“Vooral die bronchitis heeft me onderuit gehaald”, beseft De Gendt. “Aanvankelijk was het niet zo erg. Gewoon wat last aan de longen. Na twee dagen in de Ronde van Catalonië voelde ik me steeds slechter worden. Een soort van reutel op de longen bij het uitademen. Ik kreeg koorts en ben afgestapt. Weer zes dagen zonder fiets, iets wat ik me zo dicht bij de Giro niet meer kon veroorloven.”

De Gendt zal de eerste Giro-week vooral in dienst rijden van sprinter Caleb Ewan, nadien hoopt hij zijn eigen kans te kunnen gaan. De coronabesmetting die hij dit voorjaar opliep kwam van Sonny Cobrelli, de Italiaanse winnaar van Parijs-Roubaix van vorig jaar die onlangs een hartstilstand kreeg in de Ronde van Catalonië. “In Parijs-Nice heeft hij het hele peloton bij elkaar gehoest. Daar heeft hij ons allemaal ziek gemaakt. Wie corona krijgt en daardoor tien procent longinhoud verliest, merkt daar niets van in zijn dagelijkse leven. Maar voor een sporter maakt het een wereld van verschil. Blijf je doorgaan en slaat het op je hart, dan is je carrière voorbij. Kijk naar Tim Declercq, veel heeft het bij hem niet gescheeld. Toen het Colbrelli overkwam, werd ik erg bang, ja.”

“Ik wil niet doodgaan in mijn sport”

De Gendt geeft in Humo toe dat hij schrik heeft om ooit - zoals te veel collega’s - het leven te zullen laten tijdens het fietsen. “Als je jong bent, sta je er niet bij stil dat een domme val je dood kan betekenen. Maar na veertien jaar in het profpeloton heb ik zoveel renners zien doodgaan dat ik me zeer bewust ben van het gevaar. Hoe hard ik ook probeer om het op de fiets van mij af te zetten, het blijft door mijn hoofd spoken. Ik wil niet doodgaan in mijn sport.”