Arno’s broer en beste vriend over zijn laatste maanden: “Hij had pijn, maar stak dat weg. Ik mag niet klagen, zei hij dan”

In leven en dood voerde Arno zijn eigen, koppige regie. Tot op het einde stond ‘vivre’ centraal. Bleef hij pakken wat kon, op wilskracht. Nog die laatste concerten, nog één laatste plaat. Dan vond hij het klaar. Richting de meet waren zijn broer Peter en zijn beste vriend Danny Willems er elke dag bij. “Op de rode loper van Oostende leek Arno bijna God.”