Van Aert maakte in de Helleklassieker zijn wederoptreden na drie weken van inactiviteit door een coronabesmetting. En dan werd hij, samen met onder andere Mathieu van der Poel, ook nog eens vrijwel meteen bestookt door de troepen van INEOS Grenadiers. Van Aert zou uiteindelijk vooraan geraken en als tweede over de finish komen, maar niet zonder een dosis pech.

Zo reed hij niet met zijn eigen fiets over de kasseien van Het Bos van Wallers. Dat kwam omdat zijn achterwiel, net als dat later van ploegmakker Christophe Laporte, dubbel geplooid was. Gelukkig was teammaat Timo Roosen in de buurt om zijn fiets af te staan. “Wout heeft mijn fiets, Wout heeft mijn fiets”, roept de Nederlandse kampioen in de radio na een pijlsnelle wissel.

Roosen was na afloop van Parijs-Roubaix ergens wel blij met het voorval. Door het voorval tekende hij samen met Van Aert voor de snelste Strava-tijd op de zware kasseistrook van Mons-en-Pévèle. De gegevens van beide renners waren dan ook een tijdlang gemixt.