Antonio Gava getuigt één maand na het drama in Strépy: ‘Plots had ik een meisje in mijn armen, het bleek mijn dochter’

“Toen ik het lawaai van de motor hoorde, draaide ik me om en zag ik de auto een vrouw neermaaien”, zegt Gava. “Ik ben vervolgens zelf geraakt en vloog 2 meter verder. Een vriend, die ook een traditioneel Gille-kostuum droeg, heeft me gelukkig tegengehouden. Anders knalde ik tegen een muur. 

“Toen ik weer bij bewustzijn was, draaide ik me om. Ik keek naar de weg en zag de lichamen liggen. Sommigen waren dood, anderen zwaargewond. Het zijn deze beelden die door mijn hoofd flitsen wanneer ik alleen ben.” 

Om zijn gedachten te ordenen heeft Gava enkele open brieven gepubliceerd op Facebook. De posts zijn ondertussen vele duizenden keren gedeeld. Gava beschrijft in één ervan hoe het dorp zich op 20 maart klaarmaakte voor de laatste dag het driedaagse feest. Corona trok een streep door het carnaval van 2020 en dat van 2021. Dus zouden de carnavalisten dit jaar hun schade kunnen inhalen. 

“Het eerste carnaval dat in 2020 in deze streek is geannuleerd was het onze", vertelt Gava. “Twee dagen op voorhand besloot de burgemeester om het niet te laten doorgaan. Dit jaar zouden wij als eerste opnieuw kunnen beginnen. Dus er hing sowieso al veel symboliek rond het gebeuren.”

Het feest zou die zondag tot aan het vuurwerk om 11 uur ‘s avonds duren. Ook de weergoden leken de carnavalisten alvast gunstig gezind. 

Sinaasappels

In de streek van La Louvière zijn de Gilles de sterren van het carnaval. Voor de gelegenheid dragen mannen dan kleurrijke pakken waarvan ze de borstholte opvullen met stro. Aan het kostuum hangen belletjes, die rinkelen als de Gilles dansen op traditionele muziek. Elke Gille heeft ook een mand met sinaasappels mee. “Die delen we uit”, zegt Gava. “Het is ongelofelijk wat zo’n simpel gebaar met mensen doet. Het feest staat echt in het teken van menselijke warmte.” 

Op de dag van het drama stond Gava om 1.30 uur op. Zijn zoon bracht hem naar de ontmoetingsplaats, het café van de Hall Omnisports, waar hij met zijn groep had afgesproken. In het café rook het naar verse koffie. De kurk ging van een fles prosecco en Gava haalde de Italiaanse koekjes van zijn schoonmoeder boven. “Het carnaval met de Gille-kostuums is dan wel eigen aan de streek van La Louvière”, vertelt Gava. “Maar de Italiaanse immigranten hebben er hun eigen touch aan gegeven.”  

Terwijl de carnavalisten hun kostuums aandeden, begroette iedereen elkaar met de magische woorden ‘Bon carnaval’. Tegen halfvijf liepen de Gilles naar buiten. De tamboers gaven een ritme aan, het feest kon beginnen. “De Gilles in Strépy komen in de wijken samen en dan trekken er verschillende groepen naar elkaar", zegt Gava. “Onze groep heeft zo'n 100 deelnemers. Dan zijn er ook nog de muzikanten en de vrienden en familie. Dus toen de stoet vanuit het café naar de Rue des Canadiens trok, was de groep in totaal met zo’n 150 à 200 mensen.” 

Zwarte BMW 

Om 04.48 uur filmde een bewakingscamera van een bewoner op de Rue des Canadiens de voorbijkomende stoet. Enkele ogenblikken later filmde de camera ook de zwarte BMW 5 van Paulo F. De auto is door de hoge snelheid enkel in een flits te zien. De bestuurder verklaarde achteraf dat hij ongeveer 90 kilometer per uur reed, in de bebouwde kom nota bene. Maar volgens Gava lag zijn snelheid veel hoger. 

“Ik liep aan de linkerkant van de stoet”, zegt Gava. “Ik weet niet of de auto mij heeft geraakt, of iemand anders die vervolgens tegen mij is gevlogen. Het heeft maar enkele seconden geduurd. Ik hoorde geschreeuw, dan het lawaai van de motor en dan lag ik op de grond.” 

De Gille die hem weer bij bewustzijn bracht, is Salvatore Carlino, de uitbater van het café in de Hall Omnisports. Gava wist dat zijn neef en zijn nicht er ook waren. Toen er in het tumult nog een meisje naar hem kwam, herkende hij haar eerst niet. “Ik pakte haar vast in mijn armen”, zegt Gava. “Eerst dacht ik dat het mijn nicht was. Maar dan realiseerde ik me: nee, het is mijn dochter.”  

Na de aanrijding van de groep Gilles in de Rue des Canadiens, bleef de auto volgens Gava door de straat rijden. Hij boog mee af langs de Rue Dr. Coffé, sloeg dan rechts af naar de Rue de la Bourse, scheurde het rondpunt over naar de Rue Leopold Aubry en kwam tot stilstand bij het kruispunt met de Rue de Nivelles. Een horrorrit over een traject van zo’n 1,3 kilometer. 

