Wat doe je als een vriendje van je kind zich bij jou thuis slecht gedraagt?

Natuurlijk ben je blij dat je kind na school vriendjes mee naar huis neemt. Maar moet het nét dat ene onaangepaste exemplaar zijn? Dat jongetje dat bij binnenkomst zomaar naar boven rent, al het speelgoed overhoophaalt, op het bed springt en elke tien minuten om snoep komt bedelen?

Dit zeggen de deskundigen

Ouders vinden het vaak lastig om andermans kind te corrigeren. “Ze houden zich in tot er écht een grens wordt overschreden. En juist dan is het lastig om rustig te communiceren”, zegt orthopedagoog Monique Albeda. “Als een vriendje van je kind steeds om een koekje komt vragen waardoor ze samen niet aan rustig spelen toekomen, kun je beter direct duidelijk zeggen dat de koekjestijd voorbij is. Die helderheid geeft rust.”

Volgens Albeda is het te makkelijk om bij een brutaal kind direct te denken dat de ouders steken laten vallen in de opvoeding. “Het is ook karakter. Het ene kind voelt zich vrij en moet een beetje afgeremd worden, het andere heeft juist een zetje nodig om los te komen.”

“Het is goed om je ervan bewust te zijn dat een kind iets in jou als ouder kan triggeren’” zegt pedagoog Daniëlle Schollaart, van Apetrotse Kinderen, die trainingen geeft aan ouders en kinderen. “Misschien heb je zelf altijd geleerd beleefd te zijn en de ander voorrang te geven, waardoor je al snel denkt dat een kind zich misdraagt als het veel ruimte inneemt.”

Ben je als ouder een kwaadaardig wezen als je je kind manipuleert in de richting van andere vriendjes? (“Waarom vraag je niet een keer Stientje mee in plaats van Margot?”) “Ik zou me niet te veel met de vriendschappen van je kinderen bemoeien”, antwoordt Monique Albeda diplomatiek. “Laat ze zelf uitzoeken bij wie ze zich fijn voelen. Tenzij een vriendje echt een slechte invloed heeft.”

Hoe pak je het aan?

In je eigen huis mag je best ferm zijn over welke regels er gelden, vindt Albeda. “Verpak het in een persoonlijke boodschap: ‘In dit huis springen we niet op het bed. Spelen doen we in de huiskamer.’ Bied een alternatief aan: ‘Hier heb je een oud kussen waarop je kunt springen.’ Op die manier maak je duidelijk dat ieder gezin het anders doet en voelt een kind zich niet bekritiseerd.”

Wat zeg je tegen de ouders bij het ophalen? “Vertel dat je de kinderen een paar keer tot de orde hebt moeten roepen”, zegt Albeda. “Of: ‘Je zoon was een beetje uitgelaten.’ Helemaal zwijgen over het gedoe is niet verstandig. Misschien vertelt het kind er zelf later iets over.”

“Voor de vader of moeder van het kind is het ook belangrijk om op de hoogte te zijn”, meent Daniëlle Schollaart.  Ouders vinden het waarschijnlijk vervelend als hun kind zich niet netjes gedraagt zonder dat zij het weten. “Benoem wat je hebt gezien, maar zeg ook iets positiefs over het kind. Misschien voelt de andere ouder zich wel gesteund en kun je een open gesprek hebben over hoe zij hiermee omgaan.” Volgens de pedagoog is het wel belangrijk dat de kinderen dat niet horen. “Misschien kunnen ze ergens anders spelen of een filmpje kijken.”

Houd de speelafspraak bij een volgende keer korter, adviseert Monique Albeda. Een speeldate tot vijf uur ’s middags vindt ze te lang. “Voor een kleuter kan tweeënhalf uur spelen na school een enorme inspanning zijn. Houd het met een 4-jarige bij een uurtje.” Stop op het hoogtepunt. “De kinderen zijn lekker aan het spelen en vinden het jammer dat papa of mama al komt. Zo heeft iedereen een goede herinnering aan de speelafspraak.”