Lukas Dhont wint ‘Grand Prix’ op festival van Cannes, ook Felix Van Groeningen en Charlotte Vandermeersch vallen in de prijzen

Dhont - die de ‘Grand Prix’ moet delen met ‘Stars at Noon’ van regisseuse Claire Denis - gaf na z’n winst een emotionele speech. Hij bedankte daarin z’n partner - VTM-programmadirecteur Davy Parmentier -, z’n broer Michiel en z'n beide ouders. Vooral z'n moeder kreeg een uitgebreide passage. “Mama, bedankt om me te tonen welke impact de cinema kan hebben op mensen. Ik sta hier dankzij jou. Omdat jij geholpen hebt mijn stem te vinden. Een stem die het mogelijk maakte contact te leggen met anderen. Dankzij beelden en verhalen. De laatste jaren hebben we - om elkaar te beschermen - afstand moeten houden van diegenen die we het liefst zien. Ik ben me tijdens die periode erg bewust geworden van het belang van vrienden en vriendschappen. En hoeveel die betekenen. Dus draag ik deze prijs graag op aan alle vrienden die al die tijd ver weg leken, maar eigenlijk altijd dichtbij waren.”

Daarnaast voerde Dhont ook een pleidooi voor kwetsbaarheid. “We zijn allen gewend aan het beeld van ‘de man’ als vechter, maar zien hem zelden in een ondersteunende rol. Daarom wilde ik een film maken over tederheid. Met beelden van jongeren die om elkaar geven. Ook al worden ze soms anders bekeken. Kwestbaar zijn is geen zwakte. Als je anderen toelaat, kan broosheid of fragiel zijn soms een superkracht worden. Ik draag deze film dan ook graag op aan ‘de tederheid’. En aan de moed van iedereen die de liefde boven de angst verkiest. Hold each other close.”

Na de uitreikingsceremonie werd regisseur Dhont opgevangen door onze verslaggever Aagje Vanthomme. “Mensen zijn zó enthousiast. We komen amper door de gangen, het staat vol met journalisten die roepen, schreeuwen en klappen als wij eraan komen. We voelen ons zo gedragen met de film en zijn zo blij dat de jury ons ook een beloning heeft gegeven deze keer.”

Dat gevoel van opluchting was er nog niet vóór de ceremonie, toen het al wel duidelijk was dat de film in de prijzen zou vallen. “Ik was aan het sterven van de zenuwen", geeft Dhont toe. “Je weet dat je dat podium op moet, en ik wilde écht vertellen waarom we deze film hadden gemaakt. Maar ik heb er heel hard van genoten. En de jury is ons direct in de armen gevlogen, dus we hebben wel gevoeld dat ze de film zeer hard omarmen.”

“De film is heel persoonlijk voor mij, maar tegelijkertijd wilde ik hem zo universeel mogelijk maken. Ik draag de film namelijk op aan de vriendschappen die ik verloren heb, maar eigenlijk herkennen we allemaal dat gevoel. We komen ook uit een periode waarin we allemaal in onze eigen bubbel hebben gezeten, waarin we de verbinding met elkaar zijn verloren. Iedereen begrijpt dus hoe belangrijk die connectie voor ons is. Dus ik denk dat de film dát gevoel toch echt wel raakt, dat voelen we hier in Cannes ook.”

Dhont hoopt dan ook dat gevoel met de Vlamingen te kunnen delen: “Met ‘Girl’ (waarmee hij eerder in de prijzen viel red.) zijn zoveel Vlamingen naar de film gaan kijken en ik hoop echt dat ze dat voor ‘Close’ ook doen.”

Of hij nog eens terugkomt voor een Gouden Palm? “Ja, dat moet wel he, Aagje?", grapt Lukas tegen onze verslaggever. “Ik heb twee films gemaakt ondertussen en ben zo blij dat die hier in de prijzen zijn gevallen. Je moet natuurlijk altijd iets hebben om naar toe te leven.”

Ook Brusselaar Gustave De Waele, die een van de hoofdrollen speelt, hoopt dat Dhont die Gouden Palm nog zal pakken: “Hij verdient het zo hard!” Onze verslaggever reageert snel: “Maar dat komt toch ook door jouw acteerprestatie?” Gustave ontkent: “Maar ik kon niets van acteren, niets van film. Lukas heeft echt een acteur van mij gemaakt.” De acteur zegt dan ook dat het winnen van de Grand Prix nog niet helemaal tot hem is doorgedrongen, terwijl hij de prijs toch echt in zijn handen heeft. 

