1. “Ik word zot van die GPS’en”

Er is waarschijnlijk nog geen wetenschappelijk onderzoek rond verricht, maar we twijfelen er niet aan dat de uitvinding van de GPS er voor heeft gezorgd dat het aantal echtelijke ruzies drastisch is afgenomen. Gedaan met de hoogoplopende discussies tussen chauffeur en copiloot over de te volgen weg, de slimme computer heeft immers altijd gelijk. Maar wat als acht navigatiesystemen in evenveel verschillende talen door elkaar zitten te kwetteren? Dan komen de oude irritaties meteen weer terug, vraag dat maar aan Davey. “Er zitten hier acht GPS’en tegen mij te spreken!”, merkt hij geërgerd op. Het is zaak om zo snel mogelijk van zeven overbodige toestellen af te geraken en dat blijkt niet zo eenvoudig.

Communicatie is het centrale thema in de eerste proef en op dat vlak loopt het andermaal stroef. Een goede tactiek is net als in eerdere opdrachten weer ver te zoeken. “Ik word er zot van. We hadden veel beter moeten communiceren”, zegt Davey, die zich met de minuut meer begint op te winden. Terwijl Hans en Davey wat in het wilde weg zitten te rijden, breken de andere kandidaten zich het hoofd over sappige Zuid-Afrikaanse woorden als ‘brompony’, ‘sponskoek’, ‘verkleurmannetje’ en ‘skootrekenaar’. Annelies lijkt zich voor het eerst in lange tijd tijdens een spel weer nuttig te maken en raadt enkele keren het juiste woord, maar veel zoden brengt dat niet aan de dijk zolang de vier ‘kiekens zonder kop’ geen deftige tactiek bedenken. Het is wachten tot Davey met een goede inval komt. “Zoek eens in elke taal de woorden ‘links’, ‘rechts’ en ‘rechtdoor’ op”, stelt hij voor. Eindelijk iemand met een plan, in tegenstelling tot überstresskip Robin. “Zè na kalm, Robin!”. “Stop met dat afjagen Robin, ik word er zot van”. We voelen met je mee, Davey. En plots uit het niets stonden Davey en Hans daar. De 1.500 euro was binnen. “Wat een hoerenchance!” We konden het niet beter samenvatten, Sam.

Niet verdacht:

• Davey, de enige die ondanks de stressvolle situatie waarin hij verkeerde toch met een zeker tactische inval op de proppen kwam.

• Annelies, die de meeste juiste Zuid-Afrikaanse woorden raadde, maar anderzijds in al haar overgave toch wel eens de bal durft mis slaan.

Wel verdacht:

• Eline, die weer afwachtend op de achtergrond bleef. Wanneer het misliep een ander openlijk verdenkt, maar zelf andere kandidaten subtiel naar een verkeerd antwoord duwde. Toen het woord ‘Bababroeikas’ werd gesuggereerd, schaarde ze zich plots erg gretig achter die foute woordcombinatie.

2. Bezoek ontploft

Eindelijk, na bijna twee weken konden de zes overgebleven kandidaten hun partner of familielid weer omhelsen. Maar sadistisch als ze zijn hadden ze bij Woestijnvis een opdracht bedacht waarbij het fysiek contact met die dierbaren ellendig lang werd uitgesteld. Bovendien riskeerden de kandidaten bij verkeerde antwoorden op het mijnenveld hun bezoek de volle kruitlaag te geven, niet meteen bevorderlijk voor de goede sfeer zouden we denken.

Goede quizzers lijken de overgebleven kandidaten alvast niet te zijn, of beter gezegd: veel vertrouwen in hun eigen kennis lijken ze niet te hebben. ‘Fauna en flora’, ‘Aardrijkskunde’, ‘architectuur’, allemaal thema’s waarover Annelies aangeeft niets van te weten. Wat is dan wel een vakgebied waar onze Antwerpse lerares goed in is? ‘Kunst’, zo lijkt ze zelf aan te geven, want ze lijkt wel heel zeker van haar stuk dat ‘Déjeuner sur l’herbe’ een schilderij is van Claude Monet. De andere kandidaten kunnen niet optornen tegen zoveel overredingskracht, maar tekenen door die volgzaamheid hun eigen doodvonnis. Het geldbedrag gaat in rook op.

Minder verdacht:

• Robin, Eline, Hans en Davey die niets te verwijten valt en de juiste antwoorden hadden gegeven op de vragen die zij kregen. Sam, die weliswaar op zijn tweede vraag faalde, maar geef nu zelf toe: u wist ook niet of Julia van Romeo nu 13, 15 of 17 jaar oud was. Dat Robin hem voor de voeten gooide dat hij wel erg resoluut op de verkeerde steen afstapte, lijkt ons gewoon deel van het verdachtmakingsspelletje.

