Priester Polydoor Daniëls werd in Diest geboren in 1845 en volgde er het middelbaar onderwijs met daarna een priesteropleiding in Sint-Truiden en Luik. Hij werd als lesgever aangesteld in de scholen van Huy en St.Roch, wat hij moest stopzetten wegens zijn zwakke gezondheid. In 1876 kon hij slotkapelaan worden van de baron van Vogelsanck. De brede kunstwereld ontdekte hij toen hij met de baron door Duitsland, Italië en Frankrijk reisde en vele bibliotheken en musea kon bezoeken. Zelf begon hij geschiedkundige opstellen te schrijven in verschillende tijdschriften en was medestichter van het “’t Daghet in den Oosten” en van “l’Ancien Pays de Looz”. Later werd hij lid van de Koninklijke Commissie voor Monumenten Limburg. In 1904 overleed de baron de Villenfagne de Vogelsank en Daniëls werd dan benoemd tot bestuurder van de Broeders van Liefde in Hasselt en tot rector van het begijnhof. Hij woonde vanaf toen in het poortgebouw van het Hasselts begijnhof, waar hij zich thuis voelde en door vrienden en bewonderaars werd omringd. Zijn uitgebreide kennis over architectuur, muziek, geschiedenis en schilderkunst ontging het Hasselts stadsbestuur niet, en Daniëls werd in 1909 benoemd tot conservator en archivaris van het Stadsmuseum. Daarnaast werd hij ook lid van de Geschied- en Oudheidkundige Kring. Hij deelde zijn kennis tijdens meeslepende cursussen en lezingen in België en Nederland. Pastoor Daniëls ging op rust in Hoeilaart en overleed er in 1944.“’t pastoeerke van’t begèènheuf weur gjâân gezejen”