GELDFLATER. Paul verloor 100.000 euro bij een beurscrash: “Ik verkocht mijn opties. Precies op het laagste punt, zo bleek”
Iedereen maakt wel eens een fout waar kleine of soms grote financiële gevolgen aan kleven. In deze reeks vertellen mensen over hun monetaire misstap. Deze week vertelt Paul van Beek (60) hoe hij in een week tijd 100.000 euro verloor toen de beurs in 2008 crashte.
Chantal Van WeesLaatste update:13-05-22, 17:04Bron:AD
Was je altijd al aan het beleggen?
“Ik handelde al veertig jaar en heb al drie crashes meegemaakt. Het probleem van crashes is dat je ze nooit ziet aankomen. In die periode verdiende ik goed geld met mijn eigen bedrijf in marketing en ICT en daarnaast speelde ik met behoorlijke bedragen op de beurs, daar verdiende ik een paar duizend euro per maand mee. Ik dekte ze wel altijd af.”
Wat bedoel je met afdekken?
“Je kunt een dekking nemen op een geschreven optie, dan hoef je niet maximaal te betalen als het mis gaat.”
Waarom ging het dan toch zo mis?
“Ik had die dekking weggehaald. Zo’n dekking kost ook geld. Je kunt het zien als een opstalverzekering: wanneer je denkt, er is nog nooit iets gebeurd in de twintig jaar dat ik hier woon, dus ik steek die paar honderd euro liever in mijn zak, dan brandt een week later je huis af.”
Waarom haalde jij die dekking er dan vanaf?
“Ik deed dat wel vaker als een optie bijna afliep. Dan haalde ik de dekking weg want dan is de kans dat hij meer zou dalen niet zo groot.”
Maar dat gebeurde wel.
“En hoe. Op vrijdag haalde ik de dekking ervan af, een week voordat de optie afliep, want ik speculeerde op een stijging. Die zondag viel in Amerika de Lehman Brothers bank. Die maandag crashte de beurs. En stond ik, omdat die dekking weg was, op heel veel verlies.”
Dinsdag zakte hij nog meer en woensdag zat ik op een ton verlies. Nog meer verliezen, wilde ik niet. Dus ik verkocht mijn opties
Wat dacht je?
“Ik schrok ervan. Wat moet ik nou doen? Dinsdag zakte hij nog meer en woensdag zat ik op een ton verlies. Nog meer verliezen, wilde ik niet. Dus ik verkocht mijn opties. Precies op het laagste punt, bleek daarna, want daarna steeg het weer en die donderdag was de beurs weer bijna op het niveau van daarvoor.”
Kwam je erdoor in de problemen?
“Ik kon het dragen. Ik hoefde mijn huis niet te verkopen, maar ik had wel een dunnere bankrekening.”
Maar het deed wel iets met je.
“Natuurlijk, het blijft een hoop geld. Je voelt je machteloos. Je kunt moeilijk naar de beurs in Amsterdam rijden en zeggen: koop eens wat. Ze zeggen wel eens: als er klappen vallen op de beurs moet je stil blijven zitten, net als wanneer je geschoren wordt, want als je gaat bewegen wordt het een bloedbad.”
Beleg je nog wel eens?
“Jazeker, maar heel anders dan toen. Mijn hele manier van leven is inmiddels veranderd. Door dit soort fratsen ben ik de relativiteit van de waarde van geld gaan inzien. Geld is eigenlijk niet meer dan een aantal nullen en enen in een computer. De enige waarde die het heeft is de waarde die wij eraan toekennen.”
Hoe veranderde je als belegger?
“Ik nam altijd grote risico’s, wilde het onderste uit de kan. Nu is mijn filosofie ‘scalping’: ik schaaf iedere week een beetje winst af. De beurs is nu ook geen gokspel voor me, maar een bron van inkomsten waardoor ik verder onafhankelijk kan leven, daar neem ik minimaal risico mee. Ooit dacht ik dat ik de markt kon verslaan. Inmiddels ben ik door de wol geverfd en laat me niet meer door gulzigheid leiden.”