“Hij is bescheiden", antwoord Dhondt, die niets dan lof heeft voor zijn jonge acteurs: “Het is prachtig dat we Gustave en Eden (Dambrine, ook hoofdrolspeler, red.) hebben mogen ontdekken.” Voor het delen van de prijs met de andere cineasten heeft Lukas overigens ook wel een oplossing bedacht: “We gaan die prijs in tweeën snijden en dan krijgt ieder de helft... Nee hoor. We krijgen er allebei eentje, da's wel tof.”

‘Close’ - een film over de bijzondere, maar ook tragische vriendschap tussen twee tienerjongens - maakte de voorbije dagen dan ook veel los in Cannes. Na de première donderdagavond volgde een staande ovatie van een kwartier.  “Ik ben echt onder de indruk van deze positieve reacties”, reageerde Dhont na afloop. Ook de internationale pers stak de loftrompet. “Het plot is hartverscheurend, maar emotioneel erg rijk. Dit zal de carrière van Dhont naar nog hogere niveaus tillen”, aldus The Hollywood Reporter. “Dhont slaagt er opnieuw in om een rake observatie te maken van het alledaagse leven, door z’n personages gewoon te laten zijn in plaats van te focussen op ellenlange dialogen”, jubelde Variety. 

_{(Lees verder onder de video: ‘Close’ krijgt staande ovatie)}

Eerder op de avond won ‘Le Otto Montagne’ van Felix Van Groeningen en Charlotte Vandermeersch de juryprijs. Ook zij moeten hun award delen met een andere prent: de Poolse speelfilm ‘EO’ van Jerzy Skolimowski. ‘Le Otto Montagne’ is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Paolo Cognetti over een jeugdvriendschap door de jaren heen. 

“Prachtig om te zien dat onze film zo binnenkomt”, reageerden Felix en Charlotte emotioneel terwijl ze de prijs in ontvangst namen. “De film heeft ons samengebracht, het was noodzakelijk voor ons en erg mooi. Ik dank je uit de grond van mijn hart. Ik hou van je”, besloot Charlotte. ‘Le Otto Montagne’ is de eerste prent die het koppel samen maakte en het resultaat viel in de smaak bij het publiek en de internationale pers. Zo noemde de Britse krant ‘The Guardian’ het drama “een ode aan schoonheid en wat het betekent om mens te zijn”. ‘Le Otto Montagne’ werd er zelfs beloond met vijf sterren - het maximum.

_{(Lees verder onder de foto.)}

Van Groeningen en Vandermeersch waren overigens halsoverkop met het vliegtuig naar Cannes gekomen toen ze zaterdagmiddag te horen kregen dat ze in de prijzen waren gevallen. Na de uitreiking vroeg onze verslaggever Vanthomme hoe de winnaars de hectische dag hadden beleefd.

“Ik heb nog gemorst op mijn kleed en moest me omkleden op de luchthaven en heb me pas geschminkt in het vliegtuig. Waanzin”, aldus Charlotte die nog maar net bijgekomen is van de ceremonie. “Fantastisch! Het was zo'n mooie première”, reflecteert Felix, “We hebben echt een heel goed gevoel gehad bij de screening. De dagen erna kwamen mensen prachtige dingen over de film zeggen. We voelden dus dat het kon, maar er waren zoveel goede films.” 

Het paar had besloten niet rond te blijven hangen op het festival maar op en neer te reizen: “Het is dus niet dat wij gelobbyd hebben, het is de film die dat doet. In die zin heeft het ons wat overvallen vandaag”, zegt Charlotte. Dat men de prijs moet delen met een andere film vindt het stel geen probleem. Felix: “Het is super. Of dat nu betekent dat de jury het onderling niet eens was en men compromissen moest sluiten, of dat er gewoon veel goede films waren, dat doet er niet toe hè.”

De fysieke prijs zal voorlopig gedeeld moeten worden: “De eerste twee weken nemen wij hem mee, en daarna sturen wij hem naar de andere winnaars. Een co-ouderschap van de prijs”, grapt Felix. De organisatie heeft overigens beloofd een tweede exemplaar van de prijs te maken, aldus Charlotte. 

