Tim Merlier mist Giro door akelige elleboogblessure: “Twee keer per dag thuisverpleging nodig”

“Neen. Een pijnlijke affaire, maar de gezondheid gaat voor. Afgelopen zaterdag heb ik de training hervat. Dat liep an sich goed, maar maandag kreeg ik een weerboots door de vele antibiotica die ik sinds die val heb genomen. Op een gegeven moment moest ik zelfs drie verschillende soorten antibiotica nemen om de ontsteking in mijn elleboog af te remmen. Als ik ook naar mijn bloedwaarden kijken, is dat zeker niet goed genoeg om mee naar de start van een grote ronde te trekken.”

“Die wonde is nog niet dicht en oogt nog steeds niet echt proper, maar proper genoeg om niet weer onder het mes te moeten.”

“De dag na Parijs-Roubaix, waardoor ik de hoogtestage van de Giro-ploeg in Denia moest missen. Ik kon kiezen tussen plaatselijk verdoofd of volledige narcose. Door mijn beroep als sprinter en de kans op tintelingen in mijn hand na een plaatselijke verdoving, hebben we gekozen voor een volledige narcose. Het was mijn eerste keer.”

“Het is toch een raar gevoel wanneer je wakker wordt. Niet voor herhaling vatbaar. Het was sowieso een periode om snel te vergeten... Mijn grootmoeder is de ochtend van Parijs-Roubaix overleden. Ik was gemotiveerd en wou haar eren met een mooie prestatie, maar dat is door twee lekke banden en die val niet gelukt.”

“Tussen de Carrefour de l’Arbre en de kasseien van Gruson lag een grindstrook. Ik wou opschuiven en de renner voor mij passeren, maar die wijkt net dan uit voor een put in het wegdek. Ik kon niet meer reageren en het was prijs. Op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.”

“Het heeft geen zin om zijn naam te noemen. Die jongen heeft dat niet met opzet gedaan en is mij meteen na de koers komen opzoeken om zich te excuseren, terwijl hij er ook niks aan kon doen. Ik neem hem niets kwalijk.”

“Neen. Roubaix laat je niet zomaar schieten. Ik ben ervan overtuigd dat ik er ooit top tien kan rijden.”

“De eerste rit lijkt mij op maat van Mathieu van der Poel: een puncher-aankomst bergop. De derde etappe wordt in principe een massasprint en had ik al aangestipt.”

“Wanneer de Giro volgende week vrijdag zal starten en de eerste sprint wordt verreden, zal dat zeker pijn doen. Als ik een plan heb, houd ik mij daar graag aan, en nu kan ik dat plan helaas niet uitvoeren. Een mentale klap.”

“Daar ben ik stilletjes aan mee bezig. Eerst volledig herstellen en dan focussen op het BK.”

“Begin van het jaar heeft de ploeg mij gezegd dat de Tour niet uitgesloten was, zelfs al reed ik de Giro. Ik ben benieuwd of het nog past.”

“De Tour is voor een sprinter het allerhoogste. Ik heb er vorig jaar een rit gewonnen en wil dat graag nog eens herhalen.”

“Ik heb gelezen dat het te lastig zou zijn voor de rassprinters dus ik vermoed dat er een ploeg rond Van Aert zal gebouwd worden.”

“Dat zit er niet in. Met deze wonde is het onmogelijk om op strand te gaan liggen. Ik heb ook twee keer per dag thuisverpleging nodig en ga om de vier dagen langs bij een specialist om het herstel zo spoedig mogelijk te laten verlopen.”

“Ook dat is geen optie. Ik zit al anderhalve week stil en dan blijven de kilo’s er sneller aanplakken. Ik weet hoe lang het duurt vooraleer ik echt op mijn gewicht geraak, dus ga ik toch proberen wat op te letten. Tot zaterdag plan ik een rustpauze in. Nadien wil ik weer rustig beginnen trainen.”