Emotionele Nicolas Colsaerts treedt na zeldzame nierziekte aan op Soudal Open: “Mentaal kreeg ik een klets”

6 februari. Zo lang is het al geleden dat Nicolas Colsaerts nog eens op de greens stond. Dat heeft alles te maken met een diagnose die de 39-jarige Brusselaar in november te horen kreeg: primair nefrotisch syndroom. Een zeldzame nierziekte. Onderzoek wees op vocht en bloedklonters in de longen. Colsaerts ontsnapte gelukkig aan het ergste en de behandeling met het immuunsuppresivum rituximab slaat aan.

Maar hij is ook nog niet de oude. Dat laat zich aflezen van zijn planning - buiten de Soudal Open zal Colsaerts alleen in september in de Open de France zijn titel verdedigen - en zijn status op de DP World Tour: Colsaerts kreeg een zogenaamde medical exemption die voorkomt dat hij zijn tourkaart kwijt zou raken. Maar op de wereldranking ging het wel steil bergaf. De Belgian Bomber tuimelde terug naar de 597ste plek.

Tien jaar terug stond hij nog 32ste. Dat is nu het minste van zijn zorgen, zei Colsaerts. “Ik heb daar geen controle over. Spelers die een jaar buiten strijd zijn of zo met een ernstige blessure aan de pols of elleboog maken dat ook mee. Uiteraard wil ik competitief zijn - ik heb nooit wat anders dan golf gekend - maar als je gezondheid en je leven op het spel staan, dan is je klassement geen prioriteit.”

Op de Soudal Open wil Colsaerts evenwel niet ontbreken. Hij trainde wat meer dan gewoonlijk om toch niet helemaal af te gaan. “Om te beginnen ben ik dankbaar dat er een nieuw versie van de Belgium Open is. De Soudal Open reikt een grotere beurs uit en trekt zo betere spelers aan - dat is op zich al een hele verbetering. En voor mezelf: het is altijd heel bijzonder om voor eigen publiek te spelen, op vertrouwd terrein, voor mensen je van kleins af aan kent.”

Colsaerts deed in 2022 aan slechts drie toernooien mee: Abu Dhabi, Dubai en Ras al Khaimah - hij haalde geen enkele keer de cut. “Het was heel moeilijk om performant te zijn. Omdat ik vocht ophield ging mijn gewicht van 82 naar 90 kilo en op training verloor ik ineens acht kilo op 48 uur door vochtverlies. Bij elk van m’n drie tee-shots kreeg ik krampen en viel ik op de grond. Mentaal en fysiek was dat een dieptepunt. Maar nu ben ik in behandeling en kom ik de dagen zonder problemen door.”

En dus is het resultaat in Schilde ook van ondergeschikt belang. Colsaerts: “Ik haal nog altijd een deftig niveau, maar omdat ik zo weinig speelde, heb ik geen idee wat ik nu waard ben. Goed mogelijk dat ik twee rondjes van 78 sla. Dan nog zal je me met een big smile zien rondlopen, terwijl ik daar anders niet content mee zou zijn. Ik ga proberen om zoveel mogelijk te genieten.”

Met volle teugen. Want Nicolas Colsaerts heeft diep gezeten. Vreesde voor zijn leven, voor zijn carrière. Als hij erover praat, komen de tranen op en trilt zijn stem. “Ik ben langzaam aan het genezen. Ik volg sinds zes weken een behandeling in de zuurstofcabine die duidelijk een verschil maakt, maar ik moet geduldig zijn voor ik er helemaal van verlost ben. Maar als ik zie waar ik mentaal nu sta vergeleken met zes maanden terug... Vraag het mijn vrouw maar, zij moest met mij samenleven. Natuurlijk verandert zo’n ziekte hoe je naar het leven kijkt. Dat zet je aan het nadenken, over zaken waar je voorheen nooit bij stilstond. Als topsporter ben je wel gewapend om uitdagingen hoofd te bieden, maar als ik dan naar mijn vrouw of zoon keek, dan... (slikt tranen weg) Je ziet dat het me nog altijd zwaar valt om erover te praten. Mentaal kreeg ik wel een klets.”