LEES OOK. Waarom Oekraïners schrijfwijze ‘Kiev’ liever zien verdwijnen: “Het steekt elke keer om dat te zien staan”

In 2018, vier jaar na de annexatie van de Krim, lanceerde het Oekraïense ministerie van Buitenlandse Zaken de online-actie KyivNotKiev. Daarmee wilde het Engelstalige media aanmoedigen om de Oekraïense naam van zijn hoofdstad te gebruiken. The New York Times, The Guardian, De Volkskrant, BBC News, CNN ... Al die kranten en zenders schrijven intussen al Kyiv. Gazet van Antwerpen is de eerste Vlaamse krant die aansluit. We verkeren in goed gezelschap dus, maar daar gaat het ons niet om. En dat we Kyiv schrijven, betekent ook niet dat we slaafs alles doen wat de Oekraïense overheid ons vraagt. Je mag gerust zijn, we blijven onze eigen kritische zelf.

Onze ‘Kyiv’ is een statement tegen de brute inval van Rusland in Oekraïne, zeer zeker, maar het gaat ons vooral om het menselijk aspect. Sinds de oorlog is begonnen, hebben onze journalisten veel Oekraïners leren kennen, in Antwerpen en elders. Ze volgen de hulpacties, luisteren naar getuigenissen, ze hebben goede contacten met Oekraïense verenigingen en kerkgemeenschappen. Ze hebben een band opgebouwd en die zal alleen maar sterker worden als het nooddorp voor vluchtelingen tegenover onze redactie op Linkeroever volloopt. Dan zijn de Oekraïners letterlijk onze buren.

En buren doe je niet graag pijn, zeker buren die al zo geleden hebben. Veel Oekraïners die we intussen goed kennen, hebben ons gezegd dat die ‘Kiev’ in onze krant hen verdriet doet, dat het hen elke keer raakt dat we naar hun mooie, trotse en nu zo zwaar getroffen hoofdstad verwijzen met een Russische naam, met de taal van het land dat hen al dat leed aandoet.

Een regionale krant staat dicht bij de mensen in haar buurt, brengt mensen samen en smeedt banden. Dus kan jouw krant niet doorgaan met ‘Kiev’, maar maakt ze er Kyiv van, om haar Oekraïense buren een hart onder de riem te steken.

LEES OOK. Waarom wij Kyiv schrijven in plaats van Kiev: ons standpunt in het Oekraïens