De liefdesverklaring van Charlotte op het podium ging niet ongemerkt voorbij: “Het moest eruit. We hebben een heel parcours afgelegd samen. Het was voor mij helder dat Felix degene was die ik het meest wilde bedanken.” Felix moet er een beetje van stamelen: “Het was heel schoon, alles. Ik weet niet wat ik moet zeggen.” Het stel lacht verlegen. Tijd om hen te laten genieten van de prijs.

_{(Lees verder onder de trailer van ‘Le Otto Montagne’.)}

Ook de winnaar van de Caméra d’Or - de prijs voor beste debuut - had trouwens een Belgisch kantje. De film ‘War Pony’ is namelijk geproduceerd door Caviar, het productiebedrijf van Bert Hamelinck. De broers Dardenne vielen eveneens in de prijzen en kregen een speciale award naar aanleiding van de 75ste editie van het filmfestival. Zij slaagden er helaas niet in om met ‘Tori & Lokita’ voor de derde keer de Gouden Palm in de wacht te slepen. Die hoofdprijs ging wel naar ‘Triangle of Sadness’ van Ruben Östlund. De Zweedse regisseur won de prestigieuze award al eens in 2017 met z’n film ‘The Square’. ‘Triangle of Sadness’ gaat over een cruiseschip dat vergaat. De rijke opvarenden moeten daarna op een onbewoond eiland een nieuw bestaan opbouwen. 

Op de vraag van verslaggever Vanthomme hoe de broers Dardenne zich voelden na het winnen van de speciale award, hadden zij een kort antwoord: “Opgelucht. Eigenlijk waren we ontspannen toen we hier terug aankwamen.” Net als Van Groeningen en Vandermeersch werden de broers terug naar Cannes geroepen, toen bleek dat hun film kans maakte.

_{(Lees verder onder de foto.)}

“Onze films kregen al veel appreciatie op dit festival en we rekenden niet op een prijs, maar zijn blij dat ‘Lori & Tokita’ nu ook erkenning krijgt. We zijn erg blij. Voor de film, de acteurs en voor iedereen die eraan meewerkte. Maar ik ben vooral blij dat we erin geslaagd zijn een film te maken over minderjarige jongeren die verbannen zijn, vluchtelingen in Europa. En dat thema weer bespreekbaar te maken.”

Een nieuwe Gouden Palm ging wel aan de neus van de broers voorbij. “We zijn niet ontgoocheld. Niemand heeft drie ‘Palmes d’Or’ op de kast staan, nee?” De broers wonnen immers eerder met ‘Rosetta’ en ‘L’enfant’. “Als je binnen de twintig jaar drie keer de hoofdprijs aan dezelfde winnaar uitreikt, zou dat betekenen dat het festival in rondjes draait en geen progressie maakt. Dat is niet goed. We zijn blij dat iedereen ons een derde Palm gunde, maar zijn tevreden met de prijs van de jury.”

Zahra Amir Ebrahimi werd door de jury gekozen tot beste actrice. Zij speelt in het Iraanse misdaaddrama ‘Holy Spider’ een rechercheur die op jacht is naar een moordenaar van vrouwelijke sekswerkers. Song Kang-ho uit Zuid-Korea kreeg de prijs voor beste acteur. Hij viel op door zijn rol in de film ‘Broker’, een prent van regisseur Hirokazu Kore-eda. Song speelde eerder in het veelgeprezen drama ‘Parasite’. De Koreaanse regisseur Park Chan-wook won voor zijn film ‘Decision to Leave’ de prijs voor beste regisseur. De Egyptenaar Tarik Saleh mocht naar voren komen om de prijs voor beste scenario op te halen voor de film ‘Boy from Heaven’.

De prijs ‘Un Certain Regard’, de hoofdprijs voor de belangrijkste nevensectie in Cannes, werd vrijdag al uitgereikt aan ‘Les Pires’ van Lise Akoka en Romane Gueret, een Franse film waarin acteur Johan Heldenbergh een van de hoofdrollen speelt.

Het bewogen leven van de Franse superster Jean-Paul Belmondo: “Als tiener wou ik bokser worden” (+)

‘Les Pires’ met Johan Heldenbergh in de prijzen gevallen op het filmfestival van Cannes

Lukas Dhont stelt tweede film ‘Close’ voor: “Na het filmfestival enkele dagen ingepland om op adem te komen” (+)