91 en nog altijd het grote idool van veel beleggers: wie is beursorakel Warren Buffett? En wat is zijn geheim?

Neuzel bij iemand "jaarvergadering van het Amerikaanse bedrijvenconglomeraat Berkshire Hathaway" in het oor en de kans is reëel dat die in slaap ligt voor je uitgesproken bent. Dan toeter je beter "Woodstock voor kapitalisten" door de kamer, zoals Berkshire Hathaways voorzitter en grootaandeelhouder Warren Buffett doorgaans doet.

Die naam doet het jaarlijkse evenement voor beleggers in Omaha, Nebraska, niet eens oneer aan. In prepandemische tijden trok het driedaagse gebeuren zowat 40.000 beleggers en beursfanaten van over de hele planeet. 

Sommigen kamperen 's nachts voor de deur om goeie plaatsen te hebben in de arena voor de jaarvergadering, anderen struinen er rond in de enorme conferentiehal in de buurt om er te shoppen bij of zaken te doen met de bedrijven die in Berkshire Hathaways portefeuille zitten, nog anderen kiezen voor netwerken en het uitwisselen van beleggingstips.

Na 2 jaar digitale edities vindt dit weekend eindelijk nog eens een fysieke "Woodstock voor kapitalisten" plaats. Wellicht zal de toestroom navenant zijn. Al is er ook een livestream voor wie er niet ter plaatse het kapitalisme kan gaan vieren.

Waarom die jaarvergadering van Berkshire Hathaway zo populair is, horen we je vragen? 't Is natuurlijk niet zomaar een bedrijf, wel het vierde grootste ter wereld. Berkshire Hathaway is een conglomeraat dat belangen heeft in een groot aantal vooraanstaande bedrijven, genre Duracell, Coca-Cola of Apple. Maar de allergrootste aantrekkingskracht gaat toch uit van de topman, miljardair Warren Buffett, die er elk jaar urenlang de massa toespreekt.

Buffett, die intussen al 91 is, wordt nog altijd beschouwd als een van 's werelds invloedrijkste en meest succesvolle beleggers. "Het orakel van Omaha" is al sinds jaar en dag de bijnaam die hij in de internationale pers krijgt toegedicht, met dank aan de vele slimme beurs- en investeringszetten die hij doorheen zijn carrière deed.

Hij is amper 26 wanneer hij zijn eigen beleggingsfonds lanceert, volledig gestoeld op de principes van zijn leermeester, de econoom Benjamin Graham. Die vond dat beleggingen moesten gebaseerd zijn op grondig bedrijfseconomisch onderzoek en analyse, om de echte waarde van een bedrijf te ontdekken en ondergewaardeerde bedrijven er te kunnen uitplukken.

Met al die beleggingen en investeringen valt hem de firma Berkshire Hathaway begin jaren 60 een beetje en stoemelings in de schoot. Dat is een zieltogend textielbedrijf dat Buffett uiteindelijk vooral uit colère volledig opkoopt omdat het bestuur hem niet het beloofde bedrag voor zijn aandelen biedt. 

Hij noemt het grappig genoeg nog altijd een van de dure vergissingen in zijn carrière. Berkshire wordt vanaf dan veel meer een investeringsvehikel dan een textielbedrijf, maar pas in de jaren 80 zal de laatste textielfabriek van het conglomeraat sluiten. Vooral dankzij slimme investeringen in verzekeringen groeit Berkshire als kool.  

De massa kapitaal die Buffett zo ter beschikking krijgt, doet hem en zijn zakenpartner Charlie Munger beslissen om de beleggingstactiek enigszins om te gooien: de mantra is niet meer investeren in "redelijke bedrijven tegen geweldige prijs", maar wel in "geweldige bedrijven tegen een redelijke prijs". Nog altijd investeren in waarde dus, maar niet meer enkel als een bedrijf ondergewaardeerd is. 

Het maakt dat Berkshire Hathaway vandaag een bijzonder divers portfolio heeft en ook een vinger in de pap heeft bij reusachtige spelers als Coca-Cola, Bank of America, Kraft-Heinz of Apple. 

Elke investering die het conglomeraat doet, wordt met een vergrootglas bekeken, zoals recent nog de 4,2 miljard dollar die het in technologiebedrijf HP pompte of de aandelen die het kocht in het Amerikaanse olie- en gasbedrijf Occidental Petroleum (om zo in te spelen op de stijgende energieprijzen). Maar Buffett en Munger durven voor hetzelfde geld ook, als het investeringsklimaat niet aantrekkelijk is, rustig een aantal jaren op hun berg cash te blijven zitten.

Een volbloed kapitalist dus, die Buffett, en in die hoedanigheid, zelfs nog op zijn 91e, de goeroe van vele beursvolgelingen. Maar toch, zonder van hem een geitenwollensokkenfiguur te maken: hij past niet binnen dat cliché van de nietsontziende geldwolf.

Hij heeft geen duidelijke politieke stempel, maar hij ontpopt zich al jaren als een sterke criticus van de uitwassen in managerslonen en bonussen en ijvert voor veel hogere belastingen voor rijken. Politici en presidentskandidaten beoordeelt hij op hun inspanningen voor economische groei en nationale veiligheid, maar ook op sociale rechtvaardigheid en economische participatie.

Buffett heeft het imago een charmante maar zuinige man te zijn, die nog altijd in de villa in Omaha woont die hij ooit in de jaren 50 voor 31.500 dollar op de kop tikte. In 2006 verbaast hij dan ook de wereld door meer dan 80 procent van zijn aandelen in Berkshire Hathaway - goed voor ruim 30 miljard dollar - weg te schenken aan de Bill & Melinda Gates Foundation. Vanaf 2010 promoot hij samen met Gates "The Giving Pledge", om miljardairs ertoe aan te zetten een groot deel van hun vermogen aan liefdadigheid te schenken.

Niet dat hij er een boterham minder door zal eten. In de voorbije 16 jaar is zijn vermogen alweer stevig gespekt. Bloomberg schat de nettowaarde van de krasse negentiger vandaag op 122 miljard dollar.