KCE legt werkpunten binnen Belgische chronische zorg bloot

Op heel wat vlakken is er volgens het KCE verbetering mogelijk. Een eerste struikelblok is de identificatie van mensen met een chronische ziekte in de administratieve gegevensbanken. In België bestaat er namelijk geen officiële definitie, maar hanteert men meerdere definities naast elkaar afhankelijk van de doelstelling (financieel of epidemiologisch). Volgens het KCE is een duidelijke definitie nodig om zo de gegevensverzameling op een lijn te krijgen.

De kwaliteit van chronische zorg kan ook beter. Zo stelt het Kenniscentrum voor om zorgmodellen voor diabetespatiënten in te voeren voor een betere follow-up door de huisarts. Ook de functie van "referentieapothekers", die in 2017 in het leven werd geroepen, wordt nog te weinig toegepast. Zij helpen patiënten bij het monitoren van hun medicatie.

Het goede nieuws is dat chronische patiënten wel nog steeds tevreden zijn over de relatie met hun arts. Bovendien was er ook een daling van het aantal "vermijdbare" ziekenhuisopnames voor astma en diabetes. Doeltreffende eerstelijnszorg zorgt ervoor dat dergelijke opnames worden vermeden. Aan de andere kant steeg het aantal opnames voor chronische obstructieve longaandoeningen wel aanzienlijk.

Het KCE merkt ook op dat chronische patiënten vaker medische zorg uitstellen om financiële redenen. De catastrofale betalingen bij deze groep liggen ook hoger dan bij niet-chronische patiënten. Dat zijn de eigen bijdragen die het vermogen van het huishouden om te betalen met 40 procent overschrijden Daarnaast zijn ook veel mensen die kampen met een chronische ziekte, niet op de hoogte van de beschermingsmaatregelen waarvoor ze in aanmerking komen dankzij het RIZIV-statuut "chronische aandoening". 

Het KCE roept daarom op om deze mensen pro-actiever te informeren.