Direct naar artikelinhoud
ConcertrecensieDua Lipa

Dua Lipa in het Sportpaleis: de herder die haar schapen het personeelsfeest van de eeuw bezorgde ★★★★☆

Dua Lipa in het Sportpaleis: de herder die haar schapen het personeelsfeest van de eeuw bezorgde ★★★★☆
Beeld Damon De Backer

Tijdens de eerste van twee avonden in Antwerpen was Dua Lipa de herder die haar schapen het personeelsfeest van de eeuw bezorgde.

De sollicitaties lopen, maar er is tot dusver geen virus gevonden dat de groei van Dua Lipa kan remmen. Ondanks een periode waarin virologen een sterrenstatus werd opgedrongen, is er sprake van het omgekeerde CD&V-effect: Dua Lipa spreekt een steeds grotere massa aan. In 2017 volstond één Lotto Arena, nu vult ze twee keer het Sportpaleis.

Met Future Nostalgia bezit Dua Lipa de perfecte popplaat. ‘Physical’, ‘Don’t Start Now’ en ‘Levitating’ zijn als pretpillen voor pubers, maar niet alleen afstammelingen van de Madonnageneratie vullen haar zakken. Van zonnegroettypes tot mensen die vrijwillig naar Qmusic luisteren: het publiek van de Brits-Kosovaarse ster in het Sportpaleis was ei zo na meer divers dan de bevolking van Antwerpen-Noord.

Dua Lipa in het Sportpaleis: de herder die haar schapen het personeelsfeest van de eeuw bezorgde ★★★★☆
Beeld Damon De Backer

Dua Lipa keek een meute in de ogen die niet van plan was het enthousiasme te temperen, als was het de redactie van Kerk & Leven bij de intrede van de Paus. Dua Lipa had zich in Antwerpen allés kunnen permitteren. Op een medley van ‘Crazy Frog’, ‘Summer Jam’ en ‘Ice Ice Baby’ had de dolgedraaide massa wellicht niet anders gereageerd dan op ‘Physical’, ‘New Rules’ en ‘Love Again’.

Als ik later EuroMillions win en een karaokebar open met uitsluitend Duvel van de tap zal Dua Lipa hofleverancier zijn. Ze zit in het stadium waarin ze een setlist kan samenstellen waarbij mensen met de aandachtspanne van een Red Bull-consumerende Border Collie op de wenken worden bediend. Een show van Dua Lipa kent geen dode momenten meer – dat overkwam haar in het verleden nog wel – door de veelheid aan meebrulmateriaal, zoals ‘Be The One’, ‘Don’t Start Now’ en ‘One Kiss’.

Dua Lipa in het Sportpaleis: de herder die haar schapen het personeelsfeest van de eeuw bezorgde ★★★★☆
Beeld Damon De Backer

Binnen het segment wereldsterren heb je De Orde van de Buiksprekers, waarvan Justin Bieber de voorzitter is. Dua Lipa opent haar mond niet voor de schijn. Ze zíngt, wat bewonderenswaardig is voor iemand wier stappenteller geregeld doldraait. Ze verschuilt zich niet achter special effects die moeten verdoezelen dat een bekende zanger(es) ironisch genoeg niet kan zingen.

Je hebt bovendien popsterren die graag aan de eigen pik trekken en je hebt Dua Lipa. Nog voor ze een noot had gezongen trok ze drie minuten uit om haar dansers voor te stellen. Tous ensemble is meer op haar van toepassing dan ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Je krijgt Step Up-vibes bij deze arenashow, wat vreemd genoeg niet eens beledigend is bedoeld.

Kitsch is een trefwoord. Tijdens ‘Cool’ begonnen rolschaatsende mannen te breakdancen. Ik heb het voor de zekerheid gecheckt en de jaren 80 zijn wel degelijk voorbij. Nadat Dua Lipa eerst in een roze catsuit kwam opdraven, schakelde ze net voor ‘We’re Good’ over op een zilverkleurig ensemble dat de verkoop van aluminiumfolie zienderogen zal laten stijgen. Niet veel later volgde het aanstekelijke ‘Fever’, jammer genoeg zonder livebijdrage van Angèle, wat vanavond zomaar anders zou kunnen zijn.

Dua Lipa in het Sportpaleis: de herder die haar schapen het personeelsfeest van de eeuw bezorgde ★★★★☆
Beeld Damon De Backer

‘Hallucinate’, ‘Future Nostalgia’ en alles daartussen: Dua Lipa raasde vlekkeloos door haar catalogus als een stier die geen toreador ter wereld kan sussen. Van voor naar achter, van links naar rechts. Van boven naar onder, van links naar rechts. Een stokerij die massahysterie probeert te bottelen, had in het Sportpaleis gouden zaken kunnen doen. ‘Cold Heart’ was een kampvuurmoment in stadionformaat, terwijl tijdens ‘Electricity’ een ritueel ontstond dat nog het dichtst in de buurt kwam van een zonnegroet van Chiro Wommelgem.

Laat volgende keer alleen de solo’s van je gitarist achterwege, Dua. Niemand heeft een boodschap aan de stoerdoenerij van een surferboy die tijdens zijn jeugd te veel naar AC/DC heeft geluisterd. Maar het is slechts een voetnoot, net zoals je kan discussiëren over de performances tijdens de kostuumwissels die wellicht niet eens een voorronde van So You Think You Can Dance zouden overleven.

Genoeg gezwetst. Als Dua Lipa straks elke uithoek op aarde aan gruzelementen gespeeld zal hebben, is de verovering van Mars een logische volgende stap.