Sorry, maar ik wist niet dat er een harmonie was in Hechtel met zoveel jonge, enthousiaste muzikanten. En dit zo dicht bij huis. De voorzitter belde mij op om een optreden te verzorgen samen met de jeugdharmonie. Vol spanning ging ik naar de afspraak. Het geluk was echt aan mijn kant. Eerst een repetitie en dan een paar dagen later optreden voor een volle spiegeltent. Zestig ijverige muzikanten zaten klaar voor de repetitie in zaal de Schans in Hechtel. Alles verliep vlot, geen ernstige problemen, geen fouten in het uitschrijven van de partituren. Dat kon ook moeilijk, want het jeugdorkest van Peer had mij een tiental jaren geleden al begeleiden deze partituren werden even uitgeleend aan Hechtel. Wat een leuke groep zeg: drie generaties bij elkaar die samen muziek maken. Ze hebben al Gunther Neefs, Barbara Dex, enNicole en Hugo met succes begeleid. Dat zegt genoeg. De ontvangst was duidelijk in hun zaaltje: applaus bij het binnenkomen, een heerlijk tasje koffie en een intro van de dirigent om “u” tegen te zeggen.

Heel veel jonge mensen met een sax, een zware trom, een hoorn, een klokkenspel, xylofoon of trompet. Dat was een leuke verrassing. Ik wist niet dat jonge mensen daar nog mee bezig waren. Aan de basgitaar speelde het 13-jarig zoontje Tijl van dirigent Anke. "Ik wil later beroepsmuzikant worden en in een groep spelen, die een vedette begeleidt. Nee, zelf zingen of zanger worden, is niets voor mij." Wijze jongen: zanger zijn, brengt zoveel andere dingen met zich mee die niets met muziekpartituren te maken hebben. Dirigent Anke speelt zelf piano en klarinet. Ze geeft les aan het Lemmensinstituut in Leuven. Wat een goed en warm gevoel had ik toen ik naar huis reed: jonge mensen die samen een harmonie uitbouwen tot een muziek- en vriendenkring. Ouders, familie en vrienden waren allen op de afspraak. Een vol huis, zoals ze dat noemen. Misschien moeten we eens samenwerken voor een volledig concert! Is dit niet iets voor de Buurtkrant?

Hechtel is het dorp waar mijn carrière begon in 1966. Orgelist en accordeonist Jef Geunens uit Hechtel was de basis van mijn eerste orkestje, samen met mijn broer-drummer Leon. In die tijd was het podium eenvoudig op te stellen. Op de biljart van het café werden enkele planken gelegd en voila, stel je materiaal maar op en begin maar. Zet nu eens drie muzikanten vijf uren lang op een biljart? Toen was dat geen enkel probleem. De eerste keer was in het zaaltje van de nonnetjes achter de kerk. Stiekem kwamen ze even loeren, in hun traditionele outfit, bij het opstellen en uittesten van de micro. De laatste jaren nergens geen ‘zusterkes’ meer gezien bij een of ander optreden. Of toch, een paar weken geleden bij een carnavalsfuif in Aalst. Deze meiden waren niet zo verlegen. Ze durfden zelfs dansen, zingen en meedoen met de polonaise. Carnaval! Vele jaren later werd dancing Aristo mijn jaarlijks muzikale afsluiter van de kermis in Hechtel. Allemaal nostalgie. En plots dan, geheel onverwacht, deze prachtige harmonie muziek als backing. Een verrassende en toffe ervaring om te mogen werken met deze jonge, positieve muzikanten uit mijn buurt. Please, let's do it again!