“Sinds een jaar of vijf wonen wij in Mortsel. Dat is niet ver van waar ik ben opgegroeid: de Fruithoflaan in Berchem. Dus als ik nu ga winkelen, trek ik naar de Delhaize met de traagste draaideuren aller tijden. Die op de Fruithoflaan, dus. Ik hou van de rust hier, na jarenlang in het centrum van Antwerpen te hebben gewoond. Op een bepaald moment heb je het wel gehad met drie uur zoeken naar parkeerplek wanneer je ’s nachts thuiskomt na een show. In Mortsel is er ook wat meer groen, en toch ben je snel terug in de stad.”

“Ik geniet er dan ook van om in mijn tuin te zitten en de vogeltjes te horen fluiten. Vroeger dacht ik altijd: ‘wanneer ik oud ben en het leven is op, dan zal ik misschien wel genoeg hebben van de drukte’, maar als ik ’s ochtends met mijn koffie in den hof zit en alles rondom is groen, dan geniet ik daarvan. De nature boy in mij is boven komen drijven. Mijn leven is ietwat vertraagd, maar als ik wil, kan ik weer versnellen omdat Antwerpen vlakbij is. Het is de keuze die het hier zo goed maakt.”

“Ik begrijp dat dat contrasteert met mijn imago van stevige muziek en luide shows. Maar je bent altijd meer dan wat er van je gemaakt wordt door het publiek. Dat imago heb ik mezelf natuurlijk ook wel een beetje aangemeten. Sinds een tijdje heb ik ook een podcast, en dan hoor ik soms: ‘Alex Agnew kan ook gewoon… luisteren? De balans zit goed nu. Vroeger wou ik overal bij zijn, maar hoe ouder ik word, hoe minder fear of missing out ik heb. Het hoeft niet langer iedere avond feest te zijn.”