Wereld kijkt reikhalzend uit naar "Jurassic World: Dominion": wat maakt filmreeks na 30 jaar nog zo populair?

Dr. Alan Grant die vol ongeloof zijn zonnebril afzet, dr. Ellie Sattler wiens mond openvalt van verbazing en John Hammond die – strooien hoedje inclusief – de legendarische woorden “welcome to Jurassic Park” uitspreekt: regisseur Jan Verheyen herinnert zich als de dag van gisteren hoe het publiek in de cinemazaal collectief naar adem hapte toen de eerste dinosaurussen in beeld kwamen. 

“Steven Spielberg was heer en meester in het geloofwaardig overbrengen van verhalen. In een tijd waarin we steeds meer te weten kwamen over DNA, leek het idee van een versteende mug met dinosaurusbloed plots zo gek nog niet (het idee zelf kwam voort uit het gelijknamige boek van Michael Crichton, waarop de film gebaseerd is, red.). Voeg daar een bijzonder knap staaltje animatie-effecten en een bijna aangeboren fascinatie voor dino’s aan toe, en we zagen een film die op dat moment zijn gelijke niet kende.”

Ook Lies Van de Vijver, researcher aan UGent en LUCA School of Arts, noemt “Jurassic Park” een mijlpaal in de filmgeschiedenis. “Spielberg legde de fundering van Hollywood en deed dat met een simpele formule: een film is goed als je het plot in één zin kan uitleggen. In het geval van “Jurassic Park”: ‘een idioot zet op een eiland een aantal dino's neer’. Een eenvoudige plotlijn, maar wel eentje waar zowel jong als oud in mee gaan.”

Volgens comedian Xander De Rycke, fan van het eerste uur en vandaag 34, heeft de film zijn generatie gedefinieerd. “Voor de oudere lichting was dat vaak “Star Wars”, voor de jongere “Harry Potter” of een film uit de “Marvel”-serie, voor ons was het “Jurassic Park”. Jeff Goldblum (die adonis Ian Malcolm speelde, nvdr.) was onze seksualiteit, plastic dinosaurussen van Mattel waren onze valuta en de T. rex was onze koningin.”

Meteen de reden waarom De Rycke in 2015, toen met “Jurassic World” voor het eerst in veertien jaar een nieuwe dinofilm verscheen, negen keer naar de bioscoop trok. “Mensen verklaarden mij voor gek, maar ze vergaten de lijn door te trekken naar hun eigen “obsessie”. Als jouw favoriete band meer dan een decennium geen muziek maakt, zou jij een nieuwe plaat dan slechts één keer beluisteren? Of ga jij misschien niet met religieuze regelmaat naar jouw favoriete voetbalploeg?”

Het is volgens Van de Vijver exact dat communitygevoel wat mensen dertig jaar later nog steeds op de been krijgt. “Ik was donderdagavond op de Belgische première van “Jurassic World: Dominion”, en zowat de helft van de aanwezigen droeg een “Jurassic Park”-shirt. Iemand kwam zelfs volledig in parkwachtersuniform. Ook al zit je met een hoop vreemden in de zaal, je voelt je op zo’n moment met elkaar verbonden.”

Daarnaast hebben bioscoopbezoekers er volgens Verheyen vertrouwen in dat ze waar voor hun – zuurverdiende – centen zullen krijgen. “Film vier en vijf waren spannend, de animaties zagen er geweldig uit en er zaten geestige dialogen in met leuke knipogen naar het verleden. Bovendien wil je een film als deze in de cinema ervaren, op een groot scherm en met een niet te evenaren geluid. Met zulke dingen maak je het verschil, en dat is in tijden waarin je om de oren wordt geslagen met streamingdiensten broodnodig.”

Ook filmjournalist Lieven Van Gils kreeg de nieuwste film al te zien. Hij was niet helemaal onder de indruk. “Het eerste deel vond ik goed: mens en dinosauriërs moeten nu een planeet delen, en dat is een nieuw en fris gegeven. Maar uiteindelijk zijn daar toch weer de slechteriken die munt uit de dieren willen slaan, en worden er meer dan ooit mensen door bijtgrage dino's achtervolgd. Het komt steeds op hetzelfde neer. Wel merk je dat het verhaal dit keer is afgerond, zeker wat de oude personages betreft.”

Zowel Verheyen als Van de Vijver zou het niks verbazen als er in de toekomst alsnog een vervolg aan het “Jurassic Park”-tijdperk wordt gebreid. “Stoppen op een hoogtepunt, dat heeft Hollywood nooit begrepen”, zegt Van de Vijver. “Als ze een melkkoe nodig hebben, zullen ze niet aarzelen om die van stal te halen.”

De Rycke geeft toe dat er een “bijna religieus fanatisme” voor de franchise bestaat. “Al zijn we niet blind voor de mogelijke mankementen van de films, of voor de variabele kwaliteit ervan. Wel zijn we lid van een fanbase waarvan de vlag weer hevig mag wapperen. Het wordt een blij weerzien met oude vrienden. De wereld is weer even Jurassic, en de cinema weer even fantastisch.”