Oudste heemskind blikt tevreden terug op Ros Beiaardommegang: "Elke straat was precies een stadion"

Een dag na de Ros Beiaardommegang blikt Maarten Cassiman (17) , de oudste van de 4 heemskinderen, tevreden terug op wat mogelijk een van de meest memorabele dagen van zijn leven zal zijn: "Het was echt geweldig. Elke straat was precies een stadion. Ook mijn broers vonden het fantastisch, al was dat niet altijd aan hun gezicht te zien."

Dat komt omdat Stan en Wouter, de broers die in het midden zaten, meer pijn hadden dan degene vooraan, Lander, en Maarten zelf, die achteraan zat. "Eén van hen was wagenziek, de andere had pijn aan zijn knie. Daarom is de kinesist tijdens de ommegang op het paard geklommen om die pijn wat te verhelpen", vertelt Maarten. 

Ondanks de urenlange fysieke beproeving voelt het oudste van 4 heemskinderen zich de dag na de ommegang goed: "Ik denk dat de mensen het wat overschatten", vertelt Maarten."Het duurt niet zo lang voordat je weer deftig kunt bewegen. Ik heb toch geen last meer, mijn broers ook niet, denk ik." De 4 broers hebben er dan ook een lange voorbereiding opzitten waarin ze al uren in de ongemakkelijke spreidstand doorbrachten. 

De mooiste momenten beleefde Maarten wanneer hij zijn vrienden langs het parcours zag staan: "Dat deed me echt heel veel, het is moeilijk kiezen tussen die momenten, en de apotheose op de Grote Markt. Een fantastische ervaring, maar ik kon niet echt iemand herkennen in het publiek daar." 

Ondanks de eeuwige roem die Maarten en zijn broers nu te beurt valt, had Maarten toch verwacht dat hij na afloop van de ommegang wat vaker getrakteerd zou worden: "Op voorhand dacht ik 's avonds niets te moeten betalen, maar dat viel tegen, ik ben amper getrakteerd en heb vooral zelf moeten betalen voor mijn drank. Ik had wel iets anders in gedachten", lacht Maarten. 

En hoewel Maarten een hele dag heeft genoten, toch blikte hij vanop het Ros Beiaard al vooruit op 2030, wanneer de volgende ommegang uitgaat. "Ik ben heel benieuwd naar de volgende heemskinderen, daar kijk ik echt naar uit. Vanop het Ros keek ik naar beneden, waar de sfeer langs het parcours heel goed zat. Daar over 8 jaar een deel van uitmaken, is iets waar ik nu al naar uitkijk", sluit Maarten af.