Ook galeriehouder Nathan French aangevallen tijdens Pride: "We lijken in Brussel wel 15 jaar terug in de tijd"

Gisteren raakte al bekend dat een transgender jongen, zijn moeder en zus afgelopen zaterdag, na afloop van de Belgian Pride in Brussel, waren aangevallen, maar ook voor galeriehouder Nathan French was de Pride een koude douche. "Ik had al meteen een onveilig gevoel toen ik buiten kwam. Helemaal anders dan bij vorige edities van de Pride. Normaal is dat die ene dag op het jaar waarop je pure vrijheid voelt, maar nu voelde het voor mij niet zo."

Nathan French woont al jarenlang in Brussel. 16 jaar geleden verhuisde hij vanuit het Verenigd Koninkrijk naar ons land, om hier zijn SHAME Gallery te openen. Hij is homoseksueel en kleedt zich graag opvallend: "Ik ben ook modeontwerper, dus ik kleed me altijd op."

"Overdag viel het nog mee tijdens de Pride, er waren veel mensen, dat was redelijk oké. Af en toe riep er wel iemand iets naar me, maar dat ben ik wel gewoon. Tot er twee jongens mij begonnen te achtervolgen. Ze riepen dingen, ik antwoordde dat ik hen niet begreep en stapte weg. Toen probeerden ze me vast te grijpen en te slaan. De vriendin die bij me was, ging voor me staan. Ze sprak ook enkele toeristen aan om ons te komen helpen. Die zeiden ook tegen de jongens dat ze weg moesten gaan." Ze hebben ons nog achtervolgd tot in het centrum van Brussel.

"Terwijl ik later op de Anspachlaan liep, waren er nog meer mensen die dingen naar me riepen. Ik werd ook af en toe bekogeld. Een paar keer probeerde ik in een café binnen te raken, maar de toegang werd mij geweigerd. De buitenwippers hielden me tegen. Ik moest de jas van mijn vriendin aantrekken over mijn tuinbroek, anders wilden ze mij niet binnen laten. Normaal zorg ik er ook voor dat ik altijd een Uber naar huis kan nemen, maar dat lukte nu niet omdat ik mijn telefoon verloren had. Dus toen ik 's morgens naar huis stapte, werd ik door verschillende mannen lastiggevallen. Mensen keken me echt aan alsof ik walgelijk was."

Hoe verklaart French dat hij zich deze keer zo onveilig voelde? "Ik denk dat het deze keer moeilijker was om bescherming te vinden in de massa. Er waren veel minder mensen verkleed dan anders, misschien hadden ze minder zelfvertrouwen na de coronacrisis? Er was ook geen gevoel van samenhorigheid bij de deelnemers, vond ik. Normaal zou er me altijd iemand te hulp komen, maar nu gebeurde dat niet."

French heeft het gevoel dat Brussel onveiliger wordt voor LGBTQI+-mensen en voor mensen met een donkere huidskleur: "Je wordt echt vreemd bekeken, veel meer dan vroeger. En het erge is dat vrienden me zeggen: "Doe maar alsof je het niet merkt, je kunt er toch niets aan doen." Alsof we 15 jaar terug in de tijd zijn."

Naar de politie zal French niet stappen, zegt hij: "Ik heb slechte ervaringen. Ik ben eens overvallen en bijna gewurgd. Toen ik naar de politie ging, kon ik nauwelijks nog spreken. Maar ze wimpelden mij af, lachten me uit en zeiden dat ik de volgende dag maar moest terugkomen. Al mijn vrienden hebben wel zo een ervaring met de politie."