“Twee mensen zouden meer dan 1 kilometer zijn meegesleept”, zegt Gava. “Een vrouw ging door de voorruit en belandde in de auto, terwijl de andere persoon (volgens getuigen ook een vrouw, YV) op de motorkap bleef liggen. Het voertuig is uiteindelijk tot stilstand gekomen omdat het zo beschadigd was. Dan zou de chauffeur naar zijn moeder hebben gebeld.” 

De hulpdiensten snelden naar de plek om de gewonden naar het ziekenhuis te brengen. In totaal gaat het om een veertigtal gewonden, waarvan er tien in kritieke toestand waren. Ook Gava had pijn over zijn hele lichaam. Zijn voet was verstuikt en hij had een zware bloeduitstorting op zijn linkerdij. Maar hij mag dus nog van geluk spreken. Zes mensen overleefden het drama niet. “Twee mensen liggen nu nog steeds in kritieke toestand in het ziekenhuis”, zegt Gava. “Het enige goede nieuws dat we over een van de slachtoffers hebben gehoord, is dat ze op Paasmaandag uit haar coma is ontwaakt.” 

Gava is schepen van Openbare Werken in La Louvière voor de PS. Door zijn publieke functie spreken veel mensen hem op straat aan over het drama. De mensen zijn kalm als ze erover praten, vertelt Gava. In het dorpje Strépy-Bracquegnies hangt een serene sfeer. Ondertussen hebben de inwoners ook een vereniging opgericht om elkaar bij te staan. 

“Vorige week was er een samenkomst voor de slachtoffers, waarop onder meer de burgemeester en de korpschef van de politie het woord hebben genomen”, zegt Gava. “De vereniging dient om mensen te helpen met de verzekeringen of met hun psychologische klachten. Maar op termijn zal ze uitgroeien tot een actiegroep om hardrijders strenger aan te pakken.”  

De hardrijder in kwestie, Paulo F., woont in een andere deelgemeente van La Louvière. De chauffeur kwam van een nachtclub samen met zijn neef Nino F., die naar eigen zeggen aan het slapen was. Uit een test bleek dat het alcoholgehalte in het bloed van de chauffeur overeenkwam met drie à vier biertjes.  Een speekseltest voor drugs was negatief. Maar die kan niet alle soorten drugs oppikken. 

Paulo F. is door justitie aangehouden voor onopzettelijke doding en onopzettelijke slagen en verwondingen met de dood tot gevolg in het kader van een verkeersongeval. Volgens Gava is de kwalificatie die justitie voorlopig aan het misdrijf heeft gegeven te licht. 

“We mogen niet vergeten dat hij een Gille heeft opgeschept, vertraagde en is alsnog over hem gereden”, zegt Gava. “Hoe kunnen we voor de chauffeur dan spreken van onopzettelijkheid? Die Gille heeft trouwens eerst nog een kind gered door het weg te duwen.” 

“Bovendien kaderen de daden van de chauffeur in een patroon. In 2017 is zijn rijbewijs al eens afgenomen. Vorige zomer postte hij een foto op sociale media, waaruit bleek dat hij 260 kilometer per uur reed op de autostrade. Als je zulke risico’s neemt, dan ben je je ook bewust van de gevaren.”

Brief aan een chauffeur

Een van de open brieven die Gava op Facebook publiceerde, was rechtstreeks gericht aan Paulo F. Vijf dagen na het drama schreef hij Lettre à un chauffeur. Gava hoopt dat Paulo F. op een dag zal trouwen en kinderen zal krijgen, schrijft hij. Omdat hij dan zal begrijpen hoe de ouders van Strépy zich voelen. 

“In 1979 ben ik mijn kleine broer kwijtgeraakt ten gevolge van een ongeval”, zegt Gava. “Ik was toen 14. Mijn broer was nog maar 6. Hij liep de straat op en is aangereden door een vuilniswagen. Nadien heb ik gezien wat een kind verliezen met mijn ouders deed. Dat wilde ik aan de chauffeur uitleggen. De dag waarop hij zelf kinderen heeft, zal hij ook voelen hoe kostbaar ze zijn.”

Fysiek heeft Gava weinig letsels overgehouden aan het drama, maar de wonden zijn bij hem vooral mentaal. Als zijn kinderen in het weekend naar een feestje gaan, doet hij geen oog meer dicht. “Vroeger was ik als ouder al wat ongerust”, zegt Gava. “Nu ben ik echt bang. Ik wacht hen op tot ze thuiskomen en als het moet, ga ik ze halen.”

Samen met andere slachtoffers heeft Gava al een groepssessie bijgewoond met twee psychologen. De overlevenden vertelden over hun emoties, maar twee personen konden geen woord uitbrengen. “Eén ervan was mijn dochter”, zegt Gava. “Zij heeft al die Gilles daar zien liggen en dacht eerst dat ik ertussen lag. Ik heb er ook al met haar over proberen te praten. Maar momenteel wil ze echt niets zeggen.”