“Ik herinner me het nog allemaal heel goed. Ik had vorig voorjaar last in mijn been. Op 12 april werd ik nog vijfde in Durango en vier dagen later moest ik afstappen in de Bira-rittenkoers. Aan de conditie lag die opgave niet, er schortte iets anders. Er werd een echo genomen van mijn been, maar de oorzaak werd toen niet ontdekt. De pijn bleef aanhouden en toen begin mei mijn voet op een dag helemaal blauw stond en ik bijna niet meer kon stappen, ben ik naar de spoed in Genk gegaan. Een vaatspecialist stelde toen vast dat ik een bloedklonter had in mijn been. Een dag later onderging ik een katheterisatie via de liesslagader om mijn vaatstelsel in kaart te brengen. Na verdere onderzoeken viel de diagnose dat ik een erfelijke bloedstollingsziekte heb waarvoor ik bloedverdunners moet innemen. Mijn vader lijdt daar ook aan. Ik had daarvoor al tests laten uitvoeren, maar toen was niet aan het licht gekomen dat ik die ziekte ook had. Bovendien komt dit pas na je vijfentwintigste tot uiting” doet Jessie Daams haar verhaal.

“Nadat ik de diagnose kreeg dacht ik in eerste instantie aan mijn wielercarrière. Ik had een doel gemaakt van de Spelen in Rio en dat viel nu allemaal in duigen. Daarna besefte ik echter hoeveel geluk ik had gehad dat ik er nog was en geen blijvende gevolgen had, zoals een verlamming bijvoorbeeld. Na een tijd kwam die drang om te fietsen opnieuw naar boven. Ik heb er uiteindelijk al die jaren veel voor opgeofferd en was aan het toewerken naar een hoogtepunt” gaat Daams verder.

“Eerst dachten de artsen dat ik teveel schade had opgelopen in mijn been om nog te kunnen fietsen, maar ze gaven me wel groen licht om opnieuw te beginnen en te zien waar ik zou stranden. Dat deed ik dan ook, ik wilde niet zomaar de handdoek gooien. In augustus nam ik deel aan de Erondegemse Pijl en dat was verre van een succes. Ik stond echt nergens. Ik had mijn lichaam gewoon niet de nodige tijd gegeven. Mentaal had ik toen een dip. Ik besloot om meer rust te nemen. Ik zette de fiets twee maanden aan de kant en deed ook geen andere sporten. Half oktober hervatte ik de trainingen en bouwde ik stelselmatig op.”

“In december ging ik een tiental dagen op stage naar Mallorca en in januari had ik een stage in Mojacar met de nationale ploeg. Dat was een spannend moment omdat ik daar in de groepstrainingen pas echt mijn niveau zou kunnen inschatten. Dat ging gelukkig vrij vlot en dat zorgde voor veel zelfvertrouwen.”

Toewerken naar het Waalse drieluik

“De Omloop Het Nieuwsblad verliep best goed voor een eerste wedstrijd na zo een lange tijd. Hier kan ik op verder bouwen. Nadien reed ik de Omloop van het Hageland, maar een dubbel weekend kwam te vroeg. Ik wil nu verder toewerken naar het Waalse drieluik: Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Ik heb altijd gehoopt dat de Amstel en Luik-Bastenaken-Luik ook een editie voor vrouwen zouden krijgen en nu is het zover. Ik wil me graag laten zien in die wedstrijden. De Cauberg is speciaal voor mij omdat ik daar vaak train. Ik wil er echt goed zijn. De komende maanden zal ik ook vaker gaan trainen op het parcours van Luik-Bastenaken-Luik. In theorie moet die wedstrijd me het beste liggen aangezien het langere beklimmingen zijn. De Waalse Pijl ken ik ondertussen blindelings. Als alles goed gaat, mik ik op een top 10-plaats in deze wedstrijden.”

Met nationale ploeg in Valencia

Vanaf vandaag gaat Jessie Daams met de nationale ploeg van start in de Ronde van Valencia (Semana Ciclista Valenciana), een vierdaagse rittenkoers die zaterdag eindigt. Ze vormt er ploeg met Kaat Hannes, Isabelle Beckers, Nathalie Verschelden en Gita Michiels.

Er komen ook twee Belgische UCI-ploegen aan de start. Sport Vlaanderen-Guill d’Or brengt Demmy en Kelly Druyts, Céline Van Severen, Gilke Croket, Kelly Van der Steen en Valerie Demey in actie. Lares-Waowdeals vaardigt Sarah Inghelbrecht, Sarah Rijkes, Amelie Rivat, Alice Cobbe en Thalita de Jong en Daniela Reis. Ook Anisha Vekemans (Alé Cipolini) is van de partij.