Het mocht dan toch niet zijn: "Thuis"-sprookje van Toon en Kaat kent abrupt einde

Na weken vol strubbelingen tussen Toon en Kaat leek het deze aflevering nochtans de goede kant op te gaan. Een dolgelukkige Kaat verkondigt dat Toon eindelijk voor hun relatie durft te gaan.

Maar de aflevering eindigt met donderwolken boven haar prille geluk. Kaat vindt een leeg appartement en een afscheidsbriefje. Met de woorden "Kaat, ik verdien u niet. Kus, Toon", neemt hij de benen. Zonder afscheid en zonder dat iemand weet waarnaartoe.

Hoewel de kijker dus pas op het einde te weten komt dat Toon verdwijnt, zijn er doorheen de aflevering wel al enkele hints. Zo wordt er terloops opgemerkt dat Toon niet te vinden is en Judith krijgt nog een onheilspellend sms'je met "Sorry voor alles...".

Zijn vertrek uit "Thuis" ligt helemaal in de lijn met zijn karaktertrekken. Opvallend, de acteur neemt afscheid van de serie, maar komt niet meer voor in "zijn" laatste aflevering.

Het was al een tijdje geweten dat Bill Barberis, die de rol van Toon sinds 2013 vertolkte, de populaire één-serie zou verlaten. De acteur wilde naar eigen zeggen zijn vleugels uitslaan: "Ik wil het liefst van al springen in het duister en zien waar ik land. Dan kan je niet anders dan in het moment leven en je hart te volgen", klonk het bij de bekendmaking van zijn afscheid. Wat hij nu gaat doen, is voorlopig nog niet geweten.

Maar Barberis neemt geen afscheid van de serie zonder de "Thuis"fans uitgebreid te bedanken. Net als zijn personage doet hij dat met een brief, als is de acteur iets spraakzamer. "Ik zal ook nooit vergeten wat "Thuis" bij jullie, onze gedreven, trouwe, soms uitzinnige, soms stiekeme fans, teweegbrengt. Het is enorm. Het raakt, het vormt. Dat merk ik aan jullie warmte op de "Thuis"dagen, maar net zo goed op straat, in de Ikea en op sociale media", schrijft hij.

Hey lieve fans van THUIS,

Het is zover. Het moment om afscheid te nemen. Wat zijn de drie afgelopen jaren voorbijgevlogen! Een beetje zoals op een trein stappen zonder te weten waar naartoe. Meegevoerd worden op avontuur en de tijd vergeten, dát was THUIS voor mij.

Om eerlijk te zijn, het heeft eigenlijk nooit echt als werk aangevoeld. De lat lag hoog en er was een onverbiddelijk tempo, maar het was altijd een speeltuin waarin ik mijn ei kwijt kon. En vooral: waarin ik bijleerde en me rot amuseerde. Geen bazen of collega's, maar vrienden. Sommigen van hen zelfs – ik mag dat zeggen – voor het leven.

Ik ben heel dankbaar dat ik deel mocht uitmaken van die bende. Een machine van leuke, warme, inspirerende mensen, zowel voor als achter de schermen. En daar ligt voor mij ook de belangrijkste les die ik geleerd heb: samenwerking en respect zijn de olie van zo'n machine. En relativering, vooral van jezelf. Het is die sfeer van vertrouwen die zelfvertrouwen geeft, en daarmee kunnen we onszelf overstijgen.

Ik zal ook nooit vergeten wat THUIS bij jullie, onze gedreven, trouwe, soms uitzinnige, soms stiekeme fans, teweegbrengt. Het is enorm. Het raakt, het vormt. Dat merk ik aan jullie warmte op de Thuisdagen, maar net zo goed op straat, in de Ikea en op sociale media. Toen Toon als grap heel even homo werd bijvoorbeeld, gevolgd door een kleine twitterstorm... Heel maf, en geweldig om mee te maken. En daar doen we het voor. Voor jullie. Maar ook alleen maar dankzij jullie.

Een geweldig dikke merci voor jullie onafgebroken trouw en onkreukbare steun.

Wanneer ik zelf naar THUIS kijk, zie ik wel eens scènes voorbijkomen waarin Toon plots erg op Bill lijkt. Dan denk ik stiekem: “Opdracht geslaagd... Toon is écht geworden.” Vervolgens merk ik hoe Bill op Toon begint te lijken en dan denk ik stiekem: “Misschien toch tijd om te stoppen.” ;)

Wat een treinrit. Ervaringsrijk en vormend, zeg maar. Nu is het tijd om even uit te stappen. Voor het landschap, voor de zuurstof en – misschien – voor een volgende trein.

De toekomst wijst het wel uit. Het liefst van al wil ik springen en zien waar ik land. Gewoon leven in het moment en mijn hart volgen. En dan moeten de keuzes wel de juiste zijn, toch?

En dan komen we elkaar wel nog eens tegen, toch?

Heel erg veel liefs en bedankt voor alles,

Bill.