Nieuwe ‘Saints Row’ wordt een brok prettig gestoorde misdaadquatsch

De aanstaande reboot van misdaadsimulatorreeks ‘Saints Row’ kreeg m’n voorzichtige sympathie toen ik in een hands-off-demo van een half uurtje die studio Volition me onlangs toonde, een van de Saints een Dixie-toilet, waarop een lid van de concurrerende Los Panteros-bende zijn gevoeg zat te doen, met een sleepkabel zag meesleuren achter haar auto. Het kwam me vorig jaar een beetje vreemd over dat ‘Saints Row’ gewoon van voren af aan begint, omdat de originele reeks er pas na twee afleveringen in was geslaagd om het cachet van ‘Grand Theft Auto’-kloon van zich af te schudden. En in alle eerlijkheid: ook die witz met het kakhuisken had zo uit een GTA kunnen komen. Maar waar die humor in GTA het krachtige misdaadverhaal ondersteunt, blijft ze in deze verjongde ‘Saints Row’ wat centraler staan. En ook in zijn presentatie en omkadering blijft de nieuwe game zijn eigen smoel behouden.

De actie in de nieuwe ‘Saints Row’ gaat er nog steeds compleet over. Ik zag een van de Saints uit een crashende wagen springen, vervolgens door de lucht suizen in een wingsuit, om ten slotte te worden opgepikt door een helikopter. Een ander bendelid pleegde een overval op een geldtransporttruck door het ding met C4-explosieven te doen openspringen als, zoals creative director Brian Traficante het met veel smaak benoemde, “een piñata van zes ton”. En in een openingsscène gaan de Saints, na een andere holdup, op de vlucht voor de flikken, die ze van zich afschudden door middel van een stuntsprong over een watertoren heen. Om uiteindelijk, op de plaats waar ze van vluchtwagen wilden wisselen, zelf te worden overvallen door Los Panteros.

‘Saints Row’ speelt zich af in Santo Ileso, een fictieve stad in het Amerikaanse zuidwesten, een omgeving die de stoffige vibe van Amerikaanse staten als Arizona en New Mexico uitademt, of het zuiden van California. Die aparte setting wordt nog extra kleurrijk gemaakt door de wilde personaliseringsmogelijkheden die ‘Saints Row’ biedt. In heel wat van de tenues komen zowel de roze carnavalskostuums uit de originele reeks terug, maar ook de cyberpunky stijl van ‘Watch_Dogs: Legion’. Al is ‘Saints Row’ veel inventiever in de mogelijkheden die je aangereikt krijgt. Dat geldt zowel voor de kleding van je Saint als voor diens wagen en wapens. “Je kunt in onze game je wapen even diep personaliseren als een heel personage in heel wat andere games”, pocht Traficante.

Niettemin steunt ‘Saints Row’ op een deftig misdaadverhaal, zeggen de makers. Een waarin thema’s naar boven komen die niet alledaags zijn voor een videogame. Zoals de economische verarming van de middenklasse in de Verenigde Staten: de Saints uit deze reboot zijn allemaal jonge millennials, die gebukt lopen onder de studie- en andere schulden, en geen deftig werk kunnen vinden. En zich dan maar laten leiden door de criminele verlokkingen die Santo Ileso biedt.

“Het maakt niet uit hoe absurd de gebeurtenissen zijn die je presenteert, zolang het verhaal maar geworteld blijft in echte, eerlijke thema’s”, vat scenarist Jeremy Bernstein zijn vertelfilosofie samen.