Een baby heeft 9 soorten gehuil en elke soort heeft een andere betekenis

Wanneer baby’s gelukkig zijn, verraden ze dat meestal met een klein lachje. Maar wat als je baby erg huilt? Slaat dat altijd op dezelfde emotie? Volgens de Amerikaanse mama Anna Shields niet. Zij deelt online heel wat mom hacks en haar video over de negen soorten gehuil bij baby’s zou weleens een gamechanger kunnen zijn. “Als je deze kreten herkent, weet je precies wat je pasgeboren baby nodig heeft”, beweert ze. Haar video is op sociaal medium TikTok goed voor zo’n 1,3 miljoen views. 

De theorie ‘Dunstan Baby Language’ van Priscilla Dunstan sluit daarbij aan. De Australische opvoedingsdeskundige onderscheidt zelf vijf babykreetjes. Baby’s zouden dus, ongeacht hun moedertaal, bij de geboorte dezelfde taal spreken. De geluiden die ze meermaals achter elkaar produceren zijn fysiologische reacties om iets uit te drukken. Volgens Dunstan is het een soort reflex bij onze kleine spruiten. Ze maken herkenbare geluidjes zoals wij dat doen bij reflexen als boeren of niezen. En als we niet beantwoorden aan hun behoefte, zullen ze natuurlijk hysterischer gaan huilen, zegt ze.

_{(Lees verder onder de video.)}

De theorie van Dunstan is niet onbekend voor psychopedagoog Van Herrewegen. Baby’s waarbij je in het gehuil bijvoorbeeld de ‘nèh’-klank herkent, hebben honger, weet ze. “Baby’s hebben een zuigreflex. Als ze willen eten, hoor je die reflex dus in de klank van hun gehuil.” Wanneer pasgeborenen moe zijn, maken ze een ander geluid: ‘aoh’. “Dat kan je dan weer vergelijken met willen geeuwen, zoals wij dat ook doen.” 

Baby’s kunnen zich ook weleens ongemakkelijk voelen en gaan dan voor een herhaaldelijke ‘héh’ in hun gehuil. En dan heb je nog buikpijn: dat klinkt als ‘éérh’. Het kortere ‘èh’ staat dan weer voor boeren. “Je hoort ook dat het van wat dieper komt”, legt Van Herrewegen uit.  

Ze voegt wel toe dat ze de theorie niet actief meegeeft aan ouders. “Omdat er maar weinig wetenschappelijke achtergrond is. Bovendien is elk kindje anders en zijn deze reflexjes maar van toepassing bij baby’s tot zo’n vier maanden oud.” In onderstaande video overloopt ze vanaf minuut vier de verschillende soorten gehuil.

_{(Lees verder onder de video)}

Voor wie echt het verschil niet hoort, is er nog een tip. Baby’s combineren huilgeluiden vaak met lichamelijke signalen. “Als ze honger hebben kunnen ze aan hun handje likken, hun vuistje ballen of het hoofdje draaien om naar de borst te zoeken.” Er zijn ook signalen bij vermoeidheid. “Bleek worden, in de oogjes wrijven, oogcontact verbreken of wat rustiger of net drukker worden bijvoorbeeld. Dat laatste is vooral bij oververmoeidheid.” 

Baby's huilen om met hun emoties om te gaan. “Om bij overprikkeling even de stress uit hun lijfje te laten. Er is dus zeker niets verkeerd met een baby die huilt”, zegt Van Herrewegen. “De eerste zes maanden raden we aan om steeds te gaan kijken als je kindje weent. Als ouder mag je je kind gerust elke keer troosten in die maanden.” Eens ze wat ouder zijn, kunnen ze zichzelf wat beter tot rust brengen en kun je even afwachten. “Al blijf je best wel in de buurt. Als het dan erger wordt, moet je even helpen om ze weer tot rust te brengen.” 

Even knuffelen of de baby vasthouden is dus helemaal niet verkeerd. “Er is zelfs een soort van troostvolgorde die je kan volgen”, zegt Van Herrewegen. “Als een kindje begint te kreunen, kun je er al zachtjes tegen praten. Begint het erna te jengelen, leg je even een handje op het hoofdje en zeg je dat alles oké is. Begint de baby echt te huilen? Dan kun je de baby even oppakken en wiegen.”

Naast de vijf basisgeluidjes, verwijst TikToker Shields in haar filmpje naar een artikel waarin nog vier andere huilgeluidjes worden besproken:
• ‘Nah’: de baby komt met zijn tong tegen het gehemelte en heeft dorst.
• ‘Guèn’: de baby wrijft zijn tandvlees tegen elkaar en krijgt tandjes.
• ‘Lelaol’: de baby maakt een kalm en verdrietig geluid en verveelt zich.
• ‘Ouin’: de baby is gespannen en voelt zich niet oké.

Hoe onderscheid je al die geluiden? “Ze lijken allemaal hard op elkaar, inderdaad, dus ga ze niet te obsessief proberen te onderscheiden,” lacht Van Herrewegen. “Ouders leren ook om zich op hun kindje af te stemmen. Als ik bij hen thuis kom, is het voor mij niet altijd duidelijk wat de baby bedoelt. Voor de ouders is dat vaak wel zo.” Een gezonde portie vertrouwen op je ouderinstinct dus. 

Anne en Lily veranderden de naam van hun kindje. “Tijdens de arbeid dacht ik nog dat hij Stephan zou heten”

Wat een bevalling. “Ik kroop van het toilet naar de gang. Opeens was ons dochtertje daar”