Alleenstaande wenspapa wil kind via draagmoeder maar vangt bot bij ethische commissie: "Er is nood aan wetgeving" 

In februari bracht Radio 2 het verhaal van Sybe, een kleuterleider en jonge dertiger. Als alleenstaande man wil hij graag een kind en hij ging op zoek naar een eiceldonor en een draagmoeder, die hij ook vond. Maar van de ethische commissie van het UZ Gent kreeg Sybe nu te horen dat een aanvraag als alleenstaande wenspapa niet zou goedgekeurd worden. 

Het gaat in Sybes geval om een vraag voor "hoogtechnologisch draagmoederschap", waarbij een eicel en zaadcel worden geplaatst in een baarmoeder, en er een fertiliteitskliniek nodig is.

Alleenstaande ouders komen eigenlijk sowieso niet in aanmerking voor het draagmoederschap, kreeg hij te horen. Op zijn vraag bekeek de ethische commissie de kwestie opnieuw, maar het bleef bij een "nee". Het UZ Gent gaat niet in op specifieke dossiers, laten ze weten. Maar kan een ziekenhuis zo een aanvraag wel weigeren? En op basis waarvan?

"Technisch gezien is het inderdaad moeilijker voor een alleenstaande man", zegt Sylvie Gordts. Zij is gespecialiseerd in ethische kwesties rond wensouderschap en werkt in het Heilig Hart Leuven. "Maar soms worden ook alleenstaande vrouwen afgewezen. Er zijn verschillende redenen voor een afwijzing", legt ze uit in "Spits" op Radio 2.

"Je hebt een draagmoeder nodig, en daar is geen juridisch kader rond", stipt Gordts aan. "In andere landen is dat soms beter geregeld. Er is een risico in België dat de draagmoeder altijd de wettelijke moeder blijft (...) Je kan als ziekenhuis een koppel of alleenstaande wensouders weigeren, als het ziekenhuis van mening is dat het beter zou zijn op dit moment bij die persoon geen kind te plaatsen."

"In ons centrum doen wij op dit moment geen draagmoederschap, net omdat er een juridisch kader ontbreekt, en er is ook niet heel veel vraag naar", aldus Gordts. 

"Voor zover ik weet is het nog niet gebeurd dat een alleenstaande man een kind via hoogtechnologisch draagmoederschap heeft gekregen", vult An Ravelingien aan in "De wereld vandaag" op Radio 1. Ze is ethica en co-voorzitter van de subcommissie over Draagmoederschap, een orgaan binnen het Belgisch Raadgevend Comité voor Bio-ethiek. 

"Vragen via draagmoederschap zijn inderdaad zeldzaam", gaat ze verder. "Het is ook een moeilijk traject, voor zowel koppel als alleenstaanden, men moet altijd beroep doen op de adoptieprocedure omdat er eigenlijk geen wettelijk kader is", aldus Ravelingien. "Sinds 2004 wordt er per individueel geval gekeken of het kan of niet. Er wordt nu gekeken of die praktijken en beslissingen kunnen leiden tot sluitende wetgeving. Minister Frank Vandenbroucke (Vooruit) heeft gevraagd om na te denken over nieuwe wetgeving."

"Een wettelijk kader moet ook de situatie wel verbeteren voor alle partijen", benadrukt Ravelingien. "Het moet ook duidelijke grenzen bewaken. Gaan we met wetgeving niet de deur openzetten voor de commercialisering van het lichaam, bijvoorbeeld? Of wat met familie, kan uw eigen moeder draagmoeder zijn van uw kind? Heeft het kind recht om de identiteit te weten van de draagmoeder? De wetgeving moet dus sluitend zijn voor heel wat kwesties", besluit ze.