Sasha en Geert en hun Oekraïners. — © Tom Palmaers
COLUMN. Frietjes met curryworst
Geert en zijn Oekraïense vrouw Sasha vangen maar liefst acht Oekraïense vluchtelingen op in hun huis in Tongeren. Hier vertellen ze hoe dat verloopt en wat ze meemaken. Vandaag blikken ze terug op week 7.
“Mijn Oekraïners zijn aan het studeren: morgen hebben ze een test Nederlands en ze zijn nu aan het oefenen. Het is natuurlijk nog simpel niveau maar de uitspraak is niet evident voor hen. De drie dames volgen Nederlandse les in Tongeren en de twee oudste kinderen gaan voormiddag mee, namiddag gaan die naar school.”
“De vluchtelingencoördinator van Tongeren is hier thuis geweest. Volgende week gaan ze met kandidaat-opvanggezinnen samenkomen en mij is gevraagd dan een voordracht te geven over hoe dat allemaal verloopt. Hier bij ons loopt dat goed maar ik wil niet té positief zijn. Mijn vrouw is Oekraïens en we vangen familie en vrienden op, dat maakte het makkelijker om wederzijds vertrouwen op te bouwen.”
LEES OOK. “Een vriendin van Anna is omgekomen toen ze met de auto op een mijn reed”
“Het is ook belangrijk dat gastgezinnen weten waar ze aan toe zijn. Sommige kandidaten hebben misschien al afgehaakt omdat ze denken dat er geen Oekraïners komen. Momenteel kreeg Tongeren er negentig toegewezen maar Fedasil heeft gebeld of er nog meer plaats is. Mijn vrouw Sasha en ik willen alleszins helpen in Tongeren, zowel de vluchtelingen als de gastgezinnen.”
“De vluchtelingen hier in huis praten niet met mij over hun miserie. Als ik zie dat iemand het moeilijk had en mijn vrouw heeft ermee gepraat, vraag ik haar wat er scheelt. ‘Vrouwenproblemen’, krijg ik dan te horen. Ik heb het gevoel dat ze mij zeker niet willen opzadelen met hun problemen.”
“Mijn vrouw zei het in het begin: ‘Geert, jij moet sterk blijven. Als jij gaat crashen, loopt het helemaal mis.’ Maar ik voel me goed. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld: ik ben belangrijk en nuttig voor deze mensen.”
Held
“Deze week had ik friet met curryworst gebakken, op vraag van de kindjes. Voor ons is dat iets simpels, maar ’s avonds had mama Anja het op Facebook gezet met een heel verhaal erbij - frituren kennen zij eigenlijk niet - over hoe fijn ze dat vond. Dat pakt me toch wel, dat je mensen met zo’n klein dingen blij kan maken. En dan kwamen reacties uit Oekraïne: ‘Geert is de held van België’. Enfin, dat maakt Google Translate er toch van.”
“Komend weekend is het 1 mei, dan gaan onze drie jongste Oekraïense kinderen meelopen in de Sint-Evermarusprocessie in Rutten. Ikzelf heb geluk: ik moet gaan werken.”
