Het was eigenlijk de hond van Diana Limpens uit Eigenbilzen die het everzwijntje op het spoor kwam. “Toen mijn hond in de struik ging kijken, hoorden we een ‘raar’ geluid. Dichterbij zagen we dan het baby-everzwijntje liggen. De navelstreng hing er nog voor een stukje aan. Waarschijnlijk lag het daar al een paar uur. Want everzwijnen zorgen dat ze voor het licht wordt ergens diep in de bossen verstopt zitten. Om het diertje op te warmen, draaide ik het in mijn jas en drukte het dan tegen mijn borst. Zo kon het rustig worden”, vertelt de vrouw.

In het Natuurhulpcentrum stal het everzwijntje ook meteen de harten van de medewerkers. “Het knuffelgehalte van het zwijntje is heel groot. Het is het kleinste everzwijn dat we ooit hebben gehad. Uiteindelijk is het wel de bedoeling dat we het diertje terug in de natuur zetten. Daarom zullen we het ook zoals alle wilde dieren verzorgen. Nu krijgt het aangepaste melk en het gezelschap van een pluchen vos. En als hij wat groter is, leert hij zijn plan trekken in een kooi”, zegt Niels Luyten van het Natuurhulpcentrum.

Diana Limpens is in ieder geval van plan om haar ‘knorretje’ nog eens te bezoeken. “Het geeft mij een enorm goed gevoel dat ik het leven van dat varkentje heb gered.”