Bijna één op de vijf werknemers krijgt op het werk te maken met geroep

Een frustratie, een meningsverschil, een fikse ruzie of omdat het simpelweg de standaardmanier van communiceren is: er zijn verschillende redenen waarom collega’s en hun bazen tegen elkaar durven te roepen. Volgens een jaarlijkse bevraging naar grensoverschrijdend gedrag, georganiseerd door Liantis, krijgt zo’n vijfde van alle werknemers in België ermee te maken. Voor de coronapandemie uitbrak ging het om 23,1 procent. Wellicht dankzij het vele thuiswerken daalde het in 2020 naar 19,2 en vorig jaar naar 18,7 procent.

Roepen maakt vaak onderdeel uit van een conflict, wat de werksfeer niet bepaald ten goede komt. Zeker niet als dat conflict escaleert en de werkvloer in twee kampen verdeelt of ertoe leidt dat sommige personen niet meer kunnen samenwerken. “Door geroep voelen medewerkers zich minder goed in hun vel, waardoor ze misschien afwezig blijven of zelfs een burn-out riskeren. Voor de werking van de organisatie blijft zoiets niet zonder gevolgen”, zegt Marco Vandamme, preventieadviseur psychosociale aspecten bij Liantis.

Wat opvalt in de cijfers, is dat vooral mannen zeggen dat ze met geroep te maken krijgen: 23 procent tegenover 17 procent bij vrouwen. Volgens Vandamme is een mogelijke verklaring dat mannen vaker met mannen werken, en vrouwen met vrouwen. “We weten dat mannen vaker verbale agressie gebruiken dan vrouwen, dus dan is de kans groot dat vooral andere mannen daar het slachtoffer van zijn.”

Ook leidinggevenden zijn oververtegenwoordigd in de statistieken. Niet verwonderlijk. “Leidinggevenden beoordelen het functioneren van een medewerker. Als je iemand zegt dat die beter kan, is de kans niet onbestaande dat de gemoederen verhit geraken. Bovendien is een leidinggevende ook degene die tussenbeide komt als twee collega’s ruzie hebben.”