Wel verdacht:

• Annelies, die in vele andere opdrachten geen meerwaarde is, maar hier plots de hoogste viool speelde en zo de aanleiding was voor het geldverlies. Misschien was ze net omdat ze zelf het gevoel had nog niet veel te hebben bijgedragen, plots zo actief.

3. Hunger Games in Zuid-Afrika

Het bezoek was niet gekomen om gewoon enkele dagen te genieten van de prachtige Zuid-Afrikaanse landschappen en het mooie weer. Nee, ze werden betrokken in een zenuwslopend morbide spel dat behoorlijk wat gelijkenissen had met de populaire filmreeks ‘Hunger Games’. Een ouderwets paintballspel met als doel om de andere kandidaten uit te schakelen. Gesneden koek zou je denken voor politieagente Eline, die zich dan ook met haar volle gewicht in het spel smeet. Haar broer Maxime mocht het meer dan eens ontgelden. “Maxim, ge moet mij wel beschermen hé! Ge moet niet weglopen van mij!” Arme Maxime. In al haar overgave schoot Eline wel al snel haar volledige lader leeg. Daar zat ze dan: een vat vol frustratie.

Nog veel minder verliep het voor Annelies en haar man, die al na twee minuten uit het spel lagen. “Wij schieten enkel met liefdespijlen”, zo relativeerde het koppel, bij wie de vonk na al die jaren weer helemaal was opgelaaid, hun aftocht. In dit zenuwslopende spel kwamen ook de karaktereigenschappen van de andere kandidaten weer helemaal aan de oppervlakte drijven: Robin de angsthaas, Sam de slechte verliezer en Davey, de man die er altijd voor gaat en het meeste spelinzicht aan de dag legt. Alleen Hans viel een beetje uit zijn rol. In plaats van een bijdrage te leveren aan de groepspot en zich er aan te laten schieten, bleef hij domweg zitten in de bosjes, zodat de groep de 5.000 euro aan de neus voorbij zag gaan. “Ik had er eigenlijk niet over nagedacht. Ik was totaal niet bezig met dat geld en voor 500 euro een kogel op Carine richten, dat doe ik niet graag.” We hadden toch beter verwacht van Hans, die aan het eind van de uitzending door Robin omschreven werd als een “zeer intelligente man”.

Niet verdacht:

• Davey, die op het punt stond om de groepspot met 5.000 euro te spijzen, ware het niet dat Hans het spel, onbewust zo zou later blijken, stokken in de wielen stak. Of laten we ons toch allemaal wat zand in de ogen strooien? “Seg, zijt gij misschien de Mol? Ge laat veel te veel mensen overleven”, merkt Davey’s eigen vriendin Margo op. “Wacht, ze komen wel afgelopen”, andermaal bewees de beheerste Davey zijn gelijk. Als Hans “in zijn eigen voet” zou hebben geschoten, zoals Davey nadien opmerkte, was de 5.000 euro een feit en was Davey de held van de dag geweest.

Wel verdacht:

• Hans, om evidente redenen, maar hij was niet aan het liegen toen hij zei dat hij “niet goed over het spel had nagedacht”, zo zou blijken toen hij de rode vingerafdruk kreeg.

• Eline, de agente die met de man van Annelies al snel een eerste slachtoffer op haar geweten. Toen de spelregels ineens veranderd waren en werd aangekondigd dat er geld zou worden verloren bij elke resterende overlevende bleek ze plots geen kogels meer te hebben.

Wie is dan wel de saboteur?

Hans was het dus niet. Hij zette alles in op één potentiële Mol en gokte daarbij verkeerd. Maar wie is het dan wel? Wij zouden ons geld op dit moment inzetten op Eline omdat ze weer blijk gaf van subtiel anderen te beschuldigen en zelf eens te meer nauwelijks bij te dragen aan de groepspot. Ook haar broer Maxim durft er zijn hand niet voor in het vuur te steken. “Iedereen kan de Mol zijn, maar ik heb het gevoel dat ze het niet is.” Erg overtuigend klonk dat toch niet.

Mocht Davey alsnog de Mol zijn doen we onze spreekwoordelijke hoed af voor zijn acteer- en geslepen saboteerkunsten. Van alle resterende kandidaten zou hij de meest waardige opvolger zijn van Gilles. En ja, van Woestijnvis verwachten we niet anders dan dat ze het gros van de kijkers professioneel op het verkeerde been zet en uitpakken met een waardige Mol. Een Mol die vol voor het geld en de groep lijkt te gaan, maar in werkelijkheid net het tegenovergestelde doet.