Onze Mol-watcher over het absolute rampseizoen: “Achter de schermen moeten het vreselijke uren, dagen en weken geweest zijn”

Molboekjes op de vuilhoop. Nieuwe start. Haast 900.000 kijkers, alweer. Zo groot en trouw was het leger Mol-kijkers dat zondagavond immers live de vreselijke val van de ongelukkige Anke Van Os in ‘De Mol’ beleefde. Een Molloos einde? We blijven lekker met z’n allen kijken. Ook al wordt er door échte Molloten geklaagd en gezaagd dat de spanning bij hun zoektocht naar de saboteur wel net iets te ver is weggezakt. Omdat ‘De Mol’ voor het eerst niet dat alles overheersende programma is dat je weken en weken meesleurt in tunnelvisies, je op het verkeerde been zet, je maandagochtendsessie aan de koffie-automaat beheerst.

‘De Mol’ is gelukkig veel meer dan een Agatha Christie-achtige zoektocht naar een saboteur. Het is een gelaagd entertainmenstprogramma, waarin de spelers én de Mol een belangrijk maar niet alles bepalende rol spelen. Even belangrijk is de wekelijkse mix van soms scoutsachtige spelletjes met psychologische oorlogsvoering, de portie vakantiebeelden -dit jaar de idyllische Canarische Eilanden- en de afvallingsrace richting finale.

Natuurlijk is de onfortuinlijke aftocht van een aantal spelers een grote streep door de rekening van de makers van ‘De Mol’. Hun jubileumeditie is niet wat ze in gedachten hadden. Een nieuwe Mol bedenken doe je niet zomaar. Het siert De Coster en zijn Mol-productieteam dat ze sinds de resem pechopnames op de Canarische Eilanden, nu ruim zes maanden geleden, de handdoek niet in de ring hebben gegooid. Achter de schermen moeten het vreselijke uren, dagen en weken geweest zijn. Niks kunnen of mogen delen van de ellende die spelers en makers overkwam. En enkel en alleen focussen op zo fijn mogelijke televisie maken.

De voorbije weken zag Gilles De Coster er doodvermoeid uit. Een beetje grauw ook. Ondanks een laagje schmink. Het verzwijgen van zoveel ellende en miserie, van méér dan je best doen om de kijkers toch waar voor hun geld te geven, woog duidelijk op de presentator. Het was en is uiteraard de tol van de roem. Als een tv-programma niet zomaar een spelletje is, maar haast staatsbelang krijgt. Ooit was er ‘Eurosong’, door Bart Peeters gebombardeerd tot ‘muziekshow van staatsbelang’. En al een paar jaar is ‘De Mol’ een full time bezigheid voor een leger fans voor wie de zoektocht naar de saboteur alles omvattend is. Als er dan een radertje klem zit of een wiel afdraait, heb je een groot probleem. Los van het feit dat ‘De Mol’ een peperduur programma is om te maken en zender Play4 rekent op de honderdduizenden euro’s aan reclame die met het succes van het programma samenvallen.

Het was en is dus niet van willen maar van moeten voor de makers van ‘De Mol’. Verder knokken om toch een succesvol einde te presenteren. En hopen dat ze bij dit jubileumseizoen alle mogelijke shit, ellende, miserie, tegenslag en onheil hebben gekregen om de volgende tien jaar probleemloos te overbruggen. 

“De sfeer opsnuiven” krijgt een nieuwe invulling en de exit van Anke: dit zijn de grappigste memes van ‘De mol’

Afvaller ‘De mol’ sukkelt na zes maanden nog steeds met blessure: “Langzaam en moeilijk herstel”

Jubilerende ‘De Mol’ blijkt ramp-editie: “Het was bijna game over geweest”