer genoeg bij.”

“Ik denk niet dat het chaotischer was dan anders, in Roubaix is het altijd zo”, vertelde Stuyven. “Ik was niet mee met de vroege aanval van INEOS Grenadiers. Dat was een fout, maar achteraf gezien… Küng, Van Aert en Van der Poel waren ook niet mee. Het had geen dramatische afloop, maar het was zeker niet ideaal. Dat is een strook waar de wind altijd wat omhoog komt uit het centrum. Ik dacht oké, er gebeurt hier niets dit jaar. En een kilometer verderop gebeurt het uiteindelijk. Geen ideale situatie, want daar hebben we veel jongens moeten opsouperen. Eind goed, al goed is misschien wat overdreven, maar ik denk dat we tevreden mogen zijn over onze koers.”

“Het is moeilijk om nu een balans te maken over het voorjaar. Ik had graag met een beter gevoel rondgereden en ik denk dat dat het geval is bij veel jongens waarbij ziekte roet in het eten heeft gegooid”, zei Stuyven nog. “Dat Wout van Aert ondanks die coronabesmetting tweede wordt? Ja, hem kennende is hij ook op 90 procent bij de beste van de wereld. Het is zeker straf, hij is een grote coureur. Voor mij is de zege van Dylan van Baarle ook geen verrassing, want hij rijdt al jaren top tien in Vlaanderen. Hoe langer de wedstrijd, hoe meer hij naar boven komt. Het lijkt een voorjaar te zijn waarbij het voor hem in de juiste plooi valt. Op de strook voor Mons-en-Pévèle trok hij al eens door en toen wist ik al hoe laat het was.”