Hoe de zege tot stand kwam?

Per traditie gebeurde het opnieuw allemaal tijdens de laatste 1300 meter, de lengte van de Muur van Hoei, waar de weg niet alleen kronkelt maar gemiddeld met 9,6 procent stijgt. Dylan Teuns koos voor een heel lange sprint. Het werd een zij aan zij met Alejandro Valverde die op de vooravond van zijn 42ste verjaardag de laatste twintig meter van de eindeloz Muur kraakte. Voor Teuns was het zijn eerst seizoenszege nadat hij in de Ronde van Vlaanderen zesde werd en in de Amstel als tiende eindigde en achtste finishte in de Brabantse Pijl.

Wat voor de laatste keer Muur van Hoei kwam, was heel stereotiep qua koersverloop. Een kopgroep die met een dikke minuut voorsprong aan de eerste van de drie beklimmingen van de Muur van Hoei begon. Daar zagen we voor het eerst heel prominent Remco Evenepoel in zijn allereerste Waalse klassieker ooit in de voorwacht. Ook bij de tweede passage van de Muur van Hoei gebeurde er weinig. De kandidaten op de zege hielden de vier leiders en twee tegenaanvallers binnen de minuut. Op de Côte d’Ereffe versnelden Carr en Ferron, maar het was allemaal slechts voorspel op de laatste keer Muur van Hoei. Meer zelfs, alle grote ploegen leken er belang bij te hebben dat het daar pas gebeurde in een editie waarin er dit keer – oef – heel weinig werd gevallen. Al was er op de Côte de Cherave nog een verrassingsaanval van Rémy Rochas die door Mauri Vansevenant werd gecounterd. Ook Sören Kragh Andersen schoot naar de twee leiders toe. Ineos-Grenadiers en Israel-Premier Tech moesten vol aan de bak om nog voor de voet van de Muur de tandem Kragh Andersen-Vansevenant terug te pakken. Ook al omdat Vansevenant niet overnemen.

Wat deden de Belgen?

Remco Evenepoel zette zich in de aanloop naar de laatste keer Côte de Cherave aan de leiding van het peloton en zorgde op 9,3 kilometer voor een algemene hergroepering en daarna nam Mauri Vansevenant zijn rol over terwijl Alaphilippe zich

Jimmy Janssens was de landgenoot die de meeste televisieminuten verzamelde. De pion van Alpecin-Fenix reed driekwart wedstrijd in de spits en werd pas na de tweede passage van de Muur van Hoei op 15,5 kilometer van de streep ingelopen door de voorwacht van het peloton.

Jens Reynders was opnieuw op de afspraak. De Limburger van Sport Vlaanderen-Baloise zat – net als in Parijs-Roubaix – in de vroege vlucht van de dag. Reynders was een van de vijftien renners die zondag nog over de kasseien dokkerde en woensdagmiddag de Muur van Hoei probeerde te temmen. Tussendoor sprokkelde de 23-jarige Limburger wat punten voor de bergprijs in deze klassieker.

Reynders’ ploegmaat Ruben Apers zat in de eerste aanval van de dag, maar na 16 kilometer nam de groep het vijftal terug.

Pieter Serry en Laurens De Plus waren respectievelijk voor Quick-Step Alpha Vinyl Team en Ineos-Grenadiers de jagers met dienst. Pas in de omgeving van de eerste passage op de Muur van Hoei kregen we ook EF Education-EasyPost voorin om mee te helpen en ook Mauri Vansevenant kwam in steun van Alaphilippe en Evenepoel mee vooraan het peloton koersen.

Thomas De Gendt was in de Waalse Pijl nog niet op niveau. Op de Côte de Cherave, op 70 km van het einde, moest de veteraan van Lotto-Soudal het peloton laten rijden.

Jan Bakelants was de eerste Belg die zich in de eigenlijke finale toonde. Hij ging op 49 km van het einde solo in de tegenaanval maar op de tweede keer Côte de Cherave werd hij overruled door Simon Carr van EF Education First-Easypost die zelfs nog even in de kopgroep toefde.

Wie reed zich in de kijker?

Een tiental uit tien verschillende ploegen die de finale inleidde. Eerst waren er acht: Daryl Impey (Israel-Premier Tech), Simon Gugliemi (Arkéa-Samsic), Bruno Amiral (Groupama-FDJ), Chris Juul Jensen (BikeExchange-Jayco), Jimmy Janssens (Alpecin-Fenix), Morten Hulgaard (Uno-X Pro Cycling), Valentin Ferron (TotalEnergies) en Pierre Rolland (B&B Hotels), maar op de Côte des Forges (km 55) kwamen ook nog Luc Wirtgen (Bingoal – Pauwels Sauces WB) en later Jens Reynders (Sport Vlaanderen-Baloise) aansluiten. De maximale voorsprong was 3’20”, maar dan verzamelde Tadej Pogacar zijn ploegmaten voorin het peloton. Ook Ineos-Grenadiers en Quick-Step Alpha Vinyl Team waakten erover dat de vroege vluchters geen mega-voorsprong bijeen harkten.

Winner Anacona kreeg ook nog eens de tv-camera’s op zich gericht. In de aanloop naar de Côte d’Ereffe viel de Colombiaan van Arkéa-Samsic heel lomp achterin het peloton om terug te keren op de Côte de Cherave, de heuvel voor de eerste keer Muur van Hoei.

Daar spatte de kopgroep uiteen en verloren we Wirtgen en Reynders, terwijl achterin de snelheid hoger werd met ook nog Bora-hansgrohe en Bahrain Victorious die mee aan het front kwamen want de eerste passage van de Muur van Hoei kwam eraan. Voorin was de kopgroep al herleid tot vijf renners: Amirail, Janssens, Ferron, Impey en Gugliemi.

Verder nog iets dat u moet weten?

Michael Matthews was er niet bij. De Australische kopman van Team BikeExchange-Jayco ontwaakte met koorts zonder daarom een positieve coronatest af te leven. Ook Andreas Kron van Lotto-Soudal meldde zich ziek. Zodat er opnieuw twee teams niet au grand complet verschenen in de startplaats Blegny. Met Alejandro Valverde, Julian Alaphilippe en Marc Hirschi telde het 173-koppige peloton van deze 86ste Waalse Pijl drie ex-winnaars. De eerste opgever van de dag was Alexander Kamp van Trek-Segafredo. Zijn voorbeeld werd gevolgd door Guillaume Boivin die ne 58 kilometer er de brui aan gaf. Ook de Canadees reed zondag nog Parijs-Roubaix uit.

Dan was er nog Tim Pidcock die net echt in het wedstrijdverloop voorkwam. Het was een met zichzelf worstelende Brit (ziek?) die abnormaal ver achterin zat na driekwart wedstrijd en al bij de eerste passage van de Muur van Hoei de rol moest lossen. Ook Jonas Vingegaard (Jumbo-Visma), de tweede van de Tour de France schoot er onverwacht af op een kleine 36 km van de finish. Restte dus alleen nog Tiesj Benoot om de meubelen voor de Nederlandse WorldTourploeg te redden, maar dat liep op de Muur niet van een leien dakje.